หลินหยางชะงักงัน
เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องนี้จะทำให้ลู่เย่กับทหารทางชายแดนตอนเหนือมาพัวพันด้วย
เมื่อมองไปทางทหารกล้าแต่ละคนที่อยู่ตรงหน้า จู่ๆหลินหยางก็รู้สึกว่าเรื่องราวกลายเป็นมหัศจรรย์ขึ้นมา
“แม่ทัพใหญ่ทุกท่านออกไปจากที่นี่ก่อนไหมครับ? เทียนเจียวสูงสุดคนนั้นผมเคยเจอ ฝีมือของเขาอย่างกับเทพเซียน ผมสู้เขาไม่ได้ ถ้ารออีกสักพักมีการต่อสู้กันขึ้นมา เกรงว่าผม…..จะปกป้องทุกท่านได้ยาก…..”หลินหยางลังเลใจอยู่สักพักหนึ่งถึงพูดขึ้น
พอพูดคำนี้ออกมา ว่านจิ้นซงถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น
“ฮ่าๆๆๆๆ แม่ทัพหลิน คุณพูดแบบนี้ อย่าดูถูกกันเกินไป! คุณเห็นพวกเราเหล่านี้เป็นพวกท่าดีทีเหลวเหรอ? ผมมาถึงตำแหน่งนี้ได้ ไม่ได้อาศัยแค่สมอง ผมไม่กลัวความตายด้วย รวมทั้งเรื่องนี้ด้วย!”ว่านจิ้นซงกำหมัดแน่น ยิ้มอย่างเย็นชา พูดว่า“ไอ้เด็กนั่นมาแล้วยังไง? จะทำอะไรผมได้เหรอ?”
พูดจบ พลังบนร่างกายของว่านจิ้นซงก็ปะทุออกมา
หลินหยางตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก แทบจะยืนไม่ไหว
เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าชายชราที่อยู่ข้างหน้าเขาซึ่งมีอายุเกือบเจ็ดสิบปีจะมีพละกำลังเช่นนี้
รัฐบาลดินแดนมังกร…..ยากที่จะคาดเดา กำลังพลมหาศาลจริงๆ!
“ผมมีตาหามีแววไม่”หลินหยางสูดหายใจเข้าลึกๆ ยิ้มเจื่อนๆ พูดว่า“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ได้ครับ ผมจะร่วมมือกับทุกท่านรอเทียนเจียวสูงสุดคนนั้นที่นี่กับทุกท่าน!”
“ยืนอยู่อย่างนี้ มันน่าเบื่อ! แม่ทัพหลิน คุณเล่นหมากลุกเป็นไหม? พวกเรามาเล่นกันสักตาไหม?”ว่านจิ้นซงหัวเราะฮ่าๆดังลั่น
“พอเล่นเป็นบ้างครับ ถ้าแม่ทัพว่านมีความสนใจ อย่างนั้นเล่นก็ได้ครับ”
หลินหยางยิ้มพูดขึ้น จากนั้นก็ให้คนไปเตรียมกระดาน
แต่เวลานี้
ครืน!
เสียงฟ้าร้องดังขึ้นสั่นสะเทือน
ทุกคนเงยหน้าไปมอง
เวลานี้ท้องฟ้าปลอดโปร่ง แต่กลับมีเสียงฟ้าร้องสั่นสะเทือน แปลกประหลาดไหมละ?
แต่วินาทีถัดมา ท้องฟ้าโปร่งใสนั่นก็มืดครึ้ม ปกคลุมไปด้วยเมฆดำ ตามด้วยพลังมหาศาลปกคลุมลงมา
ชั่วพริบตาเดียวทุกคนก็รู้สึกว่าหายใจยากลำบาก เหมือนท้องฟ้าที่อยู่บนหัวจะถล่มลงมา
“ดูอย่างนี้แล้วน่าจะเล่นไม่ได้แล้วละครับ”
หลินหยางมองไปทางท้องฟ้าแล้วพูดขึ้นอย่างราบเรียบ
“แม่ทัพหลินคงไม่ได้คิดว่าพวกผมเหล่านี้จะปกป้องเมืองเจียงเฉินเล็กๆนี้ไม่ได้หรอกใช่ไหม? ถ้าเป็นอย่างนี้ พวกผมจะปกป้องประเทศได้ยังไง? เอาหมากรุกมา!”ว่านจิ้นซงตะคอกขึ้น
คนที่อยู่ด้านข้างไม่กล้าชักช้า รีบวิ่งไปเอามาทันที
ไม่นานกระดานก็มาอยู่ตรงกลางของทั้งสองคน
และเวลาเดียวกัน
ครืน!
