สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2456

"กุ่นเทียนเหลย หนึ่งในจอมทัพทั้งเจ็ดแห่งภูเขาศักดิ์สิทธิ์ จอมทัพทั้งเจ็ดแต่ละคนล้วนได้รับการฝึกฝนโดยส่วนตัวจากผู้มีเทียนเจียวสูงสุด ศักยภาพได้บรรลุถึงขั้นสูงสุด หากไปอยู่ที่ใดก็เพียงพอที่จะครอบงำที่แห่งนั้น และเป็นผู้ยิ่งใหญ่ของโลกได้ ถ้าหากจอมทัพทั้งเจ็ดลงสนามเอง เกรงว่าตระกูลพันแซ่ของฉัน ก็คงจะไม่มีใครสามารถรับมือได้" ผู้นำหมู่บ้านแปดกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

"ภูเขาศักดิ์กำลังทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ใช่หรือไม่? หากต้องการจะจัดการกับตระกูลพันแซ่ของพวกเรา แล้วเหตุใดจะต้องส่งจอมทัพทั้งเจ็ดมาด้วยล่ะ?" ผู้นำหมู่บ้านสี่กล่าวด้วยตัวที่สั่นระริก

"มันจบแล้ว! จบเห่แล้ว!"

"จะทำอย่างไรดีล่ะ?"

"ทุกท่าน รีบคิดหาวิธีเร็วเข้า"

ทุกคนต่างก็สับสนอลหม่าน

"รู้ไหมว่ากุ่นเทียนเหลยจะเดินทางมาถึงที่นี่เมื่อไร?" ผู้นำหมู่บ้านสองกัดฟัน แล้วลุกขึ้นกล่าวถามอย่างเคร่งขรึม

"เรียนผู้นำหมู่บ้านสอง ฉัน....ฉันไม่รู้เลยครับ"

"แล้วคนที่ส่งข่าวนี้ล่ะ?"

"ติดต่อไม่ได้ครับ อาจจะตายแล้ว....." คนคนนั้นกล่าวอย่างสั่นระริก

"ตายแล้ว?"

ทุกคนตื่นตกใจขึ้นมาอีกครั้ง

"กุ่นเทียนเหลยมีศักยภาพเช่นไร? ถ้าหากคนของพวกเราพบกับกุ่นเทียนเหลย แน่นอนว่าจะต้องอยู่ไม่ไกล หากถูกพบเข้าละก็ คนของพวกเราคงจะหนีไม่พ้นโดยสิ้นเชิง มือสังหารอะไรก็คงไม่มีความหมาย" ผู้นำหมู่บ้านสองชำเลืองมองเวลาที่ส่งข้อความในมือถือ แล้วกล่าวด้วยเสียงเบาๆ ว่า: "ข้อความนี้ถูกส่งไปเมื่อยี่สิบนาทีก่อน สถานที่ที่อยู่ห่างจากตำแหน่งของพวกเรามากที่สุดก็ใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ตามที่ฉันดู กุ่นเทียนเหลยน่าจะใกล้มาถึงแล้วครับ"

"ห๊ะ?"

"เช่น.....เช่นนั้นจะทำอย่างไรดีล่ะ? ถ้าหากกุ่นเทียนเหลยลงมือ พวกเราไม่อาจปกป้องที่แห่งนี้เอาไว้ได้อย่างแน่นอน!"

"จะต้องถอยทัพ! ถอยทัพเดี๋ยวนี้!" ผู้นำหมู่บ้านสองลุกขึ้นแล้วตะโกนเสียงดังทันที

"แต่เส้นทางข้างหน้าถูกปิดกั้นทั้งหมด แล้วพวกเราจะไปไหนได้ล่ะ?"

"ขบวนเรือยังไม่มาอีกเหรอ?"

"ยังครับ!"

"เวลานี้มันช่างอับจนหนทางซะจริงๆ!"

ผู้นำหมู่บ้านทุกคนต่างจมดิ่งอยู่ในความสิ้นหวัง

"ผู้นำหมู่บ้านครับ! ข่าวดี! ข่าวดี! ขบวนเรือของพวกเรามาแล้วครับ!"

ในเวลานี้ ก็มีเสียงตะโกนด้วยความดีอกดีใจดังขึ้นมาจากด้านหลัง

ทุกคนต่างตกตะลึง และหันไปมองตามๆ กัน

ก็เห็นคนของตระกูลพันแซ่คนหนึ่งวิ่งเข้ามา แล้วตะโกนด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นว่า: "ผู้นำหมู่บ้าน! ขบวนเรือมาถึงแล้วครับ!!"

"อะไรนะ? ขบวนเรือมาถึงแล้วเหรอ?"

"ไหนบอกว่าอย่างน้อยก็อีกสามชั่วโมงกว่าจะมาถึงไม่ใช่เหรอ?"

ทุกคนต่างมีสีหน้าที่แปลกใจ

"เวลานี้อย่าเพิ่งไปสนใจสิ่งเหล่านั้นเลย! รีบเก็บข้าวของ และย้ายออกไปจากที่นี่โดยเร็วเถอะ!" ผู้นำหมู่บ้านสองลุกขึ้นและตะโกนเสียงดังทันที

เมื่อทุกคนได้สติขึ้นมา ก็ไม่กล้าลังเลใจอีก จึงตะโกนออกคำสั่งทันที

คนทั้งหมู่บ้านต่างก็เริ่มดำเนินการขึ้นมา

ไม่นาน ทุกคนต่างก็กระหืดกระหอบมาถึงริมหน้าผาหลังหมู่บ้านด้วยความตื่นเต้นดีใจ และมองไปยังแม่น้ำอันกว้างใหญ่

แต่เมื่อเห็นบนแม่น้ำอันกว้างใหญ่ ปรากฏเรือเร็วจำนวนมาก และเสียงเครื่องยนต์ที่คำรามดังสนั่น

เมื่อเห็นเช่นนี้ ทุกคนต่างก็ส่งเสียงดีอกดีใจ

"ขบวนเรือจริงๆ ด้วย! ดีมากเลย! ดีจริงๆ!"

"พวกเรามีทางรอดแล้ว!"

"สวรรค์มีทางออกให้ตระกูลพันแซ่ของพวกเราแล้ว!!"

ทุกคนต่างโห่ร้องด้วยความดีใจ แล้วรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ

แต่ทว่าผู้นำหมู่บ้านสองและคนอื่นๆ ต่างรู้สึกถึงความผิดปกติ

พวกเขาจ้องเขม็งมองเข้าไป แล้วกล่าวด้วยเสียงอันเคร่งขรึมว่า: "ทำไมคนที่ยืนมาบนเรือลำนี้ ไม่มีใครที่พวกเรารู้จักสักคนเลยล่ะ?"

เพียงพูดคำนี้ออกมา คนอื่นๆ ต่างก็นิ่งอึ้งไป และกวาดสายตามองไปที่เรือเหล่านั้นที่ใกล้เข้ามาตามๆ กัน

"ไม่มีคนของพวกเราจริงๆ ด้วย!"

"แย่แล้ว! หรือว่าคนเหล่านี้จะเป็นคนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์? ?" สีหน้าของผู้นำหมู่บ้านแปดเปลี่ยนไปทันที

"เร็วเข้า รีบขวางพวกเขาเอาไว้!"

ทันใดผู้นำหมู่บ้านสองก็ตอบสนองขึ้นมา และรีบกล่าวตะโกน

ทุกคนตะลึงงันไม่น้อย

"รีบขวางพวกเขาเอาไว้!"

ผู้นำหมู่บ้านสองแผดเสียงคำรามขึ้นมาอีกครั้ง

คนของตระกูลพันแซ่เมื่อครู่นี้ได้สติขึ้นมา จึงรีบเข้าไปโจมตีเรือเหล่านั้นทันที

พลังอันน่าสะพรึงกลัวจำนวนมหาศาลได้กลายเป็นดาบลมปราณ แล้วพุ่งเข้าไปจู่โจมเรือเหล่านั้น

แต่ทว่าเมื่อดาบลมปราณกำลังจะสร้างความเสียหายให้กับเรือ กังชี่ก็ได้ถูกสร้างขึ้น แล้วปกคลุมเรือเอาไว้

ไม่ว่าดาบลมปราณนี้จะแข็งแกร่งสักแค่ไหน แต่การกระทบเข้ากับกังชี่ ก็เหมือนกับการปะทะเข้ากับเหล็ก ซึ่งไม่ได้ทำให้มันเสียหายเลยแม้แต่น้อย

นี่จึงทำให้คนของตระกูลพันแซ่ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

เช่นนี้ ก็พูดได้ว่าถูกศัตรูขนาบทั้งหน้าและหลังแล้ว

ทำอย่างไรดีล่ะ?

คนของตระกูลพันแซ่ต่างก็วิ่งกระวนกระวายไปมา ราวกับมดในหม้อไฟ

"ทุกท่านอย่าเพิ่งตื่นตระหนก รีบรวบรวมกองกำลังโดยเร็ว! และตีฝ่าวงล้อม ออกไปสังหารมัน!" ผู้นำหมู่บ้านสองลุกขึ้นทันที และกล่าวด้วยสีหน้าที่แข็งทื่อ

"การออกไปสังหารมันยากเกินไป พวกเราจะต้องปักหลักรอความช่วยเหลือ และยืนหยัดปกป้องหมู่บ้านเอาไว้!" ผู้นำหมู่บ้านอีกคนหนึ่งกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ยืนหยัดรอความช่วยเหลือ? พวกเรายังจะมีกองกำลังสนับสนุนที่ไหนอีกล่ะ?" ผู้นำหมู่บ้านสองกล่าวตะโกน

"มีสิ! หมู่บ้านจิ่วไจ้ของเมืองเจียงเฉินไง! มีคนของพวกเราเดินทางไปเมืองเจียงเฉินเพื่อขอความช่วยเหลือไม่ใช่เหรอ? ถ้าหากหมู่บ้านจิ่วไจ้ของเมืองเจียงเฉินสามารถเชิญหมอเทวดาหลินมาได้ บางทีพวกเราก็อาจจะยังมีความหวัง" ผู้นำหมู่บ้านคนนั้นรีบกล่าว

"หมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉิน?"

ทุกคนหายใจถี่

แต่ไม่นาน คำพูดของผู้นำหมู่บ้านสองก็ทำให้ทุกคนเหมือนถูกน้ำเย็นราดใส่หัว

"เกรงว่าหมอเทวดาหลินคงจะไม่ยินดีที่จะออกมือหรอก! เพราะถ้าหากว่าเขาออกมือ ก็จะต้องเป็นศัตรูกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์! จะต้องผิดใจกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อพวกเรา ใครจะไปทำเรื่องโง่เง่าแบบนั้นล่ะ?" ผู้นำหมู่บ้านสองกล่าว

"ใช่แล้ว ในตอนนั้นหมอเทวดาหลินดูถูกเหยียดหยามตระกูลพันแซ่ของพวกเราครั้งแล้วครั้งเล่า และพวกเราก็ทำให้เขาต้องไม่พอใจอยู่หลายครั้งหลายหน เขาก็ไม่ได้คิดเล็กคิดน้อย เพราะเห็นแก่หน้าของคนหมู่บ้านจิ่วไจ้ แล้ววันนี้จะเต็มใจออกมือช่วยเหลือได้อย่างไร? เขาไม่มาซ้ำเติมคนที่กำลังตกที่นั่งลำบากอยู่ก็ดีเท่าไรแล้ว" ผู้นำหมู่บ้านสามทอดถอนใจ แล้วกล่าวอย่างจนใจ

"หรือว่า.....วันนั้นสวรรค์จะลืมตระกูลพันแซ่ของพวกเราเสียแล้ว?"

ชายชราคนหนึ่งคุกเข่าลงกับพื้น แล้วร้องไห้ฟูมฟาย

"หัวหน้าได้ถูกเจิ้นเฉินหู่ลอบสังหาร และกลับสู่สรวงสวรรค์ไปแล้ว วันนี้เป็นช่วงแห่งความเป็นความตายของตระกูลพันแซ่ คุณออกไปสังหารตามที่ฉันสั่งเถอะ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ฉันกับคุณก็จะร่วมเป็นร่วมตายไปด้วยกัน!"

ผู้นำหมู่บ้านสองชูดาบขึ้น และคำรามอย่างโหดเหี้ยม

"ไป! สู้!"

"ฆ่ามัน!"

"ฆ่ามัน!"

"ฆ่ามัน!"

ทุกคนตะโกนเหมือนกัน ตัดสินใจที่จะสู้สุดชีวิต

ไม่นาน กองกำลังที่เหลือของตระกูลพันแซ่ก็เริ่มบุกไปสังหารที่หน้าประตูหมู่บ้าน ด้วยจุดประสงค์การตีฝ่าวงล้อม

แต่ด้านนอกประตูหมู่บ้านล้วนเป็นทหารกบฏของเจิ้นเฉินหู่ อีกทั้งยังมีผู้แข็งแกร่งแห่งภูเขาศักดิ์สิทธิ์ขวางอยู่จำนวนมาก

ในช่วงเวลาอันสั้น ก็ไม่อาจบุกทะลวงออกไปได้โดยสิ้นเชิง

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันพันพัว ยากที่จะแยกออก

ในสถานที่เกิดเหตุตอนนี้สับสนวุ่นวายเป็นอย่างมาก