สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2372

การปรากฏตัวของอ้ายหร่านดึงดูดความสนใจของผู้คนเป็นอย่างมาก

"ผู้หญิงคนนี้สวยจังเลย! สวยเหมือนนางฟ้าเลย"

"พระเจ้า สวยขนาดนี้ ทำไมถึงกล้าเสี่ยงชีวิตเนี่ย?"

"ขอให้ไม่เกิดเรื่องร้ายๆ ขึ้น ไม่งั้นต้องมีคนเสียใจแย่แน่"

"คนสวย รีบลงมาเร็วเข้า เรื่องแบบนี้จะล้อเล่นไม่ได้นะ"

"รีบลงมาเร็วเข้า"

"อย่าวู่วามหน่า!"

คนจำนวนมากต่างร้องตะโกนอย่างอดไม่ได้

ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่สนใจและเดินขึ้นเวทีไป

เมื่อเห็นฉากนี้ หลายคนต่างพากันส่ายหน้าและถอนหายใจ

"คุณอ้ายหร่าน?" ฟู่เซิงไกวโส่วเหมือนกับรู้จักผู้หญิงชุดขาวคนนี้และอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและเรียกเสียงเบา

"วันนี้ฉันก็อยากจะรู้ว่าฝีมือของแดนมรณะนั้นสูงส่งหรือความสามารถของหมอเทวดาหลินแห่งเจียงเฉินจะแข็งแกร่งกว่ากัน" อ้ายหร่านกล่าว

"คุณอ้ายหร่าน ร่างกายของคุณมีค่ามาก ผมไม่กล้าทำการฝังเข็มให้คุณหรอก" ฟู่เซิงไกวโส่วกล่าว

"ไม่ได้จะให้คุณฝังเข็มให้ฉัน ฉันจะให้หมอเทวดาหลินฝังเข็มให้ฉันต่างหาก! พวกคุณรีบเตรียมตัวแล้วกัน" อ้ายหร่านกล่าว

ฟู่เซิงไกวโส่วได้ยินเข้าก็ยิ้มออกมาและมองไปที่หลินหยางพร้อมกับหันหลังไปเตรียมพร้อม

เขานำขวดกระเบื้องเคลือบสีทองเล็กๆ ไปวางไว้ที่โต๊ะและเดินไปข้างๆ เพื่อให้คนมัดมือและปิดตาของตัวเอง มือทั้งสองข้างถูกมัด หูทั้งสองข้างถูกปิด แม้แต่จมูกก็ถูกป้ายด้วยยาชนิดหนึ่งเพื่อทำให้สูญเสียการรับกลิ่นชั่วคราว

หลินหยางมองไปที่ขวดกระเบื้องเคลือบที่วางอยู่บนโต๊ะด้วยความตกใจเล็กน้อย ไม่รู้ทำไมเขากลับรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติไป

"ผมพร้อมแล้ว หมอเทวดาหลิน คุณล่ะ?" ฟู่เซิงไกวโส่วกล่าวด้วยเสียงหัวเราะ

หลินหยางไม่พูดอะไร จากนั้นก็หยิบขวดกระเบื้องเคลือบเล็กๆ ออกมาวางบนโต๊ะพร้อมกับให้คนมัดมือของตัวเอง

เวลาผ่านไป จมูก ตาและหูของทั้งสองก็ถูกพันธนาการและควบคุมโดยไม่สามารถขยับได้

"ขอประกาศว่าการปิดตาวินิจฉัยโรคเริ่มขึ้น ณ บัดนี้!" โจวอ้ายกล่าวออกมาด้วยความกังวล

จากนั้นอ้ายหร่านและหัวหน้าสายตรวจจางก็หยิบยาที่อีกฝ่ายวางไว้บนโต๊ะ

อ้ายหร่านหยิบขวดกระเบื้องเคลือบสีทองขวดเล็กที่ฟู่เซิงไกวโส่ววางไว้ก่อนหน้านี้ขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้วเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ จากนั้นก็เปิดจุกออกพร้อมกับเทยาที่อยู่ข้างในออกมาและกินเข้าไปอย่างไม่ลังเล และจากนั้นก็เดินไปที่หลินหยาง

หัวหน้าสายตรวจจางก็กินยาที่หลินหยางเตรียมไว้พร้อมกับเดินไปหาฟู่เซิงไกวโส่ว

"เวลาในการวินิจฉัยคือสามสิบนาที ตอนนี้ขอประกาศว่าการแข่งขันเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการนับบัดนี้!"

โจวอ้ายตะโกนเสียงดัง

หลังจากที่พูดจบ บรรยากาศก็เงียบสงัดลง

ทุกคนต่างมองไปที่หลินหยางและฟู่เซิงไกวโส่วด้วยความตื่นเต้น

ทุกคนต่างไม่ยอมแพ้

ตอนนี้ก็ต้องมาดูกันว่าฝีมือของแต่ละคนจะเป็นยังไง

หลินหยางและฟู่เซิงไกวโส่วต่างเดินไปข้างหน้าพร้อมกันเพื่อขยับเข้าใกล้คนไข้

แต่พวกเขาไม่สามารถสัมผัส มองไม่เห็น ไม่ได้ยิน ไม่ได้กลิ่นและไม่สามารถสัมผัสตัวคนไข้ได้เลย

สำหรับคนอื่นแล้วนั้น นี่ไม่ใช่การปิดตาวินิจฉัย แต่เป็นการคาดเดาการวินิจฉัยเสียมากกว่า

อีกฝ่ายมีอาการอย่างไร มีปัญหาอะไร ฤทธิ์ของพิษเป็นอย่างก็ไม่สามารถรับรู้ได้

จากสถานการณ์ตอนนี้ ทั้งสองฝ่ายต่างไม่มีช่องทางในการรับรู้อาการของคนไข้ได้เลย

แต่ฟู่เซิงไกวโส่วกลับยิ้มออกมาพร้อมกับหันไปกล่าว "เห็นขวดกระเบื้องเคลือบสีทองขวดเล็กๆ ที่อยู่บนโต๊ะไหม? ข้างในยังมียาอีกหนึ่งเม็ด คุณเปิดออกแล้วกินเข้าไปก็สามารถกำจัดพิษในร่างกายได้"

"อะไรนะ?"

หัวหน้าสายตรวจจางตกใจ "แค่นี้เหรอ?"

"แค่นี้ เมื่อยาเข้าไปในท้อง คุณจะไม่มีอาการเจ็บปวดแต่อย่างใด ร่างกายของคุณจะกลับเป็นปกติเหมือนเก่า!" ฟู่เซิงไกวโส่วหันไปกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อพูดจบทุกคนต่างพากันตกตะลึง

"คุณยังไงไม่ได้ทำการวินิจฉัยผมเลย! แต่กลับบอกให้ผมกินยาเข้าไปเลยแบบนี้! หรือว่าคุณได้เตรียมยากำจัดพิษทุกชนิดเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว?" หัวหน้าสายตรวจจางโมโหและตะโกนออกไปเสียงดัง

ทว่าฟู่เซิงไกวโส่วกลับหัวเราะอย่างเย็นชาโดยไม่ปกปิด "ใช่ ผมเตรียมไว้ ทำไมเหรอ? ผิดกฎเหรอ?"

หัวหน้าสายตรวจจางรู้สึกประหลาดใจ

ทุกคนต่างอยู่รอบๆ ต่างโกลาหล

"น่ารังเกียจที่สุด! น่ารังเกียจสิ้นดีเลย! !"

"เจ้าหมอนี่มีแผนเตรียมไว้แล้ว! การแข่งขันครั้งนี้ไม่ยุติธรรมเลย! !"

"น่าขยะแขยงที่สุดเลย!"

หลายคนต่างพากันตะโกนออกไปด้วยความรู้สึกไม่เป็นธรรม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน