สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2357

"หมอเทวดาหลินมาแล้ว!"

"หมอเทวดาหลิน!"

"ทุกคนอย่าทำอะไรไปเรื่อย หมอเทวดาหลินมาแล้ว!"

ผู้คนค่อยๆ กลับมาสงบลง

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ถอยกลับไปเช่นกัน

สำหรับผู้ประท้วง พวกเขาทั้งหมดมีต่างขึ้นอารมณ์ รีบไปล้อมรอบหลินหยางแล้ววิพากษ์วิจารณ์

แต่หลินหยางไม่ได้ตื่นตระหนก เขาตะโกนเบาๆ: "ทุกคน อย่าใจร้อน ผมจะให้คำตอบ ถ้าพวกคุณยังยืนกรานที่จะสร้างปัญหา ผมทำได้แค่เลือกให้ตำรวจมาจัดการกับพวกคุณ"

คำพูดนี้ทำให้ผู้ประท้วงสงบลงเล็กน้อย

แต่ผู้นำยังคงอวดดีผยอง ตะโกนด้วยความโกรธ: "หมอเทวดาหลิน แม่ของฉันเป็นอัมพาตเพราะยาของคุณ คุณจะตอบเรายังไง"

“แม่ของคุณอยู่ไหน" หลินหยางถามอย่างเรียบเฉย

"อยู่นี่!" ชายคนนั้นผลักหญิงชรามาข้างหน้า ตะโกนไปทางฝูงชน: "ทุกคน ดูนี่! แม่ของฉันกลายเป็นแบบนี้เพราะกินยาของจอมลวงใจดำคนนี้! คนลวงใจดำคนนี้เพื่อหาเงินแล้วทำได้ทุกอย่าง! ทุกคนมาคว่ำบาตรยาของหยางหัว คว่ำบาตรหมอเทวดาหลินจอมลวงด้วยกัน ขับไล่หมอเทวดาหลินจอมลวงออกไปจากเมืองเจียงเฉินกัน!”

“คว่ำบาตรหยางหัว! คว่ำบาตรหมอเทวดาหลิน!”

“คว่ำบาตรหยางหัว! คว่ำบาตรหมอเทวดาหลิน!”

“คว่ำบาตรหยางหัว! คว่ำบาตรหมอเทวดาหลิน!”

...

ผู้ประท้วงตะโกนกันเป็นจังหวะมาก

หลินหยางไม่พูดอะไรสักคำ อยากจะเดินไปข้างหน้าเพื่อให้หญิงชราจับชีพจรตรวจอาการ

แต่ชายคนนั้นไปขวางหลินหยางทันที

“คุณจะทำอะไร” ชายคนนั้นตะโกนแสร้งทำเป็นระแวดระวัง

"ผมอยากจับชีพจรของแม่เฒ่า อยากดูว่าอาการที่แท้จริงของเธอนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่" หลินหยางกล่าวอย่างใจเย็น

“ตรวจชีพจร? ผมคิดว่าคุณคงอยากจะฆ่าแม่ของผมให้ตายมากกว่ามั้ง? คุณใจร้ายมาก!” ชายคนนั้นตะโกน

หลินหยางส่ายหัว: "ถ้าผมต้องการทำร้ายใครจริงๆ ผมคงจะไม่ทำสิ่งนั้นในที่สาธารณะหรอก! คุณไม่กล้าให้ผมจับชีพจรของแม่คุณ เห็นได้ชัดว่าคุณนั้นกินปูนร้อนท้อง หรือบางทีแม่ของคุณอาจจะไม่มีอะไรผิดปกติเลย คือจงใจมาหลอกลวงคน สร้างสถานการณ์ขู่ขวัญตบตา?”

“สร้างสถานการณ์ขู่ขวัญตบตาอะไร? อย่ามาพูดไร้สาระที่นี่! อาการของแม่ผมมีใบรับรองการวินิจฉัยที่ออกโดยโรงพยาบาล ใบรับรองก็อยู่นี่ไง!” ชายคนนั้นตะโกนพร้อมหยิบใบรับรองแพทย์ก่อนหน้าออกมาทันที

“จริงเหรอ?”

หลินหยางชำเลืองดูใบรับรองแพทย์ แม้ว่าตัวหนังสือบนนั้นจะไม่ชัดเจน แต่เขาก็สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน

“ใบรับรองแพทย์ของคุณไม่มีลายเซ็นของแพทย์ และไม่ได้ระบุว่าโรงพยาบาลใดเป็นผู้ออกให้ มันไม่ใช่ใบรับรองแพทย์อย่างเป็นทางการจึงยากที่จะเชื่อ! ถามหน่อยเถอะว่าใบรับรองแพทย์คุณออกให้โดยที่ไหน? คุณลองพูดให้หน่อยได้หรือไม่?” หลินหยางถาม

“คือ...”

“ทำไมฉันมาที่นี่ไม่ได้ หยุดพูดไร้สาระ คืนเงินมาซะ!” ชายชื่อพี่เสอตะโกน

“คุณครับ คุณรู้จักบุคคลนี้งั้นหรือ” หลินหยางก้าวไปข้างหน้าและถามเบาๆ

“รู้จักอยูแล้ว ไอ้หมอนี่แพ้พนันในบ่อนของเรา ขอยืมกับฉันหลายแสน บ้านก็ขายแล้ว! คืนเงินไม่ได้ก็หลบซ่อนหายหัว ไม่รู้ไปหลบที่ไหนมา ช่วงนี้ได้ยินว่าเขากลับมาบ้าน และพาแม่ชราที่เป็นอัมพาตกลับมาที่นี่ ฉันจึงตามมาที่นี่!” ชายที่ชื่อพี่เสอตะคอก ชี้ไปที่จ้าวควานด่าสาปแช่ง: “ฉันว่าแกนี่ใจดำอมหิตมาก! แม่ของแกเป็นอัมพาตเป็นสิบๆ ปี แกกลับหนัไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ และคราวนี้ ยังพาแม่ชรามาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา ช่างเป็นลูกที่กตัญญูจริงๆ”

คำพูดนี้สิ้นสุดลง ก็เกิดความโกลาหล

ความจริงถูกปรากฏ!

"แม่เค้าเป็นอัมพาตไปนานแล้ว!"

"ไอ้สารเลว! แกยังมาใส่ร้ายหมอเทวดาหลิน!"

"ไอ้สัตว์เดรัจฉาน!

“สวมควรรุมซ้อมมัน”

“ผู้คนที่โกรธควบคุมอารมณ์ไม่ได้แล้ว ต่างก็ชี้หน้าด่าชายคนนั้น คุณป้าบางคนถึงกลับเด็ดผักที่ซื้อมาคว้าใส่ชายคนนั้น

ชายผู้นี้ถูกไข่ หัวไชเท้า และผักต่างๆ ปาใส่หน้าของเขาจนสกปรก จนเขาไม่สนใจแม่ของตัวเอง หนีหัวซุกหัวซุน

หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยรีบนำคนมากดเขาลงทันที

ผู้ประท้วงที่เหลือก็อยากจะหลบหนีเช่นกัน แต่ต่างก็ถูกหยุดโดยตำรวจที่มาถึงทันเวลา