สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2548

"จัดรูปขบวนแล้วลงจากภูเขาทันที"

"ทุกคนอย่าแตกแถว"

"อพยพอย่างเป็นระเบียบ และคนที่อยู่ข้างหน้าอย่าตัดขาดจากข้างหลัง"

รองแม่ทัพจางกระโดดขึ้นไปบนที่สูงและตะโกนเสียงดัง เพื่อพยายามรักษารูปขบวน

เพราะคนในกองกำลังมังกรได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีและต่างตอบสนองทันที

แต่คนเหล่านั้นที่มาจากหลายร้อยครอบครัวต่างหวาดกลัวและหนีลงมาจากภูเขาอย่างบ้าคลั่ง

แน่นอนว่ายังมีกลุ่มคนเลือดร้อนที่ไม่กลัวภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่ต่างตะโกนด่าทอออกไปอย่างเกรี้ยวกราดเหมือนสัตว์ประหลาด

"ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ป่าเถื่อน อย่าคิดจะผยองล่ะ! ตระกูลส้าวชิวอยู่ที่นี่แล้ว!"

"ฆ่ามัน!"

กลุ่มยอดฝีมือที่แข็งแกร่งพุ่งไปข้างหน้าเพื่อที่จะหยุดการดำรงอยู่ที่น่าสะพรึงกลัวเหล่านี้

แต่การโจมตีของพวกเขานั้นไม่มีนัยสำคัญต่อคนเหล่านี้ และเป็นการยากที่จะทำลายการป้องกันของพวกเขาได้

หลังจากต่อสู้ไปหลายกระบวนท่า แต่ละคนก็ถูกควักหัวใจและตัดศีรษะและพวกเขาทั้งหมดก็ตายอย่างอนาถ

เมื่อเห็นเช่นนี้ คนที่ยังต้องการก้าวไปข้างหน้าเพื่อเผชิญหน้ากับศัตรูต่างล้มเลิกความคิดทันที พร้อมกับหันหลังวิ่งหนีไปทันที

"หัวหน้า ทำอย่างไรดี?"

ด้วยความกังวล ความโกรธและหวาดกลัว รองแม่ทัพคนหนึ่งรีบไปที่ด้านข้างของรองแม่ทัพจางเพื่อสอบถาม

รองแม่ทัพจางไม่ได้พูดอะไร

อันที่จริงเขาก็กลัวเช่นกัน

สัตว์ประหลาดที่ฆ่าไม่ได้ชนิดนี้ ทำให้ผู้คนสิ้นหวังอย่างมาก

แต่เขารู้ดีว่าถอยไม่ได้!

เพราะเขาคือกองกำลังมังกร!

เขากำลังปกป้องผู้คนเหล่านี้!

"ฟังนะ แม้คนเหล่านี้จะเป็นผู้มีศิลปะการต่อสู้ แต่ก็ถือเป็นคนของอาณาจักรมังกรของเรา! หน้าที่ของเราคือปกป้องคุ้มครองประชาชนของอาณาจักรมังกรไม่ให้ได้รับอันตรายจากอันธพาลที่ไหน! ผมรู้ว่าทุกคนต่างหวาดกลัวและคิดอยากจะออกไปจากที่นี่ แต่วินาทีเราจะถอยไปไหนไม่ได้! ถ้าเราไปแล้วเราจะปกป้องประชาชนยังไง?" รองแม่ทัพจางกัดฟันคำรามด้วยดวงตาที่คลอน้ำตา

จากนั้นรองแม่ทัพคนนั้นก็ตกใจและเข้าใจได้ทันที

เขาเงียบอยู่สามวินาที หลังจากนั้นก็หันหน้าไปตะโกน "สร้างแนวป้องกันทันทีเพื่อปิดการล่าถอยของผู้คน! !"

"สร้างแนวป้องกัน! ปกปิดการล่าถอยของผู้คน!"

"สร้างแนวป้องกัน!"

"สร้างแนวป้องกันเดี๋ยวนี้!"

รองแม่ทัพคนอื่นต่างตะโกนเช่นกัน จากนั้นพวกเขาก็เป็นผู้นำและต่างพุ่งไปหาชายที่แข็งแกร่งกำยำบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์

แม้ว่าบรรดาทหารจะเต็มไปด้วยความกลัว แต่ภาระที่แบกไว้บนบ่าของพวกเขาทำให้พวกเขาไม่กลัว

ทหารทั้งหมดต่างเดินกลับไปร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่และรวมตัวกันอีกครั้ง จ้องมองไปยังร่างสีแดงเลือด และก้าวไปข้างหน้า

การโจมตีของพวกเขาไม่สามารถฆ่าความสยดสยองเหล่านี้ได้ แต่ความตั้งใจของพวกเขาจะบดขยี้พวกเขา

พวกเขายินดีใช้เลือดเนื้อต่อสู้เพื่อสร้างโอกาสในการอพยพของประชาชนกว่าร้อยครอบครัว!

แม้ว่าพวกเขาจะต้องตายที่นี่ในวันนี้ พวกเขาจะไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว!

รองแม่ทัพจางกระโดดลงจากก้อนหินและเดินไปข้างหน้าอย่างเย็นชา

สุดท้ายเขาก็ยืนอยู่แถวหน้าของบรรดาทหารทั้งหมด

บรรดาประชาชนที่อยู่ข้างหลังต่างตกใจและหลายคนต่างรีบหยุดชะงักพร้อมกับหันไปตะโกนใส่รองแม่ทัพจาง "รองแม่ทัพจาง คุณกำลังทำอะไร? รีบหนีเร็วเข้า! สัตว์ประหลาดเหล่านี้ฆ่าไม่ตาย! สิ่งที่พวกคุณทำคือการสละชีวิตโดยเปล่าประโยชน์! !"

"รองแม่ทัพจาง รีบหนีเร็วเข้า! อย่าเอาชีวิตตัวเองมาทิ้งไว้ตรงนี้เลย!"

"รีบกลับมา!"

ทุกคนต่างร้องตะโกนด้วยความตื่นตระหนกตกใจ

ทว่ารองแม่ทัพจางกลับไม่ขยับ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน