สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2517

“อะไรนะ?”

“จะ…จะเก่งอะไรขนาดนั้น?”

ทุกคนต่างอ้าปากตาค้าง แบบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

“แม่ทัพเฉิน ยานี้มันมหัศจรรย์อะไรอย่างนี้?ไม่ได้โกหกกันจริงๆใช่ไหม ! ” มีคนหนึ่งลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหันด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

ทุกคนที่นั่งอยู่ที่นี่ล้วนเป็นผู้นำทางราชการของแดนมังกร พวกเขาจะไม่รู้คุณค่าของยานี้ได้อย่างไร? ถ้าเอาไปวางไว้ข้างนอก เงิน 100ล้าน หยวนยังถือว่าถูกไปด้วยซ้ำ ถ้าเอาไปประมูลอาจประมูลได้หลายพันล้านหยวนก็ได้

“แม่ทัพเจียงเฉิงหลินคือใคร ทุกคนก็คงเคยได้ยินกัน หยางหัวที่ก่อตั้งโดยคนอื่นทำเงินได้มากมายทุกวัน ในขณะที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีรับใช้ประชาชนอย่างไม่เห็นแก่ตัว คนแบบนี้ไม่ใช่คนประเภทที่โลภเงิน ถ้าเขาบอกว่าใช่ คุณก็จะเลือกไม่ผิด!”

เฉินจ้านกล่าวอย่างเคร่งขรึม : “ทุกคน ถ้าคนจากกองทัพอื่นรู้ข่าวและมาขอซื้อยากับแม่ทัพหลิน ก็จะทำให้กองทัพนั้นเก่งกาจ ! พวกนายจะยอมเหรอ? อีกไม่นานก็จะมีการแข่งขันคัดเลือกผู้ที่มีความสามารถ กองทัพไหนที่ชนะก็จะได้เป็นตัวแทนของประเทศในการเข้าร่วมแข่งขันราชาทหารระดับโลก! พวกนายไม่อยากนำเกียรติยศมาให้กับประเทศและอวดศักดิ์ศรีของแดนมังกรของเราหรือ?”

ผู้คนต่างหายใจอย่างฮึกเหิมขึ้นในทันใด และดวงตาของพวกเขาเปล่งประกาย

“ถ้าเรามียาตัวนี้ ทำไมเราต้องไปกลัวเจ้าพวกนั้นด้วย? พวกเราจะต้องชนะอย่างแน่นอน!”

“ใช่! แม่ทัพเฉิน! ไม่ต้องมัวเสียเวลา รีบยื่นเลย รีบยื่นเสนอด่วน! ”

“หยุดพูดได้แล้ว ฉันจะไปยื่นคำร้องตอนนี้เลย!”

เฉินจ้านลุกขึ้นและเดินออกจากห้องประชุมไปอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม ไม่มีความแข็งแกร่งใดในโลกที่ยากจะหยั่งถึง

ทันทีที่มีการส่งใบสมัครสำหรับค่าใช้จ่ายทางทหารของกองกำลังมังกร ผู้บัญชาการระดับสูงของหลายกองทัพก็ได้รับข่าวนี้

“อะไรนะ? เฉินจ้านยื่นคำร้องขอค่าธรรมเนียม 1000 ล้าน?” ชายเครายาวสีเทาที่กำลังถือถ้วยชาในมือ เงยหน้าขึ้นมองคนที่เข้ามารายงานด้วยความประหลาดใจ

“ใช่ครับหัวหน้า คนจากแผนกวัสดุของเราเพิ่งไปที่นั่นเพื่อเตรียมวัตถุดิบสำหรับฤดูหนาว และบังเอิญไปได้ยินเข้า!ผู้คนเหล่านั้นต่างตกตะลึง” คนที่มารายงานพูดอย่างฝืนยิ้ม

“ไม่ใช่สิ!” ชายมีเคราขมวดคิ้วแน่น “ค่าใช้จ่ายทางทหารของกองกำลังมังกรนั้นต่ำที่สุดในบรรดากองทหารต่างๆ พวกเขาไม่ต้องการอาวุธขนาดใหญ่ใดๆ เลย ยกเว้นเกราะและอาวุธพิเศษบางอย่าง! พวกเขาต้องการเงินจำนวนมากขนาดนั้นไปทำอะไร”

ชายเครายาวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดเคร่งขรึมขึ้นว่า: “เร็วเข้า รีบให้ใครไปตรวจสอบ! ก่อนที่การแข่งขันคัดเลือกกำลังจะเริ่มขึ้น ฉันต้องรู้ว่าให้ไปว่าเฉินจ้านมันกำลังจะทำอะไร! ฉันไม่ปล่อยให้มันฉวยโอกาสไปได้แน่! ”

“ครับผม!”

หลินหยางไม่ทราบว่าการโทรของเขาจะสร้างความตกใจได้มากขนาดนั้น

ข่าวสารได้แพร่กระจายออกไป

ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างพากันจับจ้องมองไปยังกองกำลังมังกร

เมื่อสมาชิกของกองกำลังมังกรรู้ว่ามีข่าวรั่วไหลออกไป ทุกคนต่างก็เป็นกังวล ไม่ว่าใครจะมาถามข่าวอะไรก็ต่างพากันปิดปากเงียบ

ในที่สุดเฉินจ้านก็ได้ออกคำสั่งว่าถ้าใครก็ตามที่กล้าเปิดปากคำพูดแม้แต่คำเดียว จะโดนไล่ออกจากกองกำลังมังกร

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เหล่ากองทัพทหารทั้งหมดก็ได้แสดงพลังเวทมนตร์และเริ่มสืบสวน

ที่จริงเริ่มมีคนเล็งเป้าหมายไปที่เมืองเจียงเฉิงแล้ว

ช่วงนี้กองกำลังมังกรติดต่อกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์และเมืองเจียงเฉิน ภูเขาศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน มีเพียงเมืองเจียงเฉินเท่านั้นที่อาจมีเงื่อนงำ กองกำลังมังกรจำนวนมากยังคงประจำการอยู่ในเมืองเจียงเฉิน

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีโทรศัพท์หลายสายโทรเข้ามาที่ห้องทำงานของหม่าไห่

หลังจากที่หลินหยางได้รับเงินแล้ว เขาก็โอนให้ชวี่เจิ้งทันที และให้เขาปรับแต่งหินวิเศษเทียนฟางให้ดีที่สุดโดยเร็ว ในขณะที่ตัวเขาเองก็รีบไปปรุงยาปาหวงและไม่มีใครสามารถติดต่อได้

หม่าไห่ยังคงจัดการงานเรื่องของบริษัทหยางหัวอยู่ เมื่อเขาได้รับสาย เขาก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“สวัสดีครับผู้บัญชาการ!” หม่าไห่รู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย

มันเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คนระดับนี้จะโทรหาเขาโดยตรง

เขาแตะไปที่หัว และไม่มีทางเลือกนอกจากต้องรับมันอีกครั้ง

....

ภายในกรมทหารขนาดใหญ่

“เฮ้ย! เฮ้ย! ไอ้เฉินจ้านคนนี้! มันกล้าดียังไงมาฉวยเอาผลประโยชน์ไปคนเดียว! ไร้ยางอาย! ไร้ยางอาย!”

ชายมีเคราเดินออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับคำรามอย่างมีอารมณ์

ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆรีบเดินตามไป

“หัวหน้าครับ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”

“เสี่ยวหวาง! รีบไป! เรียกคนที่มีรอยสักบนไหล่มา! เข้าประชุมทันที!! เร็วเข้า!”

“ครับ!”

ชายหนุ่มยืดตัวตรง เมื่อรู้ว่าเป็นเรื่องร้ายแรงจึงรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ชายมีเคราโกรธจัด พร้อมเดินกลับไปที่ห้องทำงาน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาใครคนหนึ่ง

“โอ้? ผู้บังคับบัญชาการจง! มีข่าวดีอะไรถึงโทรหาผมได้ครับ?” เสียงหัวเราะของเฉินจ้านดังมาจากอีกฝั่งของโทรศัพท์

ชายมีเคราหรี่ตาของเขาและพูดด้วยรอยยิ้มเบา ๆ “แม่ทัพเฉิน! ช่วงนี้คุณอารมณ์ดีจังเลยนะ! ไปร่ำรวยมาจากไหนเหรอ?”

“ร่ำรวยอะไรกัน! พวกเราเป็นทหารก็ต้องปกป้องบ้านเมืองและประเทศของเรา ไม่ใช่เพื่อชื่อเสียงและโชคลาภ! แม่ทัพจง คุณพูดอย่างนี้หมายความว่าอย่างไง? ผมเป็นคนตรงไปตรงมา ดังนั้นถ้าคุณมีอะไรจะพูด ก็พูดมาเลย!” เฉินจ้านเห็นท่าทีไม่ดี แต่ยังคงพูดอย่างมั่นคง พร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“เอาล่ะ ในเมื่อแม่ทัพเฉินพูดตรงๆแบบนี้ ฉันก็ไม่อยากพูดพร่ำเพรื่อ! แม่ทัพเฉินเอาอย่างนี้แล้วกัน ยานั่นฉันขอ 50 เม็ดก็แล้วกัน!”แม่ทัพจงยิ้มพร้อมกับหรี่ตา