สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2456

"กุ่นเทียนเหลย หนึ่งในจอมทัพทั้งเจ็ดแห่งภูเขาศักดิ์สิทธิ์ จอมทัพทั้งเจ็ดแต่ละคนล้วนได้รับการฝึกฝนโดยส่วนตัวจากผู้มีเทียนเจียวสูงสุด ศักยภาพได้บรรลุถึงขั้นสูงสุด หากไปอยู่ที่ใดก็เพียงพอที่จะครอบงำที่แห่งนั้น และเป็นผู้ยิ่งใหญ่ของโลกได้ ถ้าหากจอมทัพทั้งเจ็ดลงสนามเอง เกรงว่าตระกูลพันแซ่ของฉัน ก็คงจะไม่มีใครสามารถรับมือได้" ผู้นำหมู่บ้านแปดกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

"ภูเขาศักดิ์กำลังทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ใช่หรือไม่? หากต้องการจะจัดการกับตระกูลพันแซ่ของพวกเรา แล้วเหตุใดจะต้องส่งจอมทัพทั้งเจ็ดมาด้วยล่ะ?" ผู้นำหมู่บ้านสี่กล่าวด้วยตัวที่สั่นระริก

"มันจบแล้ว! จบเห่แล้ว!"

"จะทำอย่างไรดีล่ะ?"

"ทุกท่าน รีบคิดหาวิธีเร็วเข้า"

ทุกคนต่างก็สับสนอลหม่าน

"รู้ไหมว่ากุ่นเทียนเหลยจะเดินทางมาถึงที่นี่เมื่อไร?" ผู้นำหมู่บ้านสองกัดฟัน แล้วลุกขึ้นกล่าวถามอย่างเคร่งขรึม

"เรียนผู้นำหมู่บ้านสอง ฉัน....ฉันไม่รู้เลยครับ"

"แล้วคนที่ส่งข่าวนี้ล่ะ?"

"ติดต่อไม่ได้ครับ อาจจะตายแล้ว....." คนคนนั้นกล่าวอย่างสั่นระริก

"ตายแล้ว?"

ทุกคนตื่นตกใจขึ้นมาอีกครั้ง

"กุ่นเทียนเหลยมีศักยภาพเช่นไร? ถ้าหากคนของพวกเราพบกับกุ่นเทียนเหลย แน่นอนว่าจะต้องอยู่ไม่ไกล หากถูกพบเข้าละก็ คนของพวกเราคงจะหนีไม่พ้นโดยสิ้นเชิง มือสังหารอะไรก็คงไม่มีความหมาย" ผู้นำหมู่บ้านสองชำเลืองมองเวลาที่ส่งข้อความในมือถือ แล้วกล่าวด้วยเสียงเบาๆ ว่า: "ข้อความนี้ถูกส่งไปเมื่อยี่สิบนาทีก่อน สถานที่ที่อยู่ห่างจากตำแหน่งของพวกเรามากที่สุดก็ใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ตามที่ฉันดู กุ่นเทียนเหลยน่าจะใกล้มาถึงแล้วครับ"

"ห๊ะ?"

"เช่น.....เช่นนั้นจะทำอย่างไรดีล่ะ? ถ้าหากกุ่นเทียนเหลยลงมือ พวกเราไม่อาจปกป้องที่แห่งนี้เอาไว้ได้อย่างแน่นอน!"

"จะต้องถอยทัพ! ถอยทัพเดี๋ยวนี้!" ผู้นำหมู่บ้านสองลุกขึ้นแล้วตะโกนเสียงดังทันที

"แต่เส้นทางข้างหน้าถูกปิดกั้นทั้งหมด แล้วพวกเราจะไปไหนได้ล่ะ?"

"ขบวนเรือยังไม่มาอีกเหรอ?"

"ยังครับ!"

"เวลานี้มันช่างอับจนหนทางซะจริงๆ!"

ผู้นำหมู่บ้านทุกคนต่างจมดิ่งอยู่ในความสิ้นหวัง

"ผู้นำหมู่บ้านครับ! ข่าวดี! ข่าวดี! ขบวนเรือของพวกเรามาแล้วครับ!"

