สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2436

"พี่หลิน!"

ฉินหลิงดีใจและฝืนเดินไปข้างหน้า

"เธอไม่เป็นไรใช่ไหม รีบไปทำแผลเร็วเข้า" หลินหยางเดินมาถาม

"ไม่เป็นไร" ฉินหลิงส่ายหน้า

"นี่คุณ! คุณพูดว่ายังไงนะ? คุณมีวิธีทำให้ลูกชายผมฟื้นขึ้นมางั้นเหรอ?" เยว่หมิงเงยหน้ามองหลินหยางและถามอย่างร้อนใจ

"ใช่"

หลินหยางพยักหน้าและจากนั้นก็เดินไปที่เยว่ไท่ชิงและทำการกดจุดให้เขา

"ฝ่ามือพลังขั้วบวก?"

หมอประจำหมู่บ้านสือซานร้องอุทานเสียงหลง

"คุณครับ ผมขอยืมใช้เข็มเงินของคุณหน่อยได้ไหม?" หลินหยางกล่าวกับสือซาน

สือซานรีบปลดซองเก็บเข็มเงิน "เชิญครับ!"

"ขอบคุณมาก!"

หลินหยางหยิบเข็มเงินออกมาและปักไปที่ร่างกายของเยว่ไท่ชิงอย่างรวดเร็ว

ผู้คนต่างเฝ้ามองอย่างจดจ่อ และจากนั้นก็เห็นทักษะการฝังเข็มของหลินหยางนั้นรวดเร็วและสร้างความประหลาดใจให้พวกเขาอย่างมาก

โดยเฉพาะสือซานที่ขยับเข้าใกล้หลินหยางด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

"ดูเหมือนว่า...จะเป็นทักษะฝังเข็มไท่ชิงเฉียนคุน! เหลือเชื่อมาก! เขามีทักษะการฝังเข็มประเภทนี้ด้วยหรือเนี่ย? ?"

"สือซาน! ทักษะการฝังเข็มนี้ร้ายกาจมากเลยเหรอ?" เยว่หมิงรีบถาม

สือซานชำเลืองมองเขา "บอกได้แค่ว่าวันนี้นับว่าคุณเจอผู้มีพระคุณเข้าแล้ว ลูกชายของคุณรอดแล้ว"

"จริงเหรอ?" เยว่หมิงดีใจจนน้ำตาไหลออกมา

"ทักษะการฝังเข็มนี้หายสาบสูญไปนานแล้ว มันสามารถทำให้คนตายฟื้นขึ้นมาได้ แม้ว่าลูกชายของคุณจะหัวใจแตกสลายและได้ตายไปแล้ว แต่ลมหายใจเขาเพิ่งหมดไปไม่นานและปราณภายในของเขายังไม่สลาย การฝังเข็มด้วยทักษะนี้สามารถช่วยชีวิตเขาได้" สือซานกล่าว

"ดีมาก! เยี่ยมไปเลย!" เยว่หมิงเช็ดน้ำตาอย่างอดไม่ได้

คนอื่นๆ ของตระกูลเยว่เองก็ต่างร้องไห้ด้วยความดีใจ

"สหายหลิน คิดไม่ถึงเลยว่าทักษะการแพทย์ของคุณจะร้ายกาจมากขนาดนี้! ตระกูลฉินของเราติดหนี้บุญคุณของคุณอย่างมหาศาลเลย!" ฉินจัวกล่าวอย่างซาบซึ้งใจ

"ทักษะการแพทย์ของพ่อหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดา ผมคิดว่ายาที่ฉินหลิงกินเข้าไปนั้นคงเป็นยาของเขาใช่ไหม?" สือซานชำเลืองมองฉินหลิง

ฉินหลิงพยักหน้า "สูตรยาแผ่นนั้นด้วยเช่นกัน"

"คิดไว้ไม่ผิด"

สือซานจ้องมองหลินหยางอย่างลึกซึ้ง

ผู้ใหญ่บ้านและคนอื่นต่างเฝ้ามองด้วยสีหน้าครุ่นคิด

"ฮึบ! ! !"

ทันใดนั้นเอง เยว่ไท่ชิงที่หมดลมหายใจไปแล้วก็หายใจหนึ่งครั้งและจากนั้นก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ อีก

"ได้ผล! ได้ผล!"

"น่าทึ่งมาก!"

"ยอดเยี่ยมไปเลย!"

ผู้คนโดยรอบต่างตกตะลึง

"จะรอดแล้ว! เขาจะรอดชีวิตและฟื้นกลับมาแล้ว!"

สือซานเดินเข้าไปและร้องตะโกนพร้อมกับเบิกตากว้าง

ฉินจัว เยว่หมิงและคนอื่นๆ ต่างดีใจอย่างมาก

แต่ขณะนี้เอง หลินหยางก็หยุดชะงัก

สือซานตกใจ "ทำไมคุณถึงหยุดล่ะ?"

"ผมไม่อยากช่วยชีวิตเขาแล้ว"

หลินหยางหันไปกล่าว

"ไม่อยากช่วย? นี่...เพราะอะไรเหรอ? ?" เยว่หมิงถามด้วยความตกใจ

"นี่คุณ คุณไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจอะไรตอนนี้! คุณจำเป็นต้องช่วยชีวิตเขาให้ได้! รีบช่วยชีวิตไท่ชิงเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นคุณก็อย่าคิดออกไปจากที่นี่เลย!" คนของตระกูลเยว่ต่างตะโกนออกไปด้วยความโกรธ

ทว่าหลินหยางกลับส่ายหน้า

"เดิมทีผมก็เป็นคนที่กำลังจะตายอยู่แล้ว ผมจะกลัวพวกคุณเหรอ? ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าได้เลย ถึงยังไงผมก็มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน!"

"คุณ..."

คนของตระกูลเยว่ต่างพูดไม่ออก

ฉินหลิงรับรู้อะไรบางอย่างได้ทันทีพร้อมกับรีบกล่าวออกไป "ผู้ใหญ่บ้านคะ พี่หลินถูกพิษปีศาจเข้าไปและอาจมีชีวิตได้อีกไม่นาน ได้โปรดยื่นมือช่วยเพื่อให้เขาขจัดพิษปีศาจที่อยู่ในร่างกายด้วยเถอะค่ะ ถ้าทำสำเร็จเขาอาจจะมีเรี่ยวแรงและสมาธิช่วยชีวิตเยว่ไท่ชิงได้แน่!"

เมื่อพูดจบทุกคนต่างตระหนักขึ้นได้ทันที

ดูเหมือนว่าเขากำลังบังคับให้ผู้ใหญ่บ้านยื่นมือช่วยเขากำจัดพิษปีศาจที่อยู่ในร่างกายออกมา!

หลินหยางมองไปที่ผู้ใหญ่บ้าน

ผู้ใหญ่บ้านไม่พูดอะไรและคอยจับจ้องไปที่เขา

"ผู้ใหญ่บ้าน!"

"ผู้ใหญ่บ้าน!"

ทุกคนต่างมองไปที่ผู้ใหญ่บ้านและรอให้เขาตอบ

เป็นการยากที่จะขัดขืนความต้องการของทุกคนได้!

หากปฏิเสธขึ้นมาตอนนี้อาจทำให้ตำแหน่งผู้ใหญ่บ้านของเขาสั่นคลอนแน่นอน

ผู้ใหญ่บ้านจับจ้องไปที่หลินหยางอย่างลึกซึ้งและกล่าวเสียงแหบแห้ง "ตกลง! ผมรับปาก! พ่อหนุ่มคุณรักษาเยว่ไท่ชิงให้หายก่อน แล้วจากนั้นผมค่อยทำการขจัดพิษในร่างกายของคุณ!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน