เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่คนปกติเท่าไหร่ ไม่เช่นนั้นก็คงไม่บุกมาที่ชมรมศิลปะการต่อสู้ตระกูลหม่านคนเดียว
ถ้าต้องสู้จริงๆ ตัวเองอาจจะแพ้เหมือนกัน และชื่อเสียงของตระกูลหม่านก็คงถูกลบล้างไป
ดังนั้นหม่านฉางไห่จึงไม่อยากลงมือ
"ให้ตายเถอะ หม่านฉางไห่ อีกฝ่ายมาหารังแกคุณถึงที่ คุณยังหดหัวอยู่ในกระดองไม่ทำอะไรหรอ? ถ้าเรื่องนี้กระจายออกไป ชมรมศิลปะการต่อสู้ตระกูลหม่านของพวกคุณจะไม่ถูกหัวเราะเยาะหรอ?" หญิงสาวพูดขึ้นมาอีกครั้ง
เสียงแหลมคมมาก
สีหน้าของหม่านฉางไห่ย่ำแย่ กวาดสายตามองหญิงสาว: "คุณผู้หญิงหลิน ผมแค่อยากจะสงบเรื่องนี้และพาลูกศิษย์ทั้งหลายของผมไปรักษา"
"คุณผู้หญิงหลินหรอ?"
หลินหยางมีแววตาสงสัย
"สหาย คุณว่ามา จะจัดการเรื่องนี้ยังไง?" หม่านฉางไห่ถามเสียงดัง
"เรียกหม่านฟู่ซีลูกชายของคุณมา เขกหัวต่อหน้าผมสามครั้ง จากนั้นก็ทำลายศิลปะการต่อสู้ของตัวเอง เรื่องนี้ก็จบกัน" หลินหยางพูด
เมื่อสิ้นเสียง คนตระกูลหม่านสีหน้าถอดสี
"จะโอเคได้ยังไง?"
"คนตระกูลหม่านไม่มีเกียรติแล้วหรอ?"
"อีกทั้งฟู่ซีเป็นเมล็ดพันธุ์พื้นของชมรมศิลปะการต่อสู้ตระกูลหม่านที่จะส่งเข้าร่วมประชุม ถ้าทำลายศิลปะการต่อสู้ตัวเอง ชมรมของพวกเราจะเหลืออะไรหล่ะ?"
"นี่เป็นเงื่อนไขที่มากเกินไป!"
อาวุโสตระกูลหม่านหลายคนไม่พอใจ
สีหน้าของหม่านฉางไห่ไม่เป็นธรรมชาติ
"สหาย คำขอของคุณมากเกินไปหรือเปล่า? ผมขอการประนีประนอม ไม่ใช่การเสนอฝ่ายเดียว" หม่านฉางไห่พูดเสียงเคร่งขรึม
เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยอมรับข้อเสนอดังกล่าว
"แต่ผมไม่ได้จะมาเจรจากับคุณ" หลินหยางส่ายหน้า
"ต้องการให้ทุกอย่างมันเกินเลยหรอถึงจะมีความสุข? หรือว่าคุณคิดว่าชมรมศิลปะการต่อสู้ตระกูลหม่านของพวกเราไม่มีความสามารถที่จะสู้กับคุณหรอ?" หม่านฉางไห่รำคาญ
"ใช่"
หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย
เมื่อทุกคนได้ยิน ก็โมโหหลินหยางสุดขีด
"อวดดี! อวดดีจริงๆ!"
"หัวหน้าชมรม ดูเหมือนเขาจะเห็นความเมตตาของคุณเป็นความขี้ขลาด ถ้าคุณยังทนอีกต่อไป ชื่อเสียงของพวกเราจะป่นปี้!"
หลายคนพูดด้วยความโกรธ
"หัวหน้า ในเมื่อไม่อยากลงมือ ให้ผมจัดการแทนละกัน"
ด้วยเสียงตะโกนเบาๆ เขาเห็นชายชราที่มีเคราแพะวิ่งไปข้างหน้า
"ลุงเหวิน! กลับมา!" หม่านฉางไห่สีหน้าเปลี่ยน และรีบตะโกน
แต่ไม่ทันแล้ว
อาวุโสคนนั้นกางแขนออก ใต้แขนเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ และหมัดของเขากลายเป็นกรงเล็บราวกับเสือชีตาห์จู่โจม และโค้งงออย่างแรงไปที่หลินหยาง
"กรงเล็บเสือดาวหรอ?"
มีคนอุทานออกมา
นี่คือชมรมศิลปะการต่อสู้ตระกูลหม่านที่มีชื่อเสียงอย่างมาก ว่ากันว่าศิษย์ของชมรมศิลปะการต่อสู้นี้ใช้กระบวนท่านี้เพื่อทุบซี่โครงในการคว้าแชมป์มาได้ ดุร้ายอย่างมาก
แต่ในสายตาหลินหยาง กรงเล็บเสือดาวนี้ช้าเกินไป
สีหน้าของเขาเยือกเย็น เขาคว้าฉางหม่านซื๋อและเหวี่ยงแขนไปทางอาวุโสคนน้ัน
ซือ!
ร่างใหญ่ๆ ของหม่านฉางซื๋อกระแทกกับอาวุโสคนนั้น
"อ๊า?"
อาวุโสร้องออกมาและรีบหลบ
ปัง!
หม่านฉางซื๋อกระแทกลงบนพื้น เลือดของเขาไหลออกมา
อาวุโสหนีออกมาโดยตรงและไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ แต่เมื่อเขาหันกลับมา หลินหยางก็ยืนอยู่ด้านหน้าเขาแล้ว
"ไม่ดี!"
"ลุงเหวินหลบ!"
คนรอบๆ ตะโกนออกมา
แต่กลับไม่ทันแล้ว!
หลินหยางไม่ได้ยั้งมือเพราะเขาเป็นคนชรา ต่อยไปที่ไหล่ของลุงเหวินโดยตรง
ลุงเหวินยกมือขึ้นพยายามต่อต้าน
แต่สิ่งที่กำลังเข้ามาหาเขาคือพลังหลายพันปอนด์!
ปัง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...