สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2342

ในวันที่สามของการรักษาหลินหยางเหนื่อยจมอยู่บนพื้นแล้ว

“ในที่สุดมันก็จบลง!”

หลินหยางหายใจออกอย่างแรง มองชายบนเตียงที่เริ่มหายใจอย่างอ่อนแรง เขาอดไม่ได้ที่จะยกก้อนหินที่แขวนอยู่ในหัวใจของเขาลง

ขั้นตอนการรักษานั้นราบรื่นกว่าที่คิดไว้มาก และสิ่งที่ทำให้หลินหยางประหลาดใจก็คือน้ำแข็งพันปีมีผลในการซ่อมแซมร่างกายมนุษย์จริงๆ ในระหว่างการรักษา อวัยวะภายในที่เสียหายของชายคนนั้นได้รับการเยียวยาอย่างมาก มันทำให้ขั้นตอนการรักษาของหลินหยางยุ่งยากน้อยลง

“เซียนเจิ้นเยว่ คุณเข้ามาได้แล้ว!”

หลังจากพักไปชั่วครู่ หลินหยางก็ตะโกนออกมาเสียงดัง

แต่... ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ที่ข้างนอก

“ท่านเทวดา?”

หลินหยางขมวดคิ้วและตะโกนอีกครั้ง

ยังคงไม่มีการตอบกลับ

การแสดงออกของหลินหยางตึงขึ้นเล็กน้อย รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ค่อยๆสัมผัสด้านนอกของถ้ำอย่างระมัดระวัง

ก็พบว่าข้างนอกนั้นว่างเปล่า และเซียนเจิ้นเยว่ก็หายไปแล้ว

“เธอไม่ใช่บอกว่าเธอเฝ้าประตูอยู่ที่นี่เหรอ ทำไมคนถึงหายไปแล้ว?” หลินหยางขมวดคิ้ว สับสนอย่างมาก

ทันใดนั้นหลินหยางก็เห็นใบไม้พิเศษใต้ก้อนหินข้างถ้ำ

เห็นตัวอักษรเล็กๆ สองสามตัวเขียนด้วยปากกาบนใบไม้ ถ้าไม่สังเกตให้ดี ก็จะไม่เห็นมันเลย

หลินหยางรีบเดินไปข้างหน้าเพื่อหยิบมันขึ้นมาดู

“ถ้าฉันไมอยู่ หมอเทวดาหลินต้องพาลูกชายของฉันหนีไปจากที่นี่ อย่าตามหาฉันอีก เจิ้นเยว่ขอคารวะร้อยครั้ง"

"ดูเหมือนว่าจะเกิดเรื่องขึ้นแล้ว!"

หลินหยางมองไปที่ประโยคข้างต้น ดวงตาของเขาไม่อาจหยุดกวาดมองไปบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์

เซียนเจิ้นเยว่ต้องถูกคนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์จับตัวไปแล้วแน่

หลินหยางถอนหายใจ หันหลังกลับเดินไปที่ด้านในถ้ำ

เขาไม่ได้วางแผนจะไปช่วยเซียนเจิ้นเยว่

ท้ายที่สุดมีคนที่แข็งแกร่งมากมายในภูเขาศักดิ์สิทธิ์ และมีหัวหน้าเทียนเจียวคอยดูแล ถ้าเขาไปคนเดียว ก็คือส่งตัวเองไปตาย

ตอนนี้ลูกชายของเซียนเจิ้นเยว่ได้รับการรักษาแล้ว นับได้ว่ามีคำอธิบายแล้ว และส่วนที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นไปตามชะตากรรม

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินหยางก็ตรงกลับไปที่ถ้ำ เก็บพืชไม้ดอกแปลกๆ ในถ้ำ แล้วใส่น้ำแข็งอายุพันปีลงในช่องลับ วางแผนที่จะนำอุปกรณ์มาเก็บในครั้งต่อไป

การเก็บสมบัติเหล่านี้ไว้ที่นี่เป็นการสิ้นเปลืองเกินไป เอาไปด้วยจะดีที่สุด

สำหรับผู้ชายคนนี้ หลินหยางวางแผนที่จะพาเขาไปที่เจียงเฉิงเพื่อให้เขาค่อยๆ พักฟื้นในสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

เขาไม่มีความทรงจำในอดีต แล้ว จะไม่คิดคำนึงถึงเซียนเจิ้นเยว่ ดังนั้นจึงเป็นพรสำหรับเขาที่จะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข

แต่ระหว่างที่หลินหยางเก็บกระเป๋าสัมภาระทั้งหมดของเขากำลังจะพาคนออกไป ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดีงจากนอกถ้ำ

ใบหน้าของหลินหยางตึงขึ้น กำลังอยากจะซ่อนตัว แต่พบว่ามันสายเกินไปแล้ว

ร่างหลายร่างดูเหมือนจะเล็งเขาไว้แล้ว พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“นายท่านพูดถูก มีคนอื่นอยู่ในถ้ำของนังนั่น ดูเหมือนว่านังนั่นจะไม่ได้บอกความจริงกับนายท่าน สมควรตายจริงๆ!” ผู้มาเยือนกวาดมองหลินหยาง ตะคอกอย่างเย็นชา

“ช่างเถอะ นายท่านบอกแล้วว่า จะต้องฆ่าญาติของนังนั่นให้หมด ถ้าจะลงมือ ก็อย่าให้มีคนรอดไปได้ หลังจากฆ่าสองคนนี้แล้ว ค่อยไปสืบหาญาติและเพื่อนของนังนั่น ฆ่าให้หมด จะไม่มีใครรอดชีวิตได้!” อีกคนพูดอย่างเย็นชา

หลังจากพูดจบ ทั้งสองคนก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับเจตนาฆ่า

“พวกคุณเป็นใคร”

หลินหยางถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

"คนจะตายทำไมต้องถามอะไรให้มากความด้วย"

ผู้นำคนหนึ่งพูดอย่างเย็นชา ใช้ฝ่ามือตบไปตรงหน้าหลินหยางโดยตรง

ฝ่ามือของเขามีพลังที่รุนแรง ราวกับว่ามีระเบิดถูกฝังอยู่ในฝ่ามือของเขา และโจมตีอย่างรุนแรงด้วยพละกำลังทั้งหมด...

หลินหยางไม่ได้รีบร้อน ยกมือขึ้นและสะบัดมัน

หวือ!

เข็มปราณสายหนึ่งที่เหมือนสายฟ้า แทงเข้าไปในฝ่ามือของชายคนนั้นโดยตรง ระเบิดพลังในฝ่ามือของเขา

บูม!

ก่อนที่ฝ่ามือของชายคนนั้นจะโดนใบหน้าของหลินหยาง กลางฝ่ามือของเขาก็ระเบิดทันที เลือดและเนื้อปลิวว่อนไปทั่ว

“อ๊า!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน