สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2476

ถูกเพิกเฉย!

สมองของเหยียนเจินสั่นสะท้าน

เขาไม่เคยเจอคู่ต่อสู้แบบนี้มาก่อนเลย

พลังเปลวเพลิงของเขาถูกอีกฝ่ายเพิกเฉยโดยสิ้นเชิง!

เป็นไปได้ยังไงกัน?

โครงสร้างของร่างกายของบุคคลนี้ทำด้วยอะไร?

เหยียนเจินหายใจเร็วพร้อมกับยกมือขึ้นอีกครั้งทันทีและม้วนเปลวไฟขนาดใหญ่เพื่อพุ่งเข้าใส่หลินหยางโดยตรง

ตู้ม!

คลื่นไฟตกลงมาและระเบิดทันที

ประกายไฟกระเด็นไปรอบๆ กระทบกับพื้นและลวกผู้คนจนร้องโอดครวญอย่างน่าอนาถ

อย่างไรก็ตาม...

หลินหยางยังคงยืนอยู่ที่เดิมโดยไม่มีความเสียหายใดๆ

ดวงตาของเหยียนเจินเบิกกว้าง และคิดว่าตัวเองตาฝาดไป

และอีกหลายคนที่อยู่นอกกำแพงไฟก็ได้รับรู้แล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น

"ลงมือ!"

ชายผมขาวตะโกนเสียงดังพร้อมกับกระแทกเข้ากับกำแพงไฟเพื่อจะลงมือ

แต่ในขณะนี้ หลินหยางกลับเงยหน้าขึ้นและจ้องมองที่เหยียนเจิน

"ไฟ? ผมใช้ไฟได้เหมือนกัน พลังเปลวเพลิงของคุณช่างไร้สาระจริงๆ มาดูของผมหน่อยแล้วกัน"

"ไฟของคุณ?" เหยียนเจินตกตะลึง

จากนั้นหลินหยางก็ยกมือขึ้นและหันไปหาเขา

ตู้ม!

จู่ๆ เปลวไฟสีขาวซีดก็ก่อตัวขึ้นรอบๆ ตัวของเหยียนเจินและห่อหุ้มเขาอย่างรวดเร็ว

"นี่คือ...เปลวไฟสีขาวที่แท้จริง?"

เหยียนเจินคำรามอย่างคลุ้มคลั่งพร้อมกับกระตุ้นพลังของเขาให้ห่อหุ้มร่างกายเพื่อป้องกันตัวอย่างรวดเร็ว

ตู้ม! !

ทันทีที่เปลวไฟถูกปกคลุม มันก็ระเบิดออกเหมือนดอกบัวสีขาวที่กำลังบาน

ชายผมขาวและคนอื่นๆ ที่เร่งรีบเข้ามาก็ถูกแรงระเบิดทำให้กระเด็นกลับออกไป

กำแพงไฟโดยรอบถูกระเบิดจนแตก

พื้นดินจำนวนมากเกิดระเบิด

ประกายไฟพลุ่งพล่านและกระจัดกระจายบนพื้นด้วยอุณหภูมิที่น่าสะพรึงกลัวทำให้พื้นผิวทั้งหมดเป็นสีแดง และคนธรรมดาไม่อาจสัมผัสได้

เมื่อทุกคนกลับมามีสติและมองไปที่นั่น พวกเขาเห็นร่างสีแดงเลือดที่ขาดรุ่งริ่งนอนอยู่บนพื้น

นั่นคือเหยียนเจิน!

ขณะนี้ไม่รู้ว่าเขาทุกข์ทรมานมากเพียงใด เสื้อผ้าของเขาถูกไฟไหม้ทั้งหมด ผิวหนังของเขาถูกเผาไหม้อย่างสมบูรณ์ ร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยรอยแตกและมีเลือดไหลออกมา เขาล้มลงกับพื้นและกระตุกเล็กน้อย ปากของเขาเปิดกว้าง และเขายังคงพ่นก๊าซสีขาวออกมา เหมือนเลือดในร่างกายของเขามันเดือดพล่านไปหมด

"ศิษย์น้องเหยียน!"

ผู้หญิงผมสีฟ้าวิ่งเข้ามาพร้อมกับตะโกนสุดเสียงและเพียงแค่เอื้อมมือไปแตะเหยียนเจินก็ถูกความร้อนบนพื้นผิวของเหยียนเจินลวกมือ จากนั้นเธอก็ดึงมือออกอย่างรวดเร็ว

เมื่อมองก็เห็นผิวหนังบริเวณนิ้วมือถูกไฟลวกทั้งหมด

ผู้หญิงผมสีฟ้าตกใจมาก

ในขณะนี้ อุณหภูมิในร่างกายของเหยียนเจินสูงกว่าหนึ่งพันองศาเป็นอย่างน้อย!

ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีร่างกายพิเศษ และได้ฝึกฝนทักษะเปลวไฟ จนทำให้สามารถทนต่ออุณหภูมิสูงได้ ถ้าเขาเป็นคนธรรมดา เขาคงกลายเป็นขี้เถ้าไปนานแล้ว

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"

ใบหน้าของผู้หญิงผมสีฟ้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ชายผมขาวรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว หยิบขวดกระเบื้องเคลือบขนาดเล็กออกมาและเทของเหลวที่อยู่ภายในออก แล้วโรยลงบนเหยียนเจิน

ซี๊ด ซี๊ด ซี๊ด...

ควันสีขาวจำนวนมากลอยขึ้นจากร่างของเหยียนเจินทันที และอุณหภูมิในร่างกายของเขาก็เริ่มลดลง

การหายใจของเขากลับมามีเสถียรภาพเล็กน้อย แต่สติของเขายังไม่สมบูรณ์เท่าไรนัก เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีพลังในการต่อสู้

"ดูเหมือนว่าการพ่ายแพ้ของกุ่นเทียนเหลยและฉีหานซวงด้วยเงื้อมมือของชายคนนี้จะไม่น่าแปลกอะไร ความแข็งแกร่งของชายคนนี้ห่างไกลจากความคิดที่เรียบง่ายของเราอย่างสิ้นเชิง" ชายผมขาวกล่าว

"ศิษย์พี่กุยอี ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดี?"

ผู้หญิงผมสีฟ้ากัดฟันถาม

"ค่ายกลสังหารธาตุทั้งสี่!" กุยอีตะคอกออกมาอย่างเย็นชา

"รับทราบ!"

อีกสามคนพุ่งเข้าหาหลินหยางในสามทิศทางทันที ในขณะที่ชายผมขาวยืนอยู่ข้างหน้าของหลินหยาง

ทั้งสี่คนล้อมเขาไว้สี่ทิศ

หลินหยางมองไปรอบๆ และพูดอย่างใจเย็น "ถ้าจะลงมือก็รีบเข้าอย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย"

"ฮึ!"

ใบหน้าของชายผมขาวเย็นชาพร้อมกับเริ่มลงมือจู่โจมหลินหยางด้วยความเย่อหยิ่งและพละกำลังที่ไร้ขอบเขตในฝ่ามือของเขา

ในขณะเดียวกันอีกสามคนก็พุ่งเข้าไปลงมือพร้อมกัน

ใบมีดลมที่ไม่มีวันสิ้นสุดแทงเข้าอย่างน่ากลัว และเม็ดฝนซึ่งน่ากลัวยิ่งกว่ากระสุนก็ต่างพากันซัดเข้าใส่หลินหยางอย่างบ้าคลั่ง

พลังของธาตุต่างๆ กระหน่ำยิงเขาอย่างคลุ้มคลั่ง ราวกับจะระเบิดเขาให้เป็นผุยผง...

น่ากลัวอย่างมาก!

คนที่ดูอยู่ข้างนอกต่างตกใจกันหมด

ฟรึ่บ...

แสงสีรุ้งแปลกประหลาดพุ่งออกมาจากฝ่ามือของชายคนนั้น!

นั่นคือ...แสงแห่งการทำลายล้าง! !

"ศิษย์พี่! ฉันจะช่วยพี่เอง!"

ผู้หญิงผมสีฟ้าตะโกนเสียงดังและกระตุ้นการลงมือให้เคลื่อนไหวทันทีพร้อมกับหันไปทางชายคนนั้น

ควับ ควับ ควับ ควับ...

ฝนที่ตกหนักบนท้องฟ้าหยุดลงทันที และเม็ดฝนทั้งหมดพุ่งต่างเข้าหาชายคนนั้น

เม็ดฝนเหล่านี้กระทบร่างกายของชายผมขาว และพวกมันสามารถซึมผ่านผิวหนังของชายคนนั้นและละลายเข้าสู่ร่างกายของเขาโดยตรง

เมื่อเม็ดฝนโปรยปรายลงมา แสงสีรุ้งบนฝ่ามือของชายผู้นั้นก็ยิ่งพวยพุ่งและหนาขึ้น

"แย่แล้ว!"

ใบหน้าของเทพบู๊เปลี่ยนไปอย่างมาก และเธอรู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติพร้อมกับรีบกระโดดออกไป

"หยุดเดี๋ยวนี้! !"

"วันนี้ ทั้งในสวรรค์และบนโลกนี้ไม่มีใครช่วยคุณได้! ผมจะฆ่าใครก็ตามที่ช่วยคุณ!"

ชายผมขาวลืมตาขึ้น จ้องมองหลินหยางอย่างแน่วแน่ จากนั้นกระโดดไปข้างหน้าและฟันไปที่หลินหยางที่อยู่ข้างหน้าด้วยมือข้างเดียว

ตู้ม! !

พลังแห่งการกดขี่ข่มเหงหลั่งไหลออกมา และในความมืดซึ่งเหมือนว่าจะมีเสียงสิงโตคำราม

ความโกรธทั้งหมดที่อยู่ต่อหน้าเขาถูกทำให้สั่นคลอน

พลังงานทั้งหมดถูกผลักออกไป

พลังอันไร้ขอบเขตและน่าสะพรึงกลัว ซึ่งดูเหมือนจะสามารถแยกวงจรการเกิดใหม่และสังหารเหล่าทวยเทพได้!

เทพบู๊ที่พุ่งเข้ามาก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน และฝีเท้าของเธอก็ช้าลงอย่างไม่คาดคิด

เธอรู้สึกสั่นสะเทือนกับการโจมตีครั้งนี้!

เธอพบว่าเธอไม่มีอะไรแผนการอะไร และเธอไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าเธอจะรับการโจมตีครั้งต่อไปได้หรือไม่!

เธอกลับ...รู้สึกกลัวขึ้นมา! เธอกลับกลัวกุยอีขึ้นมาจริงๆ!

กลัวการคงอยู่ของจอมทัพทั้งเจ็ด!

สิ่งที่มาถึงหลังจากความลังเลใจของเทพบู๊ คือการเคลื่อนไหวที่น่ากลัวของชายผมขาวก็มาถึงหลินหยาง

"ตายซะ!"

ชายผมขาวเปล่งเสียงคำรามและพลังทั้งหมดในมือของเขาก็ถูกปลดปล่อยออกมาและกระทบอย่างรุนแรงกับหมัดของหลินหยางที่เหวี่ยงออกมา

ในพริบตาเดียว พลังงานก็ระเบิดออกมา

แสงสีขาวสาดส่องไปทั่วทุกบริเวณ