สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2575

เลือดวิญญาณของเทียนเจียวสูงสุดต้องมีเกินสี่สิบหยดขึ้นไป มิฉะนั้นจะเป็นไปไม่ได้ที่จะระเบิดพลังออกมาเช่นเมื่อครู่

เห็นเพียงแต่เขาพุ่งเข้าหาหลินหยางบนท้องฟ้า เหมือนสายรุ้งที่ทะลุดวงอาทิตย์ตัดกับเสียงฟ้าร้องที่น่าสะพรึงกลัว

กระแสรุนแรงต่อเนื่องไม่หยุด!

สายฟ้าที่ตกลงมากระทบร่างกายเขา แต่มันกลับถูกสะท้อนออกไปด้วยพลังของเลือดวิญญาณ จึงไม่สามารถร้ายร่างกายของเขาได้

ช่างทรงพลังยิ่งนัก!

ผู้คนที่เชิงเขาต่างก็เงยหน้าขึ้นราวกับหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์

ในเวลาเดียวกัน ทหารจำนวนมากมาจากทุกทิศทาง เมื่อมองดูพวกเขา พวกเขาทั้งหมดตื่นเต้นและตกใจสุดขีด

การต่อสู้ที่น่าตกใจเช่นนี้ สำหรับพวกเขาแล้ว นับว่ากินอาณาเขตมาก ดังนั้นจึงต้องถอยห่างไปให้ไกล

การได้ร่วมเป็นสักขีพยานในการต่อสู้ครั้งนี้นับว่าเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อพวกเขา

แต่นักรบเหล่านี้เกรงว่าจะเกิดการสู้รบกันซึ่งจะส่งผลกระทบถึงพวกเขา จึงทำได้เพียงอยู่ห่างๆ

ท้ายที่สุดพวกเขาก็ระเบิดภูเขาทั้งลูกอีกครั้ง และมันก็พังทลายไปแล้ว

สายฟ้าหลากสีปกคลุมภูเขาศักดิ์สิทธิ์ทั้งลูก เขย่าโลกจนสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง

เทียนเจียวสูงสุดแยกสายฟ้าบริสุทธิ์ออกจากกัน แล้วพุ่งตรงไปที่หลินหยางอย่างบ้าคลั่ง

"ให้ตายเถอะ! พลังเทพเจ้าสาดส่อง!"

เทียนเจียวสูงสุดตะโกนคำรามยาว และแสงพร่างพรายก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขา พุ่งเข้าหาหลินหยางราวกับดวงอาทิตย์ที่แผดเผา

ทันทีหลินหยางถูกปกคลุมด้วยแสงแดดที่แผดเผานั้น

ท้องฟ้าในทั้งหมดก็ปั่นป่วน

อุณหภูมิในสถานที่รอบๆเปลวไฟจากดวงอาทิตย์ที่แผดเผาเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง เพิ่มสูงถึงหลายหมื่นองศา

นี่ไม่ใช่เปลวไฟ

เป็นพลังที่บริสุทธิ์ที่สุดของเทียนเจียวสูงสุด รวมกับอุณหภูมิที่สูงซึ่งสร้างโดย พลังปราณ

ไฟที่แปลกประหลาดและสายฟ้าฟาดของหลินหยาง ไม่สามารถเทียบเคียงกับพลังนี้ได้เลย

นี่คือโอกาสสุดท้ายของเทียนเจียวสูงสุดที่จะชนะ

ถ้าความแข็งแกร่งเช่นนี้ยังไม่สามารถจัดการกับเขาได้ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะหลินหยาง!

หลินหยางมองอย่างเฉยเมย ร่างกายของเขาไม่ขยับ เขาเพียงยกมือขึ้น รวบรวมกำลังทั้งหมดของเขา และพุ่งไปที่เทียนเจียวสูงสุด

เขาตั้งใจจะสู้แบบตัวต่อตัว

นอกจากนี้เขายังรู้ว่านี่จะเป็นการระเบิดพลังครั้งสุดท้ายของเทียนเจียวสูงสุด หากเขาหยุดยั้งไว้ไม่ได้ การต่อสู้จะไม่มีที่สิ้นสุด

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ตอนจบมันก็ขึ้นอยู่กับการโจมตีต่อไปแล้ว!

ดวงตาของหลินหยางเย็นชา ในมือกำหมัดแน่น พลังหัวกวงในร่างกายและสายฟ้าฟาดล้องรอบหมัดของเขาอย่างปั่นป่วน ออร่าของเลือดวิญญาณที่ร่วงหล่นก็ปรากฏขึ้น และแสงที่เจิดจ้าก็ห่อหุ้มหัวกวงไว้ ทำให้มันมีสีสันละลานตา ส่องประกายแวววาว

พลังที่กระเพื่อมเป็นระลอกคลื่นระหว่างท้องฟ้าและโลกได้ฉีกแสงสีทองอันน่าเกรงขามของเทียนเจียวสูงสุดออก

"เข้ามาเลย!!"

เทียนเจียวสูงสุดคำรามและหมัดของเขาก็ส่งเสียงดังสนั่น

หมัดของหลินหยางชกตามมา

ใช้แรงทั้งหมดที่มี

บูม!

สองกำปั้นชนกัน

ในชั่วพริบตา ท้องฟ้าทั้งหมดก็กลายเป็นสีซีด ราวกับว่ามีแสงเจิดจ้าส่องลงมาบนท้องฟ้า

ทุกคนสูญเสียการมองเห็น มีเพียงความขาวโพลนที่กว้างใหญ่เบื้องหน้าและพวกเขามองไม่เห็นอะไรเลย

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ?" "ข้าตาบอดแล้วเหรอ?"

