สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2376

ทั้งในและนอกโรงยิมเต็มไปด้วยผู้คน หากไม่ใช่เพราะชวี่เทียนจัดกำลังคนกว่าร้อยนายมาเปิดทางให้หลินหยาง หลินหยางเองก็คงไม่สามารถออกมาจากโรงยิมได้ง่ายขนาดนี้

ผู้คนที่นั่นต่างโห่ร้องด้วยความดีใจ

ทว่ากลับเป็นเรื่องยากของฟู่เซิงไกวโส่วที่จะจากไป ตอนนี้เขาเหลือตัวคนเดียวและไม่มีคนคอยช่วย บวกกับเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนี้ทำให้คนเจียงเฉินหลายคนคิดว่าเป็นแผนการของเขา ทำให้เมื่อเขาออกมาจากโรงยิมก็ถูกประชาชนจำนวนมากเข้าไปรุมล้อม

"ปัดโธ่ แกนี่เองที่เข้ามาก่อเรื่องในเจียงเฉินของเราใช่ไหม?"

"หมอเทวดาหลินเป็นคนดีขนาดนั้น แต่กลับถูกแกทำแบบนั้น แกยังเป็นคนหรือเปล่า?"

"ตอนนี้เรื่องของแกกับหมอเทวดาหลินจบลงแล้ว แต่เรื่องของเรายังไม่จบ! วันนี้อย่าคิดจะได้ออกจากเจียงเฉินอย่างง่ายดายเลย!"

"ใช่! จัดการเลย!"

"ลงมือ!"

ประชาชนที่มีนิสัยสุดโต่งต่างตะโกนใส่ฟู่เซิงไกวโส่ว

"อ๊า?"

ฟู่เซิงไกวโส่วหน้าถอดสีและหวาดกลัวอย่างมาก

แม้ว่าทักษะการแพทย์ของเขาจะสูงส่ง แต่ทักษะการต่อสู้ของเขาก็ธรรมดามากและไม่สามารถรับมือกับประชาชนจำนวนมากเหล่านี้ได้แน่นอน

และในช่วงเวลาวิกฤตินี้เอง กลุ่มคนที่สวมชุดบอดี้การ์ดก็ลากตัวฟู่เซิงไกวโส่วออกไปจากฝูงชนและพาไปในรถคนหนึ่งที่จอดอยู่ริมถนน

เช่นนี้เอง ฟู่เซิงไกวโส่วก็หลุดพ้นจากฝูงชนไปได้อย่างหวุดหวิด

"ขอบคุณทุกคนมาก! ไม่ทราบว่าทุกคนเป็นใครและชื่ออะไร? บุญคุณครั้งนี้ผมจะไม่มีวันลืมเด็ดขาด" ฟู่เซิงไกวโส่วถอนหายใจด้วยความโล่งอกพร้อมกับยกกำปั้นขึ้นแสดงความขอบคุณบอดี้การ์ดเหล่านี้

"ไม่ต้องเกรงใจ หมอเทวดาหลินเป็นคนสั่งให้เราพาคุณออกมาน่ะ" คนที่ขับรถหันไปกล่าว

"หมอเทวดาหลิน?" ฟู่เซิงไกวโส่วตกใจ

"หมอเทวดาหลินบอกแล้วว่าเรื่องที่แล้วก็แล้วไป แม้ว่าการมาครั้งนี้ของพวกคุณจะมาเพื่อจัดการเขา แต่คุณไม่ใช่ผู้บงการ หมอเทวดาหลินสั่งให้เราส่งคุณออกไปจากเจียงเฉินและช่วยส่งคุณกลับไปที่แดนมรณะ" คนขับรถกล่าว

"จริงเหรอ?"

ฟู่เซิงไกวโส่วเบิกตากว้างและมองไปที่คนขับอย่างเหลือเชื่อ

หรือเป็นเพราะทั้งชีวิตนี้เขาไม่เคยเจอคนที่เดิมเป็นศัตรูกัน แต่กลับให้อภัยเขาและช่วยเหลือเขา...

"หมอเทวดาหลิน...คุณเป็นคนยังไงกันแน่?"

ฟู่เซิงไกวโส่วพึมพำกับตัวเองและถอนหายใจพร้อมกับหลับตาลง

เมื่อหลินหยางกลับไปถึงสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี ชวี่เทียนก็ได้รับโทรศัพท์พร้อมกับเดินไปรายงานหลินหยางอย่างรวดเร็ว

"ประธานหลิน เขาออกจากเจียงเฉินแล้วครับ"

"ออกไปก็ดีแล้ว" หลินหยางกล่าว

"ประธานหลิน ทำไมไม่สั่งให้คน...." ชวี่เทียนแสดงสีหน้าชั่วร้ายและทำท่าปาดคอ

หลินหยางกลับหัวเราะ "ไม่จำเป็น ทักษะการแพทย์ของเขาสู้ผมไม่ได้ ฆ่าเขาไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ปล่อยเขาไปยังดีเสียกว่า ไม่แน่อนาคตอาจมีเรื่องที่ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นก็ได้"

"แต่ผมว่าคนของแดนมรณะแต่ละคนออกจะหยิ่งผยอง พวกเขาไม่มีทางจำความดีของเราหรอก" ชวี่เทียนยิ้มอย่างขมขื่น

"ไม่เป็นไรหน่า"

หลินหยางยิ้มและกำลังจะพูดต่อ จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปราวกับได้กลิ่นอะไรบางอย่าง

"ชวี่เทียน คุณรีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า!"

"ประธานหลิน เกิดอะไรขึ้น?" ชวี่เทียนทำหน้างุนงง

"รีบออกไปเร็วเข้า!"

หลินหยางตะคอกและผลักชวี่เทียนออกไป

และวินาทีที่ชวี่เทียนถูกผลักออกไป ลำแสงจำนวนมากก็พุ่งเล็งไปที่หลินหยางราวกับอุกกาบาต

หลินหยางรีบถอยหลังไปหลบ

แต่เพราะความรีบร้อน ทำให้เขาไม่สามารถหลบได้อย่างสมบูรณ์ จึงทำให้แขนและเอวของเขาถูกมีดคมข่วนจนเลือดไหลทะลักออกมา

"อะไรกัน?"

ชวี่เทียนตกตะลึงอย่างมาก

หลินหยางมองไปข้างหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

จากนั้นก็เห็นชายชุดดำสวมหน้ากากปิดบังใบหน้าสามคนยืนอยู่ พวกเขาถือดาบอันแหลมคมด้วยท่าทางอำมหิตโหดเหี้ยม

ช่างเป็นการโจมตีที่โหดเหี้ยมมาก!

หลินหยางแทบไม่มีโอกาสกระตุ้นร่างเทพยุทธและถูกอีกฝ่ายทำร้ายจนบาดเจ็บ หากไม่ใช่เพราะรู้ตัวทัน เกรงว่าตอนนี้คงถูกอีกฝ่ายแทงทะลุหัวใจไปนานแล้ว!

"พวกคุณเป็นคนของแดนมรณะใช่ไหม? คิดไม่ถึงเลยว่าเฟิงเซี่ยวสุ่ยจะเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้ขนาดนี้ ผ่านไปแป๊บเดียวก็ส่งคนมาฆ่า?" หลินหยางกล่าวอย่างเย็นชา

ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่สนใจคำพูดไร้สาระของเขาและยกดาบเดินเข้ามา

ดาบอันแหลมคมหลายเล่มหมุนเข้ามาหลินหยางอย่างบ้าคลั่ง

"แย่แล้ว! เร็วเข้า! เรียกคนมาเร็วเข้า!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน