สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2468

พอหลินหยางกลับมาเมืองเจียงเฉิน

ผ่านไปได้ไม่นาน คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ก็มาหา

ยังคงเป็นสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

ยอดฝีมือของภูเขาศักดิ์สิทธิ์มาแบบเหิมเกริมมาก พวกเขาพังประตูเข้ามา พอเจอคนก็ทำร้าย

โชคดีที่หลินหยางให้คนกระจายออกไปทันเวลา เวลาเดียวกันก็เอายอดฝีมือไว้ที่นี่เป็นจำนวนมากด้วย คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์มาถึง ล้อมรอบพวกเขาไว้ไม่ให้ออกไป

ด้านหน้าประตูสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

“พวกไร้ประโยชน์ กล้าเป็นศัตรูกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์เหรอ? ดูอย่างนี้แล้ววันนี้สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีจะต้องล้างด้วยเลือดแล้วล่ะ!”

ผู้ชายผมยาวหน้าซีดเผือดที่เป็นหัวหน้ายิ้มและพูดอย่างเยือกเย็น

พอพูดจบ เขาก็ยกมือขึ้นพูดเสียงดัง

“อัด!”

ตึง!

กลิ่นอายอำมหิตลงมาจากบนท้องฟ้า ปกคลุมไปทั่วเรือนร่างของทุกคน

ปัง! ปัง!ปัง! ปัง….

พลังความน่ากลัวเหมือนภูเขาลูกใหญ่อัดลงมา

ทุกคนงอขาคุกเข่าลงบนพื้น ยากที่จะลุกขึ้น

แข็งแกร่งมาก!

ยอดฝีมือของภูเขาศักดิ์สิทธิ์โมโหเหรอ?

ผู้คนใจสั่นหวั่นไหว ขนลุกซู่

ถึงแม้บริเวณโดยรอบจะมียอดฝีมือของหยางหัวล้อมรอบอยู่มากมาย แต่เมื่ออยู่ตรงหน้ายอดฝีมือของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ถือว่ากลายเป็นเด็กที่อ่อนแอไม่สามารถสู้ได้เลย

สถานการณ์ตอนนี้ค่อยๆเสียการควบคุม

และเวลานี้ มีเสียงปะทุหนึ่งดังขึ้น

“บัดซบ! กล้ามาพาลอยู่ที่นี่! เห็นฉันเป็นความว่างเปล่า ไม่มีตัวตนเหรอ?”

พอได้ยินเสียงนี้ ยอดฝีมือของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ต่างสีหน้าเปลี่ยนพากันถลาถอยหลัง และมองไปทางต้นเสียง

“เสียงน่ากลัวมาก! พลังนี้คือ….”

“ใคร? คือใครกัน?”

ทุกคนหวาดกลัวมองด้วยความระแวดระวัง

สิ่งที่ได้เห็นคือเทพบู๊เดินออกมาจากด้านในตึกใหญ่ทางด้านหลัง

“เทพบู๊?”

ยอดฝีมือของภูเขาศักดิ์สิทธิ์เหมือนดูออกแล้วว่าเป็นใคร เลยตกตะลึงอย่างมาก

พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าเทพบู๊ผู้มีชื่อเสียงโด่งดังจะมาปรากฏตัวอยู่สถานที่แบบนี้

“ใครใช้ให้พวกคุณมาทำตัวอันธพาลอยู่ที่นี่? รีบไสหัวไปซะ!”เทพบู๊ตะคอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา น้ำเสียงฟังแล้วไม่ได้เสียงดัง แต่พอเข้าหูของยอดฝีมือภูเขาศักดิ์สิทธิ์ กลับกลายเป็นความรู้สึกเหมือนสมองจะระเบิด น่ากลัวมาก

ทุกคนมีความกดดันเพิ่มมากขึ้น แต่ยังคงกัดฟันอดทนไว้

ผู้ชายหน้าซีดเผือดที่เป็นหัวหน้าพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“คิดไม่ถึงว่าเทพบู๊ผู้มีชื่อเสียงจะมาอยู่ที่นี่ได้นะครับ! เทพบู๊ คุณมีความสัมพันธ์ยังไงกับหมอเทวดาหลินเหรอ?”

