สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 232

เดิมทีเขาต้องการส่งคนไปฝ่ายใต้เพื่อเข้ารับการรักษา แต่คนที่ส่งไปนำข่าวของฝ่ายใต้กลับมา อาจบอกได้ว่าหัวชิงซงหยุดความคิดอย่างสมบูรณ์ ทำให้เขาตกใจสุดขีด

ฝ่าใต้...ถูกยุบไป

ทุกอย่างหายไปในพริบตา

แม้ว่าจะไม่รู้ว่าคนฝ่ายใต้หายไปไหน แต่สถาบันก็ถูกทิ้งร้างโดยสิ้นเชิง

หัวชิงซงไม่รู้เลยว่าฝ่ายใต้ไปหาเรื่องอะไรใครมาก ทำไมจู่ๆ ถูกยุบหายไปในทันที แต่เขาเข้าใจว่า...คนที่ทำให้ฝ่ายใต้ยุบไปได้นั้นต้องเป็นบุคคลใหญ่โตที่มีอำนาจล้นฟ้า แม้แต่คนที่เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองขึ้นได้

หลินหยางเองทำไมอยู่ดีๆ ถึงพูดถึงฝ่ายใต้หล่ะ?

หัวชิงซงสับสนเล็กน้อย ไม่นานหลังจากนั้นจู่ๆ เขาก็คิดสิ่งที่เป็นไปได้อย่างหนึ่งขึ้น ลมหายใจของเขาหยุดนิ่งอย่างสิ้นเชิง

เขาลืมตาทั้งคู่ มองไปที่หลินหยางอย่างอึ้งๆ ชี้มาที่เขาอย่างสั่นเทา

"หมอ...หมอเทวดาหลิน...หรือว่า...คุณ...ทำให้ฝ่ายใต้ยุบไป?"

"ใช่" หลินหยางตอบอย่างเรียบเฉย

เมื่อพูดออกมาเช่นนี้ หัวชิงซงสองสามีภรรยาว่างเปล่า สมองไม่ได้คิดอะไรอีก

"ความจริงแล้วฝ่ายใต้ไม่ได้ถูกยุบไป แค่ฝ่ายใต้ส่วนใหญ่ถูกรวมโดยผม ผมได้ก่อตั้งองค์กรการแพทย์ใหม่ที่เรียกว่าพรรคซวนอี ฉงฉางไป่ คณบดีฝ่ายใต้และแพทย์เก่งๆ หลายคนก็อยู่ในนั้นด้วย" หลินหยางกล่าว

ซือ! ! !

หัวชิงซงอ้าปากค้างและในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมถึงมีความมั่นใจเช่นนี้

"ตอนนี้คุณยังกังวลอะไรไหม?" หลินหยางถามอย่างเรียบเฉย

หัวชิงซงรีบปีนขึ้นมา โค้งคำนับให้หลินหยางและรีบตะโกน: "คุณหลิน วันนี้หัวชิงซงจะปฏิบัติตามคำสั่งของคุณ ลุยน้ำลุยไฟ ทำทุกอย่างที่ทำได้!"

เมื่อพูดเสร็จ เขาก็รีบขยิบตาให้กับแม่หัวที่ยืนอึ้งอยู่ข้างๆ

แม่หัวได้สติกลับมาก็รีบโค้งคำนับให้หลินหยาง

ถ้าหลินหยางสามารถควบคุมฝ่ายใต้ได้จริงๆ...แม้ว่าจะไม่สามารถต้านทานตระกูลหลินได้ แต่อย่างน้อยก็ยังมีโอกาสได้รักษาตระกูลหัวของพวกเขา

"พวกคุณเป็นคนฉลาด และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมปล่อยพวกคุณ ผมหวังว่าพวกคุณจะทำตัวดีๆ ไม่ทำเรื่องโง่ๆ ยังไงโอกาสแบบนี้มีแค่ครั้งเดียว ถ้าเสียไป เสียใจก็คงไม่ทันแล้ว"

หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย เขาโบกมือ: "ไปเตรียมตัวเถอะ ภายในสามวันผมอยากได้ยินเรื่องทางด้านตระกูลหลิน"

"รับทราบ...รับทราบ...ขอบคุณคุณหลิน ขอบคุณคุณหลิน!"

หัวชิงซงรีบพยักหน้า จากนั้นก็ถอยออกไป ไม่สนใจแม่หัวและวิ่งหนีไป

"คุณรอฉันก่อน..." แม่หัวตะโกนเสียงสั่นและรีบลุกเดินไป

"คุณชายหลิน คนเหล่านี้จะเอายังไง?" เยี่ยนม่ายมองไปทางคนชุดดำและถาม

"คุณจัดการพวกเขาละกัน" หลินหยางพูด

'รับทราบ" เยี่ยนม่ายเดินออกไป

"คุณชายหลิน จะปล่อยพวกเขาไปแบบนี้หรอ? อย่าใจดีกับพวกเขาเกินไป คนเหล่านี้มีความเป็นจิ้งจอกอยู่ในกระดูก พวกเขาอาจจะมาทรยศหักหลังคุณได้" กงซีหยุนพูดด้วยความไม่พอเล็กน้อย

"การฆ่าพวกเขาเป็นเพียงแค่ช่วงเวลาหนึ่ง มันไม่คุ้มเลย ในสายตาของผม พวกเขาเป็นศัตรูมาตลอด แต่ศัตรูของผมไม่ใช่แค่กลุ่มเดียว อีกทั้งผมชอบให้ศัตรูของผมไปจัดการศัตรูอื่น แบบนี้แล้วผมเองจะได้รับประโยชน์ไม่ใช่หรอ?" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

กงซีหยุนพยักหน้า แต่หัวใจของเธอกระโดดไปที่ลำคอตัวเอง

ศัตรูหรอ?

ตามที่หลินหยางพูด งั้นตระกูลหลิน...ก็คือศัตรูของเขาหรอ?

คุณชายหลินไปทำให้การดำรงอยู่ที่น่ากลัวและยิ่งใหญ่ขนาดนี้ขุ่นเคืองตั้งแต่เมื่อไหร่?

กงซีหยุนไม่อยากจะคิด

ในเวลานี้ โทรศัพท์หลินหยางที่อยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น

หลินหยางกวาดสยตามอง ลั่วเฉียนโทรมา

"ลั่วเฉียน เป็นยังไงบ้าง? พวกซูเหยียนสบายดีใช่ไหม?" หลินหยางถาม