ในเวลานี้ ก็มีเสียงตะโกนด้วยความดีอกดีใจดังขึ้นมาจากด้านหลัง

ทุกคนต่างตกตะลึง และหันไปมองตามๆ กัน

ก็เห็นคนของตระกูลพันแซ่คนหนึ่งวิ่งเข้ามา แล้วตะโกนด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นว่า: "ผู้นำหมู่บ้าน! ขบวนเรือมาถึงแล้วครับ!!"

"อะไรนะ? ขบวนเรือมาถึงแล้วเหรอ?"

"ไหนบอกว่าอย่างน้อยก็อีกสามชั่วโมงกว่าจะมาถึงไม่ใช่เหรอ?"

ทุกคนต่างมีสีหน้าที่แปลกใจ

"เวลานี้อย่าเพิ่งไปสนใจสิ่งเหล่านั้นเลย! รีบเก็บข้าวของ และย้ายออกไปจากที่นี่โดยเร็วเถอะ!" ผู้นำหมู่บ้านสองลุกขึ้นและตะโกนเสียงดังทันที

เมื่อทุกคนได้สติขึ้นมา ก็ไม่กล้าลังเลใจอีก จึงตะโกนออกคำสั่งทันที

คนทั้งหมู่บ้านต่างก็เริ่มดำเนินการขึ้นมา

ไม่นาน ทุกคนต่างก็กระหืดกระหอบมาถึงริมหน้าผาหลังหมู่บ้านด้วยความตื่นเต้นดีใจ และมองไปยังแม่น้ำอันกว้างใหญ่

แต่เมื่อเห็นบนแม่น้ำอันกว้างใหญ่ ปรากฏเรือเร็วจำนวนมาก และเสียงเครื่องยนต์ที่คำรามดังสนั่น

เมื่อเห็นเช่นนี้ ทุกคนต่างก็ส่งเสียงดีอกดีใจ

"ขบวนเรือจริงๆ ด้วย! ดีมากเลย! ดีจริงๆ!"

"พวกเรามีทางรอดแล้ว!"

"สวรรค์มีทางออกให้ตระกูลพันแซ่ของพวกเราแล้ว!!"

ทุกคนต่างโห่ร้องด้วยความดีใจ แล้วรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ

แต่ทว่าผู้นำหมู่บ้านสองและคนอื่นๆ ต่างรู้สึกถึงความผิดปกติ

พวกเขาจ้องเขม็งมองเข้าไป แล้วกล่าวด้วยเสียงอันเคร่งขรึมว่า: "ทำไมคนที่ยืนมาบนเรือลำนี้ ไม่มีใครที่พวกเรารู้จักสักคนเลยล่ะ?"

เพียงพูดคำนี้ออกมา คนอื่นๆ ต่างก็นิ่งอึ้งไป และกวาดสายตามองไปที่เรือเหล่านั้นที่ใกล้เข้ามาตามๆ กัน

"ไม่มีคนของพวกเราจริงๆ ด้วย!"

"แย่แล้ว! หรือว่าคนเหล่านี้จะเป็นคนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์? ?" สีหน้าของผู้นำหมู่บ้านแปดเปลี่ยนไปทันที

"เร็วเข้า รีบขวางพวกเขาเอาไว้!"

ทันใดผู้นำหมู่บ้านสองก็ตอบสนองขึ้นมา และรีบกล่าวตะโกน

ทุกคนตะลึงงันไม่น้อย

"รีบขวางพวกเขาเอาไว้!"

ผู้นำหมู่บ้านสองแผดเสียงคำรามขึ้นมาอีกครั้ง

คนของตระกูลพันแซ่เมื่อครู่นี้ได้สติขึ้นมา จึงรีบเข้าไปโจมตีเรือเหล่านั้นทันที

พลังอันน่าสะพรึงกลัวจำนวนมหาศาลได้กลายเป็นดาบลมปราณ แล้วพุ่งเข้าไปจู่โจมเรือเหล่านั้น

แต่ทว่าเมื่อดาบลมปราณกำลังจะสร้างความเสียหายให้กับเรือ กังชี่ก็ได้ถูกสร้างขึ้น แล้วปกคลุมเรือเอาไว้

ไม่ว่าดาบลมปราณนี้จะแข็งแกร่งสักแค่ไหน แต่การกระทบเข้ากับกังชี่ ก็เหมือนกับการปะทะเข้ากับเหล็ก ซึ่งไม่ได้ทำให้มันเสียหายเลยแม้แต่น้อย

นี่จึงทำให้คนของตระกูลพันแซ่ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน