สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2458

"ไป๋หนานหลี?"

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

"เขาโทรเข้ามาในเวลานี้ทำไมกัน?"

"เกรงว่าจะรู้สถานการณ์ของพวกเรา จึงจงใจโทรมาหัวเราะเยาะพวกเราน่ะสิ!"

คนบางคนที่ไม่ลงรอยกับหมู่บ้านจิ่วไจ้ต่างก็แสดงความไม่พอใจ

"อย่าพูดแบบนี้เลย หนานหลีไม่ใช่คนที่ชอบซ้ำเติมคนเช่นนั้นหรอก ผู้นำหมู่บ้านสอง รีบรับสายดูเถอะครับ" ผู้นำหมู่บ้านสิบเอ่ยปาก

ผู้นำหมู่บ้านสองลังเลใจเล็กน้อย แล้วจึงกดรับสาย

"ผู้นำหมู่บ้านสอง พวกคุณยังอยู่ดีอยู่ไหม?"

ทางด้านสายนั้นคือไป๋หนานหลีที่มีน้ำเสียงรีบร้อน

"พวกเรา.....ยังอยู่ดี...." ภายในใจของผู้นำหมู่บ้านสองเต็มไปด้วยความแปลกใจ

ว่าอันที่จริงแล้วเขาไม่ชอบไป๋หนานหลี หรือว่าไม่ชอบคนของหมู่บ้านจิ่วไจ้กันแน่

ถึงอย่างไรตนเองก็เป็นลูกศิษย์ที่ภาคภูมิใจของกงซูฉีหลินในหมู่บ้าน แต่เพราะหมู่บ้านจิ่วไจ้จึงได้รับบาดเจ็บและถูกลงโทษ จนอับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก

แต่ประโยคแรกหลังจากรับสายโทรศัพท์นี้ ก็คือเสียงที่เป็นกังวลและร้อนใจของไป๋หนานหลี ทำให้เขารู้สึกสะเทือนใจเป็นอย่างมาก

"พวกคุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ผู้นำหมู่บ้านสอง พวกคุณอดทนอีกหน่อยนะ พวกเราจะเข้าไปช่วยเดี๋ยวนี้" ไป๋หนานหลีรีบกล่าว

"ช่วยเหรอ?" ผู้นำหมู่บ้านสองหายใจถี่ แล้วรีบตะโกนไปว่า: "ไม่! พวกคุณอย่ามานะ! อย่าเข้ามาโดยเด็ดขาด!!"

ด้วยพละกำลังของหมู่บ้านจิ่วไจ้ การมาช่วยชีวิตคนนี้ไม่ใช่เนื้อเข้าปากเสือเหรอ?

แต่ทว่าคำพูดของผู้นำหมู่บ้านสองยังไม่ทันจบ

ครืน!

จู่ๆ ทั้งหอก็เกิดการสั่นไหว

ทุกคนกลิ้งตุปัดตุเป๋ แล้วล้มลงกับพื้นตามๆ กัน

ผู้นำหมู่บ้านสองก็ไม่ทันได้ระวัง จนเกือบจะล้มลง แต่มือถือที่อยู่ในมือก็ลื่นกระเด็นออกไป

เขารีบจะไปหยิบ

แต่ทว่า

ตูม! ตูม! ตูม! ตูม.....

เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ดูเหมือนว่าหอจะถูกโจมตีอย่างแรงด้วยพลังอะไรบางอย่าง จนเกิดการสั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง คล้ายกับจะถล่มลงมา

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น?" ผู้นำหมู่บ้านสองลุกขึ้นแล้วตะโกน

"เรียนผู้นำหมู่บ้านสอง กุ่นเทียนเหลยกำลังโจมตีประตูใหญ่ของหอครับ! พลังของเขาแข็งแกร่งอย่างมาก ประตูใหญ่ใกล้จะแตกแล้วครับ!!"

คนที่อยู่ชั้นหนึ่งกล่าวพลางร้องไห้โฮ

"อะไรนะ?"

ผู้นำหมู่บ้านสองมีสีหน้าตกใจ

คาดไม่ถึงว่าจอมทัพทั้งเจ็ดของภูเขาศักดิ์สิทธิ์จะแข็งแกร่งเช่นนี้ ไม่นึกเลยว่าจะสามารถขย่มประตูใหญ่ที่ทำด้วยทองแดงบริสุทธิ์ของหอได้เลยเหรอ?

นี่มันพลังอันน่าสะพรึงกลัวแบบไหนกัน?

"ไม่มีทางหนีแล้ว!"

ผู้นำหมู่บ้านสองกัดฟัน แล้วกล่าวกับผู้นำหมู่บ้านสี่ว่า: "รีบหยิบมือถือขึ้นมา แล้วโทรไปหาคนของหมู่บ้านจิ่วไจ้ บอกพวกเขาว่าห้ามเข้ามาช่วย! ส่วนคนที่เหลือก็รีบหยิบอาวุธ แล้วตามฉันออกไปสังหารพวกมัน!"

"ผู้นำหมู่บ้านสอง!!"

"ความเป็นความตายของตระกูลพันแซ่ ก็อยู่ที่วันนี้! ฉันจะอยู่แนวหน้า ฝ่าเส้นทางสายเลือดไปสู่ชีวิตใหม่! เพื่อสืบทอดตระกูลของพวกเราต่อไป! คุณตามฉันออกไปฆ่าพวกมันซะ!"

ผู้นำหมู่บ้านสองตะโกนเสียงดัง มุ่งตรงลงมายังชั้นหนึ่ง และไปถึงหน้าประตูใหญ่

เหล่ายอดฝีมือของตระกูลพันแซ่ที่เหลือต่างก็เฮโลกันเข้ามา บนใบหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความหนักแน่น และไม่ยี่หระต่อความตาย

ประตูทองแดงในเวลานี้เต็มไปด้วยรอยแตก แสงของสายฟ้าก็ได้แผ่กระจายเข้ามาตามรอยแตกนั้นทีละน้อย

ด้วยการโจมตีเช่นนี้ เกรงว่าประตูทองแดงจะอยู่ได้ไม่ถึงสิบวินาที และจะต้องระเบิดออก

"เปิดประตู!" ผู้นำหมู่บ้านสองตะโกนด้วยความโมโห

คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ประตูทองแดงไม่ลังเลใจอีกต่อไป และดึงเปิดประตูทองแดง ทั้งซ้ายและขวาทันที

"ฆ่ามัน!"

ผู้นำหมู่บ้านสองตะโกนให้ออกไปสังหารด้วยความโมโห

คนที่อยู่นอกประตูทองแดงไม่ทันได้ป้องกันตัว จึงถูกคนตระกูลพันแซ่บุกเข้าสังหารโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

แต่คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์กลับมีความสุขกับฉากนี้

"ในที่สุดก็ยอมออกมาแล้วเหรอ?"

"ไร้ความสามารถเช่นนี้ อ่อนแอเช่นนี้ ก็ยังกล้ามาท้าประลองกับฉันอีกเหรอ? หมูของตระกูลพันแซ่ของพวกเจ้า น่าตลกขบขันเช่นนี้เลยเหรอ?"

กุ่นเทียนเหลยกระโดดลงมาจากที่สูง และเดินไปหาผู้นำหมู่บ้านสองอย่างสบายๆ จากนั้นก็เหยียบลงบนหน้าอกของเขา หรี่ตาลงและยิ้ม : "ไม่ใช่ว่าคุณต้องการจะฆ่าฉันหรอกเหรอ? คุณลุกขึ้นมาสิ"

ผู้นำหมู่บ้านตัวสั่นอย่างรุนแรง แต่เขาถูกฟ้าผ่า เส้นประสาทจึงเป็นอัมพาตทั้งหมด อย่าได้พูดถึงการกระทำเลย แม้กระทั่งพูดก็พูดไม่ได้ ดวงตาสีเลือดทำได้เพียงจ้องมองกุ่นเหลยเทียนเท่านั้น

"สวะ! ก็คือสวะ! เท่านั้นเอง ได้เวลาส่งเจ้าไปสู่ความตายแล้ว!"

กุ่นเทียนเหลยยิ้มเล็กน้อย และยกมือขึ้นอีกครั้ง แสงของสายฟ้าปรากฏขึ้น กำลังจะสะบัดมือลงมา ลงเอยไปที่ผู้นำหมู่บ้านสอง

"หยุดนะ!"

เวลานี้ มีเสียงตะโกนดังขึ้น

กุ่นเทียนเหลยขมวดคิ้ว หันหน้าไปมอง

แต่กลับพบว่ามีเงาร่างหลายร่างปรากฏตัวอยู่บนเนินเขาเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกล

เมื่อเห็นแวบแรก ก็รู้ว่าเป็นไป๋หนานหลีกับเสิ่นเหนียนหัวและคนอื่นๆ

"หมู่บ้านจิ่วไจ้เหรอ?"

"คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้มาแล้วเหรอ?"

คนของตระกูลพันแซ่ต่างมองขึ้นไป แต่กลับไม่ได้ดีใจมากนัก

ในสถานการณ์เช่นนี้ ถึงแม้ว่าคนของหมู่บ้านจิ่วไจ้มาถึงแล้วอย่างไรล่ะ? เดิมทีไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ปัจจุบันได้เลย

"ไอ้เลว! พวกแกมาทำอะไรที่นี่? รีบไปเลย! รีบออกไปจากที่นี่ซะ!"

ผู้นำหมู่บ้านสิบตะคอกเสียงดัง

สีหน้าของเจิ้นเฉินหู่ดูไม่เป็นธรรมชาติ จ้องมองไปที่ไป๋หนานหลีและกล่าวว่า : "หมู่บ้านจิ่วไจ้ของพวกคุณ จะมาตายกันที่นี่เหรอ?"

"พวกเราไม่ได้มาตาย! พวกเรามาช่วยตระกูลพันแซ่!" เสิ่นเหนียนหัวกล่าวอย่างหนักแน่น

"ช่วยตระกูลพันแซ่? ต้องพึ่งพาพวกคุณ? พวกคุณคู่ควรด้วยเหรอ?" กุ่นเทียนเหลยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"หื๊ม? ทำไมพวกเราถึงไม่คู่ควรล่ะ?"

น้ำเสียงเย็นชาดังทอดออกมา

ทันทีหลังจากนั้น คนที่อยู่ด้านหลังไป๋หนานหลีและเสิ่นเหนียนหัว ก็ค่อยๆ เดินออกมา

เมื่อเห็นคนคนนั้น สีหน้าของเจิ้นเฉินหู่ก็แข็งทื่อ

"เป็นไปได้ยังไง?"