สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2543

เมื่อยอดฝีมือจากร้อยตระกูลรีบรุดมายังที่เกิดเหตุ สถานการณ์ในสนามรบก็เปลี่ยนไปเป็นพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน

คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ล้มลงไปทีละคน

ส่วนคนที่เหลือไม่มีแรงที่จะสู้ได้เลย จึงจำใจต้องถอยกำลังไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์

“พวกคุณถอยทำไม? ฆ่า! ฆ่าเดี๋ยวนี้! อย่าถอย!”

ผู้หญิงชุดแดงโกรธเป็นอย่างมาก เธอเหวี่ยงแขนของเธอออกมาตรงๆ แล้วขว้างใบมีดรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวฟันศีรษะของคนที่ถอยหนี

ทุกคนที่เห็นรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก แบบนี้จะกล้าถอยทัพได้ที่ไหน?

ถอยก็ตาย ไม่ถอยก็ตาย

คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ตกที่นั่งลำบาก ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี

“นายท่านหวู่ จำเป็นต้องถอย ถ้าอยู่ที่นี่ต่อไป กองกำลังสำคัญของเราจะเสียพลัง พวกเราต้องอาศัยค่ายเล่ห์กลภูเขาศักดิ์สิทธิ์มารับมือ ไม่อย่างนั้นพอกำลังสำคัญหมดสิ้น พวกเราจะป้องกันได้ยังไง?”ชิงหยารีบเดินมาพูดด้วยความร้อนใจ

ผู้หญิงชุดแดงโมโหเป็นอย่างมาก

แต่สุดท้ายความเป็นเหตุเป็นผลก็เอาชนะความโกรธของเธอได้

เมื่อมองคนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกโจมตีโดยกองกำลังกลุ่มมังกรและยอดฝีมือร้อยตระกูล ในที่สุดเธอก็หยุดที่จะยืนกราน

“การฟื้นตัวฉากกำบังป้องกันภูเขาเป็นอย่างไรบ้าง” ผู้หญิงชุดแดงถามขึ้น

“ผ่านไปอีกสิบนาทีก็สามารถเปิดได้ครับ”ชิงหยารีบพูดขึ้น

“เหรอ?”

ผู้หญิงชุดแดงสายตาสั่นไหวเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“รีบถอยทันที ปล่อยพวกเขาเข้ามา จากนั้นอาศัยค่ายเล่ห์กลควบคุมไว้ แล้วก็รีบส่งคนไปที่ห้องสต้อกเพื่อขนยา ยาสือซื่อตันก่อนหน้านี้หมดอายุละ พวกเราไม่มียาเพิ่มขึ้น จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัดคนเหล่านี้ได้!"

“เอามาหมดเลยเหรอครับ?”

“เอามา!”

“แต่….ผมเป็นกังวลกองกำลังเขตแดนใต้กับลู่เย่….เมื่อกี้ผมได้รับข่าวว่าพวกเขามาทางนี้แล้ว เกรงว่าพวกเราจะรับมือกันไม่ไหวนะครับ….”ชิงหยาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“อะไรนะ?”

ผู้หญิงชุดแดงสีหน้าดูไม่ได้

ตอนนี้สถานการณ์อันตรายเลวร้ายแล้ว ถ้ากองกำลังเขตแดนใต้กับลู่เย่เข้ามาสมทบอีก ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ทางด้านนี้จะต้องย่อยยับไม่สามารถป้องกันได้อีกแน่นอน

ตอนนี้มีเวลาหนึ่งวันกว่าก่อนที่เทียนเจียวสูงสุดจะประสบความสำเร็จในการขึ้นสู่สวรรค์

เธอจะต้องต้านทานไว้ให้ได้

ผู้หญิงชุดแดงกัดฟันกรอด มองไปทางคนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังสู้และกำลังถอย เธอสูดหายใจเข้าลึกๆพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“ใช้อันนั้นเลย”

ชิงหยาชะงักงัน มองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ“นายท่าน ท่านหมายความว่า….ยังไง?”

“อะไร? อยากให้อธิบายอย่างละเอียดไหม?”

ชิงหยาหายใจถี่ยิบ เบิกตาโพลงกว้าง มองไปทางผู้หญิงชุดแดงอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“นาย…นายท่าน….พวกเขา….พวกเขาไม่มีทางเห็นด้วย….”

“ฉันไม่ได้คิดจะให้พวกเขาเห็นด้วย สั่งการลงไปว่าให้ยืนหยัดอีกสักพักหนึ่ง รอฉากกำบังป้องกันภูเขาเสร็จเรียบร้อยแล้วเปิดอีกครั้งค่อยเรียกพวกเขาถอย และใช้สิ่งกีดขวางเพื่อสกัดกั้นศัตรูที่บุกรุกเข้ามา จากนั้นคุณก็เอาอายุวัฒนะในโกดังสต๊อกยาและเครื่องใช้ทั้งหมดไปไว้ที่นั่น ปล่อยให้พวกเขาไปเอาที่นั่น พอพวกเขาเข้าไปก็พยายามเปลี่ยนแปลงทันที เข้าใจไหม? "ผู้หญิงในชุดสีแดงพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

ชิงหยามองผู้หญิงชุดแดงด้วยสายตาตื่นตะลึง เขาคุกเข่าลงบนพื้น พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า“ครับ….”

น้ำเสียงเหมือนบีบออกมาจากลำคอ จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นกระโจนไปทางภูเขาศักดิ์สิทธิ์

“เหล่าพี่น้อง อดทนอีก10นาที หลังจาก10นาที ค่ายกลใหญ่ปกป้องภูเขาจะเปิดอีกครั้ง พวกเราก็จะได้พักละ อดทนอีกหน่อยนะ รอหลังจากพวกเราปรับปรุงแล้ว จะต้องทำให้คนพวกนั้นกลับออกไปไม่ได้อีก!”

ผู้หญิงชุดแดงตะโกนขึ้น

คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้ยิน จึงเกิดความฮึกเหิมขึ้นมา

อดทนอีก10นาที!

10นาที….

การสู้รบภูเขาศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่ระดับขั้นดุเดือดแล้ว

ถึงแม้ผู้หญิงชุดแดงจะสั่งการลงมาว่าให้อดทนอีก10นาที แต่10นาทีสำหรับพวกเขา มันเหมือนนานแรมปีเลย

พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนร้อยตระกูลจะมาที่นี่ แถมยังเข้าร่วมสู้ด้วย

แต่ไม่เป็นไร

“ไปแล้ว ก็จะกลายเป็นการพลีชีพ”

“แต่ว่า…..”

ฝ่ายหญิงจะเกลี้ยกล่อมเขาอีก แต่เขาไม่สนใจเธอและยังคงมองไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง

พอเห็นแบบนี้ ฝ่ายหญิงก็รู้ว่าตัวเองพูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก

ฝ่ายชายตัดสินใจไปแล้ว ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

“แบบนี้ก็คงจะได้แต่มองแล้วละ”ฝ่ายหญิงพูดออกมาด้วยความเสียดาย

“รอดูเถอะ พอถึงตอนนั้นคุณจะขอบคุณตัวเองที่ไม่ไป”ฝ่ายชายพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

ฝ่ายหญิงมองฝ่ายชายอย่างลึกซึ้ง นัยน์ตายังคงเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่ออยู่

“ฉันจะรอดู”

เธอส่ายหน้าและไม่พูดอะไรอีก

และเวลานี้

ฮู!

แสงเจิดจ้าปกคลุมทั่วภูเขาศักดิ์สิทธิ์

ทุกคนมองไป

ที่แท้เป็นค่ายกลป้องกันภูเขาเปิดขึ้นอีกครั้ง

คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่ได้ถอยมาอยู่ด้านหลังเกราะป้องกันแล้ว เหลือไว้เพียงคนกลุ่มเล็ก ๆ

พวกเขาหลังชนกับฉากกำบัง ตอนนี้ไม่มีทางให้ถอยแล้ว เมื่อมองไปยังศัตรูที่มากมายราวกระแสน้ำ พวกเขาจึงทำได้เพียงยกมือขึ้นสูงและยอมจำนนด้วยความสิ้นหวัง

พวกเขารู้ แค่ยอมแพ้ให้กับกองกำลังมังกร กองกำลังมังกรก็จะไม่มีทางฆ่าพวกเขา

“พวกเรายอมแพ้!”

เสียงดังลั่นภูเขาศักดิ์สิทธิ์