บนท้องฟ้ามีสายฟ้าสะท้อนมา และพุ่งมาตรงกลางสถาบัน
ปัง!
พื้นแผ่นดินระเบิด แสงสายฟ้ากระจายไปทั่วสารทิศ
ตามด้วยมีเงาร่างหนึ่งเดินออกมาจากแสงสายฟ้านั่น
เป็นร่างที่ไม่มีใครเทียบเคียงได้ซึ่งดึงดูดความสนใจของทุกคนเป็นอย่างมาก
เขาสวมใส่เสื้อสีขาว ผมยาวสลวย ใบหน้ามีหน้ากากสีเงินปกคลุมอยู่ สิ่งที่เขาเห็นคือดวงตาที่เปล่งประกายคู่หนึ่ง สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือออร่ารอบตัวเขามีรูปร่างเหมือนมังกรขาวสองตัวหมุนรอบตัวเขาตลอดเวลา
ช่างเหมือนเทพเซียนเหลือเกิน!
ไม่ว่าใครที่ได้เห็นฉากนี้ ก็จะต้องเกิดความรู้สึกหนึ่งขึ้นมาอย่างแน่นอน
ทั้งสถาบันถูกปกคลุมไปด้วยพลังอำนาจแล้วตอนนี้
พลังก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ ราวกับว่ามันกำลังจะระเหิดค่อยๆ ก้าวไปสู่พลังอาณาจักร
ในมือของคนเหล่านี้ถือแค่มีดใหญ่ กลิ่นอายทำให้คนตื่นตะลึงและกดดันเป็นอย่างมาก
สิบสามคนยืนเรียงเป็นแถว ต่อหน้าเทียนเจียวสูงสุดเหมือนภูเขาลูกใหญ่ทำให้คนหงุดหงิดใจได้
“ผู้บัญชาการทหารสูงสุดบวกกับแม่ทัพมังกรสิบสองนาย? น่าสนใจ! แต่คิดจะขวางผม คิดเพ้อเจ้อเกินไปแล้ว?”เทียนเจียวสูงสุดส่ายหน้าพูดขึ้น
“เชอะ! อวดดี! กล้ามองข้ามยอดฝีมือของกองกำลังมังกรของพวกเราเหรอ? วันนี้คุณมาแล้วจะต้องกลับออกไปไม่ได้อีก!”
ทุกคนตะคอกขึ้น เตรียมจะลงมือทันที
แต่เวลานี้ จู่ๆว่านจิ้นซงก็ตะโกนพูดว่า“พวกคุณหลบไปให้หมด!”
พอได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนตื่นตะลึงทันที
ต่อให้เป็นเทียนเจียวสูงสุดเองก็รู้สึกไม่อยากจะเชื่อ เขาหันไปจ้องมองว่านจิ้นซงโดยอัตโนมัติ
ว่านจิ้นซงในเวลานี้ นั่งอยู่บนเก้าอี้แล้ว และตรงหน้ามีกระดานหมากรุกวางอยู่
หลินหยางนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ทั้งสองคนกำลังแข่งหมากล้อมกัน
“เอ่อ….”
ผู้บัญชาการทหารสูงสุดขมวดคิ้วเป็นปม
“ออกไป”
เฉินจ้านโบกสะบัดมือ
ทุกคนไม่กล้าโต้แย้ง เลยหลบหลีกซ้ายขวาให้
“วันนี้ถ้าคุณไม่ได้มาฆ่าคนเหล่านี้ แล้วคุณต้องการฆ่าใคร?”ว่านจิ้นซงมองกระดาน พูดขึ้นอย่างราบเรียบโดยไม่สนใจคนเลย
“หมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉิน!”เทียนเจียวสูงสุดพูดอย่างราบเรียบ
“เหรอ? ก็ดี ผมจะให้โอกาสคุณ เขาอยู่ตรงนี้ ถ้าคุณฆ่าเขาได้ งั้นก็ฆ่าเลย!”ว่านจิ้นซงพูดอย่างราบเรียบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...