สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 24

ตูมตูม!

เสียงเครื่องยนต์สุดเซ็กซี่ของ 918 ค่อยๆ หายไป

หน้าโรงแรมเจียงหัว

ผู้จัดการด้านในวิ่งเหยาะๆ เข้ามาเปิดประตูรถให้หลินหยาง

เมื่อหลินหยางลงจากรถ ผู้จัดการก็ผงะ

ปฏิเสธไม่ได้ว่าหลินหยางโตมาหล่ออย่างมาก แต่เขาไม่คู่ควรกับรถคันนี้จริงๆ

เป็นไปได้ไหมว่าพนักงานล้างรถขับรถของแขกออกมาอย่างลับๆ

ผู้จัดการพูดกับตัวเอง แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงยิ้มอยู่

"ท่านครับ ท่านต้องการใช้บริการอะไร?"

"งานเลี้ยงบริษัทตระกูลหม่าอยู่ชั้นไหน?" หลินหยางถาม

"ท่านคือแขกของประธานหม่าหรอ? เชิญท่านตามผมมา!" ดวงตาทั้งสองของผู้จัดการเปล่งประกาย

ไม่นาน ผู้จัดการก็นำหลินหยางมายังชั้นบนสุดของโรงแรม

งานเลี้ยงกลางแจ้งจัดที่นี่

นี่คือจุดชมวิวที่สูงที่สุดแห่งหนึ่งในเจียงเฉิน ซึ่งสามารถมองเห็นทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเจียงเฉินได้ทั้งหมด

วงไวโอลินจากฟินแลนด์กำลังเล่นเพลงอย่างไพเราะ

คนดังของเมืองเจียงเฉินมารวมตัวกันที่นี่ พูดคุยกัน บรรยากาศกลมกลืนกันมาก

แต่เมื่อหลินหยางมาที่นี่ เขาปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน

เขาสวมเสื้อยืดสีเทาและกางเกงยีนส์สีซีดซึ่งตัดกันอย่างมากกับชุดสูทและชุดราตรี

การปรากฏตัวของเขากระตุ้นความสนใจของผู้คนมากมาย

แต่หลินหยางไม่สนใจ มองไปรอบๆ และในไม่ช้าก็เห็นตระกูลซู

พวกเขาถูกจัดไว้ที่มุมห้อง มีเพียงคนเดียวที่พวกเขาพูดคุยด้วยคือหัวหน้าของบริษัทเล็กๆ และพวกเขาก็คุ้นเคยกันดี ส่วนบุคคลใหญ่โตที่ไหนจะมายุ่งกับหัวหน้าบริษัทเล็กๆ หรือตระกูลเล็กๆ เหล่านี้กัน?

ตระกูลซูไม่ชอบหลินอย่างอย่างมาก หลินหยางเองก็รู้สึกแบบนี้กับตระกูลซูเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงทำหน้าเย็นชาเหมือนก้น และหาที่ของตัวเอง ดื่มและกินตามใจ

"คุณเพิ่งมาหรอ?"

เสียงอ่อนโยนดังขึ้นมา ซูเหยียน

หลินหยางไม่หันไปมองก็รู้ว่าคือใคร

"อืม"

เอ่อ..ขอโทษด้วย"

"ขอโทษทำไม?"

"ที่คุณต้องอับอาย"

"ไม่เท่ากับคุณ"

หลินหยางตอบอย่างเรียบเฉย

ซูเหยียนตกใจ หน้าแดง และไม่พูดอะไรอีก

นี่คือเหตุผลที่หลินหยางทนได้ เหตุนี้เองหลินหยางเลยไม่ได้อยากหย่าร้าง

ภายในสามปี คนที่ได้รับความอับอายมากที่สุดไม่ใช่หลินหยาง แต่เป็นซูเหยียน

แม้ว่าซูเหยียนมีท่าทางเย็นชาต่อหลินหยาง แต่ก็ยังทำหน้าที่เป็นภรรยามาโดยตลอด

เธออยากจะหย่าร้าง แต่ก็ไม่เคยพูด หลินหยางถูกด่า เธอก็เข้ามาปกป้อง หลินหยางเอาแต่ขี้เกียจ เธอก็เลี้ยงดู

แม้ว่าปากเธอจะบอกว่าไม่ยอมรับ แต่เธอก็ปฏิบัติต่อหลินหยางเป็นสามีเสมอ

ดังนั้น หลินหยางเลยยอมอยู่กับซูเหยียนอย่งเงียบๆ จนกระทั่งสิ้นสุดเวลาสองปี

เมื่อถึงเวลานั้น หากซูเหยียนไม่อยากเลินก เขาก็ควรไป

"ซูเหยียน? ?"

ในเวลานี้ มีเสียงตกใจดังมาจากด้านข้าง

ซูเหยียนมองไปด้านข้าง ผู้หญิงที่แต่งกายด้วยเครื่องเพชรพลอยที่งดงามมาพร้อมกับชายร่างท้วมในชุดสูททรงตรง

ผู้หญิงมีหน้าตาที่ดี แต่แต่งหน้าหนามาก ชุดราตรีมีช่องเปิดเยอะมาก และชุดที่เปิดเผยเกินไปทำให้ดูไม่เหมาะสม

ชายที่อยู่ถัดจากเธอจ้องมองมาที่ซูเหยียน ดวงตาโลภของเขาอยากจะกลืนความงามนี้ทั้งเป็น

"ชิวฟาง?" ซูเหยียนรู้จักคนนี้ และแปลกใจ

"ซูเหยียน คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"

"โอ้ะ ฉันมากับครอบครัวหน่ะ"

"หรอ? บังเอิญจริงๆ เลยนะ ฉันมากับแฟนหน่ะ" เหลียงชิวฟางยิ้ม

บังเอิญหรอ?