สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2452

หลินหยางหมายถึงอะไร ผู้ใหญ่บ้านและคนอื่นๆ รู้อยู่แก่ใจ

ครั้งนี้อาจกล่าวได้ว่าปีศาจฉานและคนอื่นๆ แหลกสลายตายทั้งกองทัพ ด้วยความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ ลัทธิปีศาจสวรรค์จะต้องสั่นคลอนอย่างมาก พวกเขาจะไม่ยอมรับกันอย่างแน่นอน จะกลับมาอีกแน่

ครั้งต่อไปที่มันมา มันจะเป็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวมากขึ้นเท่านั้น

เผ่าปีศาจเร้นลับที่รอดพ้นจากหายนะ เพราะความช่วยเหลือของหลินหยางในครั้งนี้ แล้วครั้งหน้าล่ะ?

ที่ชนะในครั้งนี้ ก็ถือเป็นโชคดีจริงๆ เพราะพึ่งความแข็งแกร่งของหลินหยางเขาอาจไม่สามารถจัดการกับการปลอดปล่อยของปีศาจอย่างปีศาจฉาน เขาเพียงเพราะอาศัยยาเหาะต้าหวู่และพลังวิญญาณชั่วร้ายจึงสามารถปราบปรามปีศาจฉานได้

หากไม่มีตัวช่วยทั้งสองนี้ ต่อกรกับปีศาจฉานซึ่งปลดปล่อยธรรมชาติปีศาจด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของ หลินหยาง แม้ว่าเขาจะชนะได้ มันก็เป็นชัยชนะที่น่าสังเวช

ครั้งต่อไปของยอดฝีมือจากลัทธิปีศาจสวรรค์ที่จะมาหมู่บ้าน คงจะแข็งแกร่งและบ้าคลั่งกว่าปีศาจฉานแน่

“สิ่งที่หมอเทวดาหลินพูดนั้นถูกนัก ความจริงแล้วเราก็คุยกันเรื่องนี้ เราไปน่ะมันง่าย แต่หลุมฝังศพของบรรพบุรุษของเรายังอยู่ที่นี่ เราจะละทิ้งได้อย่างไร” ผู้ใหญ่บ้านกล่าว

“ก็ย้ายออกไปด้วยกันก็พอ” หลินหยางพูดตรงไปตรงมา

"ย้ายออกไป...นี่คือสถานที่ที่บรรพบุรุษของเผ่าปีศาจเร้นลับอาศัยอยู่มาหลายชั่วอายุคน ไปกันแบบนี้...หลังจากที่ฉันตายไป ฉันจะสู้หน้าบรรพบุรุษ จะอธิบายได้อย่างไร..." ผู้ใหญ่บ้านไม่เต็มใจ

“แล้วรอให้หมู่บ้านปีศาจเร้นลับถูกกำจัด คุณจะอธิบายได้ไหมล่ะ” หลินหยางถามกลับ

"คือ..." ผู้ใหญ่บ้านลังเล

"ลองคิดดูเองเถอะ ถ้าต้องการความช่วยเหลือ คุณสามารถหาฉันได้ นี่คือหมายเลขโทรศัพท์ของฉัน"

หลินหยางเขียนหมายเลขส่งให้ผู้ใหญ่บ้าน และเตรียมเก็บของพร้อมออกเดินทาง

“หมอเทวดาหลิน กรุณารอสักครู่”

ผู้ใหญ่บ้านร้องเรียกอย่างเร่งรีบ

“ทำไมเหรอ?” หลินหยางเอียงศีรษะ

กลับเห็นใบหน้าชราของผู้ใหญ่บ้านดูลำบากใจเล็กน้อย เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจ: "หมอเทวดาหลิน บอกตามตรงว่า ที่ฉันไม่อยากย้ายออกเพราะมีเหตุผล ท้ายที่สุดแล้วเผ่าปีศาจเร้นลับไม่ใช่คนฆราวาสทั่วไป สิ่งที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเราคือเลือดปีศาจ เราเป็นคนปีศาจ หากเราต้องการอพยพ เราก็ต้องมีดินแดนที่มืดมนชั่วร้าย เพื่อให้เราสามารถอยู่อย่างสงบสุขและดำเนินฝึกฝนต่อไปได้ หากเราเพียงแค่หาสถานที่ทั่วๆ ไป มันจะทำให้เลือดเผ่าปีศาจเร้นลับของเราค่อยๆ หายไป"

“ฉะนั้น... "

"ถ้ามันไม่ลำบากหมอเทวดาหลิน คุณสามารถหาดินแดนฮวงจุ้ยที่ดีที่มีมืดมนชั่วร้ายอันแข็งแกร่งให้กับเผ่าปีศาจเร้นลับของเราได้ไหม? ถ้าได้เช่นนี้ ฉันจะพาทุกคนโยกย้าย หมอเทวดาหลินโปรดวางใจ บุญคุณที่ยิ่งใหญ่สำหรับปีศาจเร้นลับเรา ชราเฒ่าคนนี้จะไม่มีวันลืม” ผู้ใหญ่บ้านรีบพูด