"ช่วยด้วย! นี่มันคงจะไม่ใช่จุดจบของโลกใช่ไหม?"

"วิ่งเร็ว!"

ผู้คนต่างตื่นตระหนก ลุกลี้ลุกลนไปทั่วเหมือนไก่ที่หัวขาด

และในตอนนั้นเอง พวกทหารเหล่านั้นก็หมอบลง

สิ่งนี้ดำเนินต่อไปเป็นระยะเวลาหนึ่งและทุกคนพบว่าหูของพวกเขาก็ไม่ได้ยินเสียงเช่นกัน

ไม่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวรอบๆ

ดูเหมือนว่าทุกคนอยู่ในโลกแห่งความว่างเปล่า

ไม่มีอะไรอยู่

ไม่สามารถรู้สึกถึงอะไรได้เลย

ร่างกายเหมือนกำลังจะไม่รับรู้อะไรอีก...

และไม่รู้ว่ามันผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว

ฟู่ว ฟู่ว ฟู่ว...

เสียงลมดังขึ้นในหูของทุกคนอีกครั้ง

การมองเห็นของทุกคนคนค่อยๆชัดขึ้น

หลังจากทุกอย่างสงบลง การมองเห็นก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น

ผู้คนต่างค่อยๆลืมตาและมองไปข้างหน้า

อย่างไรก็ตาม แค่เพียงมองแวบเดียว ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดหายไปอย่างสมบูรณ์

เมฆหนาทึบบนท้องฟ้าก็พังทลายลง

มองเห็นดวงดาวในตาของเขาได้อย่างชัดเจน

ไม่เพียงแค่นั้น หลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในตำแหน่งดั้งเดิมของภูเขาศักดิ์สิทธิ์

และหลุมนี้ก็ลึกราวกับว่ามันกำลังจะนำไปสู่นรก

มันทำให้หนังศีรษะของคุณรู้สึกขนลุกซู่

อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังที่ปล่อยออกมาจากกำปั้นในขณะนี้ แม้แต่ร่างกายแห่งเทพที่บริสุทธิ์ของหลินหยางก็ไม่อาจหยุดยั้งได้อย่างแน่นอน

เหลืออีกแค่นิดเดียว!

ใกล้จะจบแล้ว!

เทียนเจียวสูงสุดเพ่งสายตาจ้องมองเขม็ง กระหน่ำรัวกำปั้นอย่างบ้าคลั่ง

ดูเหมือนว่าการป้องกันของหลินหยางจะพังทลายลง และยากที่จะปัดป้องได้เลย

ชัยชนะอยู่ใกล้แค่เอื้อม!

เขารู้สึกตื่นเต้นอยู่ในใจ และยิ่งคำรามมากขึ้น พลังที่มากมายและทรงพลังได้ทำลายกำปั้นของหลินหยาง และกระแทกเข้ากับร่างกายอย่างแรง

ปัง! !

ร่างกระเด็นไป!

ตามที่คาดไว้ เกราะป้องกันอันนี้ไม่สามารถหยุดเขาได้ซักนิด

ความภาคภูมิใจในดวงตาของเทียนเจียวสูงสุดมากขึ้นเรื่อย ๆ

ทันทีที่เกราะแตกสลาย เลือดเนื้อของหลินหยางก็มาอยู่ตรงหน้าเขา

ในตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะฆ่ามัน

"มันจบแล้ว!"

เทียนเจียวสูงสุดตะโกนเสียงแหบห้าวและกระแทกกำปั้นอย่างแรง

ในที่สุด!

บูม!

เมื่อเสียงดังออกมา พลังทั้งหมดในกำปั้นนั้นพุ่งเข้าหาร่างของหลินหยาง

เช่นเดียวกับพลังสายฟ้า มันแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของหลินหยางในทันที

ออร่าหนาและน่าสะพรึงกลัวฉีกร่างของเขาอย่างบ้าคลั่ง เลือดและกระดูกของเขาสั่นราวกับว่าเขาต้องการที่จะฉีกหลินหยางเป็นชิ้น ๆ

เทียนเจียวสูงสุดแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นเลือดเนื้อของหลินหยางระเบิดจนกลายเป็นเศษละอองเลือด

เขาเงยหน้าขึ้น ไม่สนใจอีกฝ่าย และตั้งหน้าตั้งตารอฉากเลือดและเนื้อปลิวว่อนไปทั่ว

อย่างไรก็ตาม... เขารอเป็นเวลานาน แต่เขาก็ไม่ได้เห็นฉากนั้น

ตรงกันข้าม ความแข็งแกร่งในกำปั้นกลับหายกระจัดกระจายไปอย่างไร้ร่องรอย...

"อะไรน่ะ?"

ลมหายใจของเทียนเจียวสูงสุดแน่นขึ้นกะทันหัน เขาจ้องมองที่หลินหยางด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

ทว่าเห็นเพียงเขาที่มีสีหน้าเฉยเมยกำลังจ้องมองมาที่ตน ร่างกายไม่กระทบกระเทือนเลยแม้แต่น้อย

ดูเหมือนว่าหมัดเมื่อกี้จะไม่มีผลกับเขาเลย...

เทียนเจียวสูงสุดรู้สึกหวาดผวาถึงขีดสุด

"ไม่...ไม่...เป็นไปไม่ได้..."