“บังอาจ! คุณเป็นใคร? ถึงกล้ามาถามคำนี้กับฉัน?”เทพบู๊เดือดดาล มองไปทางผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาอำมหิตครอบงำหมายจะให้เขาคุกเข่าลง

แต่ผู้ชายคนนั้นแค่งอขาสองข้างลงเล็กน้อย ร่างกายของเขาจมลงเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้คุกเข่าลง แม้ว่าพื้นดินที่อยู่ใต้ร่างของเขาจะถูกเหยียบย่ำแหลกเป็นชิ้น ๆ แต่เขาก็ยังยืนหยัดอยู่

เทพบู๊ขมวดคิ้วเป็นปม เหมือนคิดไม่ถึงว่าคนผู้นี้จะสามารถทนความกดดันของตัวเองได้

“เทพบู๊! คุณคิดจะเปิดศึกกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์เหรอ?”ผู้ชายคนนั้นกัดฟันกรอดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“คุณกำลังข่มขู่ฉันเหรอ?”เทพบู๊หงุดหงิด ออกแรงกดมากยิ่งขึ้น

ฝ่ายชายเจ็บปวดทรมาน พลังที่กดลงมาเหมือนจะทำให้ผิวหนังด้านนอกของเขาปริออกแล้ว

“แล้วแต่คุณจะพูด ถึงยังไงจุดยืนของฉันก็อยู่ตรงนี้!”เทพบู๊พูดด้วยความไม่พอใจ

หลินหยางยิ้มๆ ส่ายหน้าพูดว่า“วางใจ ท่านเทพบู๊ เรื่องนี้ผมจะจัดการเอง คุณไม่จำเป็นต้องมาพัวพันอยู่แล้ว”

“คุณรู้ก็ดีละ แต่ความวุ่นวายที่อยู่ตรงหน้านี้ ฉันช่วยคุณจัดการได้นะ!”เทพบู๊พูดอย่างราบเรียบ จากนั้นเดินมาทำให้ยอดฝีมือของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ถอยไป

แต่หลินหยางยกมือขึ้น พูดว่า“ไม่ต้องหรอกครับ! ในเมื่อท่านเทพบู๊ไม่อยากยุ่งกับเทียนเจียวสูงสุด อย่างนั้นก็ควรรักษาขอบเขต ระยะห่าง คนพวกนี้คุณก็ไม่จำเป็นต้องยุ่ง เดี๋ยวผมจัดการเอง”

“คุณจัดการ?”

เทพบู๊ขมวดคิ้วเป็นปม มองไปทางยอดฝีมือของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ตรงหน้าสุด แล้วพูดขึ้นว่า“ถ้าฉันเดาไม่ผิด คนนั้นที่อยู่ทางด้านนั้นน่าจะเป็นหนึ่งในจอมทัพทั้งเจ็ด! ฝีมือเก่งกาจกว่าคนปกติ ฉันคิดว่าคนที่อยู่ตรงนี้ นอกเหนือจากฉันแล้วไม่มีใครสู้เขาได้ ถ้าคุณสู้กับเขา อย่างมากก็เสียเปรียบ!”

“เหมือนว่าเทพบู๊ไม่เชื่อใจผม?”หลินหยางเอียงศีรษะมาถาม

“ถ้าฉันไม่เชื่อใจคุณ คือแบบ….ช่างเถอะ ในเมื่อคุณดื้อรั้นแบบนี้ ฉันก็จะให้คุณไป! คุณสู้ได้ คุณก็ไปเลย เดี๋ยวฉันจะช่วยคุณดูแลความสงบ”เทพบู๊ขี้เกียจเกลี้ยกล่อม เลยโบกสะบัดมือ จากนั้นมายืนอยู่อีกด้าน

แต่ทางหนึ่งในจอมทัพทั้งเจ็ดกลับไม่คิดที่จะสู้

“ในเมื่อวันนี้เทพบู๊อยู่ตรงนี้ อย่างนั้นพวกเราก็ไม่ควรจะไปรบกวนท่านเทพ ! ทุกท่าน พวกเราแยกย้าย!”

พูดจบ กลุ่มคนก็เตรียมจะกระจายตัวออกไปจากที่นี่

“ใครอนุญาตให้พวกคุณออกไป?”หลินหยางตะคอกถาม

ฝีเท้าของยอดฝีมือชะงักงัน

จอมทัพทั้งเจ็ดคนนั้นหันมาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ไอ้เหี้ย แกพูดอะไร?”

“เมืองเจียงเฉินไม่ใช่ว่าพวกคุณอยากมาก็มา อยากไปก็ไป ในเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว อยู่ก่อนเถอะ”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ

“หมอเทวดาหลิน คนผู้นี้ไว้หน้าคุณนะ ในเมื่อเขาจะไป คุณปล่อยเขาไปก็จบ ทำไมจะต้องใช้อารมณ์?”เทพบู๊พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ค่อนข้างหงุดหงิด

“นี่ไม่ใช่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา ที่นี่คือเมืองเจียงเฉิน!”หลินหยางพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

จอมทัพคนนั้นยิ้ม พูดว่า“ดูอย่างนี้คือหมอเทวดาหลินคิดจะอวดบารมีต่อหน้าผมเหรอ? น่าสนใจ น่าสนใจมาก! คุณอาศัยเทพบู๊ถึงได้เป็นแบบนี้ใช่ไหม? สุนัขจิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือจริงๆ!”

“เธอไม่อยู่ที่นี่ ผมก็จะฆ่าคุณ! คุณเชื่อไหม?”หลินหยางสายตาเคร่งขรึมพูดขึ้น