"สถานที่ที่เต็มไปด้วยความมืดมนชั่วร้ายจะยังเรียกว่าดินแดนฮวงจุ้ยที่ดีได้เหรอ" หลินหยางตกตะลึงเล็กน้อย ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงบางสิ่งขึ้นมา ตบหัวและพูดว่า "มีอยู่ที่หนึ่ง แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นไปตามข้อกำหนดของพวกคุณหรือเปล่า"

"ที่ไหนหรือ?"

ผู้ใหญ่บ้าน หมอประจำหมู่บ้านสือเจิ้งจวิน และคนอื่นๆ ล้อมรอบเขา

"เมืองหนานเฉิน คือเมืองใกล้เคียงของเจียงเฉิน มีภูเขาลูกหนึ่งอยู่ชานเมืองหนานเฉิน เพราะมันแปลก เลยไม่มีใครอาศัยอยู่บนภูเขา และมีคนส่วนน้อยที่ขึ้นไปบนภูเขา ต่อมามีคนเชิญอาจารย์ฮวงจุ้ยไปตรวจสอบ บอกว่าเป็นสถานที่ที่มืดมนหม่นหมองมาก ฉันคิดว่า ถ้ามีความมืดมนหนัก พลังวิญญาณชัวร้ายก็คงจะไม่เบา บางทีอาจจะย้ายไปที่นั่นก็ได้นะ” หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้ม

แท้จริงแล้วเป็นภูเขาผี ว่ากันว่า คนไม่สมหวังจำนวนมากชอบฆ่าตัวตายบนภูเขาผี ซึ่งทำให้ภูเขาผีกลายเป็นมีชื่อเสียง ในอดีตก็มีหลายครอบครัวอาศัยบนภูเขา แต่หลายปีนี้ทุกครอบครัวต่างก็ย้ายออกไปหมดแล้ว เดิมทีรัฐบาลต้องการพัฒนาภูเขาผีนี้ แต่มันก็ต้องหยุดด้วยเหตุผลที่อธิบายไม่ได้หลายประการ ดังนั้นภูเขาผีจึงกลายเป็นภูเขาที่รกร้าง

ด้วยความแข็งแกร่งของเผ่าปีศาจเร้นลับพวกเขาคงไม่กลัวสิ่งเหนือธรรมชาติเหล่านี้ หากพวกเขาเต็มใจที่จะไป หลินหยางสามารถหารือกับซวี่เทียน จัดสรรซื้อภูเขาลูกนี้ เพื่อให้คนของเผ่าปีศาจเร้นลับอาศัยอยู่

แน่นอน เขาอยากดึงพลังของเผ่าปีศาจเร้นลับมาเป็นพวกด้วย แม้ว่าเผ่าปีศาจเร้นลับจะได้รับบาดเจ็บหลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ แต่ถ้าภายภาคหน้าต้องสู้กับลัทธิปีศาจสวรรค์ พวกเขาก็คือกองกำลังที่ดูหมิ่นไม่ได้เลย

"ผู้ใหญ่บ้าน ถ้าเป็นเช่นนั้น เราสามารถส่งคนกลับไปพร้อมกับหมอเทวดาหลินเพื่อตรวจตราสถานที่ หากเงื่อนไขเหมาะสม เราก็อพยพไปพร้อมกันหมดเลย" สือเจิ้งจวินกล่าว

“ใช่แล้วผู้ใหญ่บ้าน ไปดูๆ ก่อน”

“เรื่องนี้ควรรีบตัดสินใจโดยเร็ว ไม่ควรรอช้า”

คนที่เหลือพูดทีละคน

“สถานที่นั้นอยู่ไม่ไกลจากเมืองเจียงเฉิงของฉัน หากลัทธิปีศาจสวรรค์มารุกรานอีกครั้ง ฉันจะสามารถช่วยเหลือได้ทันเวลา การที่สามารถช่วยดูแลกัน มันจะไม่เป็นการดีหรอกเหรอ?” หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"อืม"

ผู้ใหญ่บ้านพยักหน้าหลังจากคิดไตร่ตรองเกี่ยวกับเรื่องนี้ กุมมือคารวะอีกครั้งและพูดว่า "ก็ดี ถ้าเป็นเช่นนี้ ต้องขอพึ่งพาความช่วยเหลือจากหมอเทวดาหลินแล้ว"

"ไม่ต้องเกรงใจ"

หลินหยางยิ้มเล็กน้อย แต่หัวใจของเขามีความสุขมาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน