สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2272

ทันทีที่คำพูดนี้ถูกพูดออกมา ทุกคนก็ต่างหันไปมอง

จากนั้นก็เห็นผู้หญิงผมสั้นสวมชุดโค้ทสีดำคนหนึ่งเดินเข้ามาในเกาะไป๋จี๋

ผู้หญิงคนนั้นอายุราวๆ ยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดปี ซึ่งดูอายุมากกว่ามู่เทียนหยวนและมู่เยียนหลิงไม่มากเท่าไร หน้าตาของเธอสวยงามมาก ทว่าท่าทางของเธอกลับดูเยือกเย็นและมีความชั่วร้ายที่แอบซุกซ่อนอยู่ในร่างกายของเธออย่างอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้

"พี่ถง?" มู่เยียนหลงร้องเสียงหลง

"พี่ พี่มาได้ยังไง? พี่อยู่นอกพื้นที่ไม่ใช่เหรอ?" มู่เทียนหลงเองก็รู้สึกประหลาดใจ

"เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ฉันจะไม่กลับมาได้ยังไง?" หญิงสาวกวาดสายตามองหลินหยางพร้อมกับกล่าวอย่างเย็นชา "ฟังนะ หมอเทวดาหลิน ฉันขอสั่งให้คุณอยู่เฝ้าคุณปู่ของฉันตรงนี้ ห้ามละสายตาไปไหนเด็ดขาด จนกว่าเขาจะหายดีเป็นปกติ ได้ยินไหม?"

"คุณเป็นใครกัน?" หลินหยางขมวดคิ้วถาม

"ฉันเป็นใครไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือคุณต้องทำตามที่ฉันบอก!" หญิงสาวกล่าว

หลินหยางอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดัง "ผมช่วยชีวิตผู้บัญชาการมู่ เป็นเพราะผมทำตามหน้าที่จรรยาบรรณของผู้เป็นหมอ คุณไม่ใช่หมอ ผมรู้ว่าตอนไหนควรทำอะไร ผมพิจารณาตัดสินใจได้เอง ไม่ใช่ต้องให้คุณมาคอยออกคำสั่ง"

"ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันสามารถสั่งคุณได้ไหม?"

หญิงสาวหยิบปืนที่คาดเอวเอาไว้ขึ้นมาอย่างไม่ลังเลพร้อมกับเล็งไปที่ศีรษะของหลินหยาง

กระบอกปืนมีสีฟ้าเรืองแสงเปล่งประกาย คาดว่าต้องเป็นปืนที่ทำขึ้นมาโดยเฉพาะอย่างแน่นอน มันมีพลังทะลุทะลวงที่แข็งแกร่ง นักศิลปะการต่อสู้ปกติไม่มีทางทนได้กับกระสุนปืนของปืนชนิดนี้อย่างแน่นอน

"อ๋า?"

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป

ทว่าหลินหยางกลับยังคงนิ่งเฉย

เพราะเขาไม่ใช่นักศิลปะการต่อสู้ที่ธรรมดา

"เสี่ยวถง! อย่าเสียมารยาท!"

ขณะนี้เอง หญิงชรากลับโมโหและร้องตะโกนเสียงดัง "รีบเก็บปืนกลับไปเดี๋ยวนี้"

"คุณย่า หนูทำเพื่อคุณปู่ ตอนนี้อาการของคุณปู่ยังไม่ปลอดภัยดี หนูรู้ว่าเขาได้เดิมพันกับเทียนหยวนเอาไว้ ใครจะไปรู้ว่าเขารักษาคุณปู่ได้จริงไหม? หากเขารักษาคุณปู่ไม่ได้ แต่กลับแสร้งพูดแบบนี้ออกมาและแอบหลบหนีไป งั้นเราก็ตกเป็นเครื่องมือของเขาน่ะสิ? ฉะนั้นจับตัวเขาไว้เป็นตัวประกันถือเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด หากเกิดอะไรกับคุณปู่ขึ้นมา อย่างน้อยเราก็ตามหาเขาได้" หญิงสาวกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"แต่เธอก็ไม่ควรทำแบบนี้! ฟังนะ รีบพาหมอเทวดาหลินไปพักผ่อนเดี๋ยวนี้ และห้ามใครรบกวนเขาเป็นอันขาดได้ยินไหม?" หญิงชรากล่าวด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด

เมื่อได้ยินคำพูดที่โกรธเกรี้ยวของหญิงชรา หญิงสาวที่หยิ่งผยองก็ลังเลเล็กน้อยก่อนจะยิ้มและเก็บปืนกลับไป

"ก็ได้ เทียนหยวนพาเขาไปพักผ่อน แต่คุณหลิน ฉันขอเตือนอะไรไว้ก่อนว่าหากผู้บัญชาการมู่ไม่ฟื้นขึ้นมา ฉันสาบานได้ว่าคุณต้องตายตามเขาไปแน่นอน! อย่าคิดตุกติกทำอะไรบ้าๆ"

เมื่อพูดจบหญิงสาวก็โบกมือ "ไสหัวไปซะ!"

"หมอเทวดาหลิน ตามผมมาเลยครับ!" มู่เทียนหยวนกล่าวพร้อมกับโค้งคำนับ

ทว่าหลินหยางกลับไม่เดินตามไป

มู่เทียนหยวนและคนอื่นๆ ต่างประหลาดใจ

"หมอเทวดาหลิน?" มู่เยียนหลิงร้องเรียกอย่างอดไม่ได้

จากนั้นก็เห็นหลินหยางนั่งลงที่ม้าหินอ่อนข้างๆ และมองไปที่หญิงสาวพร้อมกับกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย "คุณ มานี่ รินน้ำชาขอโทษเดี๋ยวนี้!"

"ขอโทษใคร?"

"ผม!"

"คุณ? มีสิทธิ์อะไร?" หญิงสาวกล่าวอย่างไม่แยแส

"ผมไม่ได้เป็นคนอารมณ์ดีอะไร" หลินหยางส่ายหน้า

เขาเดินทางมารักษาผู้บัญชาการมู่ด้วยใจจริง ทว่ากลับถูกคนเหล่านี้กระทำอย่างไม่ให้เกียรติ ทำให้ความอดทนของเขาหมดไปอย่างสิ้นเชิง

ฉะนั้นเขาไม่จำเป็นต้องเกรงใจอีกต่อไป

ทว่าหญิงสาวกลับดูไม่สนใจหลินหยางเลยสักนิดและกลับหัวเราะออกมาอย่างไม่แยแส

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน