สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2589

ทุกคนตะหนักได้ว่าการโจมตีครั้งนี้คือการล่อเสือออกจากถ้ำ

พลังเหล่านั้นคือเอามาล่อชายสวมชุดคลุม จุดมุ่งหมายแต่แรกของหลินหยางคือโจวเซวียนหลง

พอเห็นแบบนี้ ชายสวมชุดคลุมสีหน้าอึมครึมทันที

การกระทำของหลินหยางครั้งนี้หักหน้าเขาเป็นอย่างมาก

แต่เขาไม่สนใจหรอก เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“หมอเทวดาหลิน ถึงแม้จะเป็นแบบนี้แล้วยังไง? คุณคงไม่คิดว่าในมือของผมมีตัวประกันแค่โจวเซวียนหลงคนเดียวหรอกใช่ไหม? คุณช่วยโจวเซวียนหลงได้ คุณช่วยเหลือหม่าไห่กับชวี่เทียนได้ไหมล่ะ? ช่วยเหลือกงซีหยุนได้ไหม? ช่วยตัวประกันนับพันคนในมือของผมได้ไหม?คุณมาเล่นไม้นี้ มีแค่ส่งพวกเขาไปตายเท่านั้นละ!”

พูดจบ จู่ๆชายสวมชุดคลุมก็ยกมือขึ้น จากนั้นสะบัดมือไปทางกงซีหยุนที่อยู่ด้านข้าง

ปัง!

พลังมหาศาลนี้ทำลายอวัยวะกลวงอวัยตันของกงซีหยุน แม้กระทั่งผิวพรรณของเธอยังปริ

กงซีหยุนกระอักอาเจียนออกมาเป็นเลือด ดวงตาเบิกโพลงกว้าง เธอมองชายสวมชุดคลุมอย่างไม่อยากจะเชื่อ จากนั้นดวงตามืดดับลง ชัดเจนว่าตายแล้ว

แต่เวลานี้ จู่ๆกงซีหยุนที่เพิ่งตายก็แววตาสั่นไหว เงยหน้าขึ้นมาทันใด

“อะไรกัน?”

ชายสวมชุดคลุมอึ้ง

เขาสัมผัสได้ว่าฝ่ามือของตัวเองตบผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าตายแล้ว แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงฟื้นได้?

หรือว่า….หลอกลวง?

ไม่สิ!

จู่ๆผู้ชายสวมชุดก็นึกอะไรขึ้นได้ สายตาของเขาจับจ้องตรงหน้าอกและคอของกงซีหยุน

สิ่งที่เห็นคือมีเข็มใสอยู่สองอัน!

เป็นเข็มลมปราณ!

หลินหยางกำลังเล่นแร่แปรธาตุ!

บัดซบ!

ชายสวมชุดคลุมเดือดดาล รีบเอื้อมมือไปดึงเข็มเงินนั่นออก แต่มือของเขาเพิ่งจะยื่นไป ก็ต้องแข็งทื่อ

เพราะเขาสัมผัสได้ว่าด้านหลังมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวมาปรากฏตัวอยู่

และกลิ่นอายพลังนี้ล็อคเขาไว้เรียบร้อยแล้ว!

ชายสวมชุดคลุมสีหน้าตึงเครียด หันตัวกลับ

เป็นอย่างที่คิด!

หลินหยางยืนอยู่ด้านหลังของเขา!

“ใครให้ความกล้าคุณ ให้คุณมาฆ่าคนต่อหน้าผม?”หลินหยางสีหน้าเหี้ยม ตะคอกถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ตายซะ!”

มือของชายสวมชุดคลุมไวราวกับไฟช็อต นิ้วมือทั้งห้าแหลมคมกว่ามีด หมายจะคว้าไปที่คอของหลินหยาง

ท่าทางนี้ คือต้องการสังหารหลินหยางอย่างทารุณ

แต่มือนั้นยังไม่ได้ห้ำหั่นไป มือของหลินหยางก็กดข้อมือของฝ่าตรงข้ามไว้และสะบัดอย่างแรง

ฟิ้ว!

ร่างของชายสวมชุดคลุมลอยออกไป กระแทกเข้ากับตึกใหญ่ที่อยู่ตรงข้ามถึงได้หยุดแน่นิ่งลง

พลังมหาศาลที่อยู่บนร่างกายของชายชุดคลุมทำให้ตึกใหญ่ถล่มลง

ทุกคนตะลึง

สื่อหลงเทียนอ้าปากเหวอ

หลินหยางที่ท่าทีจนตรอกนั่น คิดไม่ถึงว่าจะสะบัดมือ ก็ทำให้ชายสวมชุดลอยออกไปได้แล้ว พลังนี้….น่ากลัวเกินไปแล้ว?

หลังจากช่วยกงซีหยุนแล้ว หลินหยางก็รีบดึงเข็มและฝัง

หลังจากฝังเข็มไปจำนวนหนึ่ง พลังของกงซีหยุนก็ดีขึ้นไม่น้อย ความโกรธก็สงบลง

แต่ตอนนี้ชายสวมชุดคลุมเดือดดาลมาก

“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่าเดี๋ยวนี้! ! ฆ่าตัวประกันให้หมด!”

ชายสวมชุดคลุมถลันออกมาจากซากปรักหักพัง ยังไม่ทันได้ปัดฝุ่นบนร่างกายของตัวเอง คนก็ตะโกนขึ้นแล้ว

สื่อหลงเทียนนึกอะไรขึ้นได้ เลยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“ลงมือ!”

พูดจบ คนก็ถอยหลังไป คิดไม่ถึงเลยว่าเขาคิดจะหลบหนีไปจากที่นี่

ชัดเจนว่าเขาไม่อยากจะงัดข้อกับหลินหยาง

พอฆ่าตัวประกันหมดแล้ว เหตุการณ์จะต้องลุกเป็นไฟ ส่วนที่เหลือมอบหมายให้เป็นหน้าที่ของชายสวมชุดคลุมก็แล้วกัน เขาไม่สนใจที่จะห้ำหั่นกับหลินหยางหรอก

แต่หลังจากที่เสียงนี้เปล่งออกมา คนที่อยู่บริเวณโดยรอบกลับไม่มีผลสะท้อนกลับ

คนของลัทธิปีศาจสวรรค์ที่กำลังควบคุมตัวประกันอยู่ยืนกับที่ ไม่เคลื่อนไหว

สื่อหลงเทียนหายใจติดขัด เข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาแล้วตอนนี้

เขามองไป

เป็นอย่างที่คิด…..

แย่แล้ว!

สื่อหลงเทียนหายใจติดขัด รีบหลบทันที

แต่พอหลบ แน่นอนว่าจับหม่าไห่ไม่ได้

ทำยังไงดี?

ระยะเวลาช่วงฉุกเฉิน สื่อหลงเทียนกระวนกระวายใจมาก

แต่ไม่นานเขาก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาสะบัดหม่าไห่ไปข้างหน้า หมายจะให้หม่าไห่เป็นโล่กำบังการโจมตีนี้

เป็นอย่างที่คิด พอหม่าไห่ถูกสะบัดไป หลินหยางก็หยุดการโจมตีไม่สังหารต่อ

หลังจากสื่อหลงเทียนสะบัดหม่าไห่ออกไปแล้ว ก็ถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่างกับหลินหยาง

แต่ระยะเวลาไม่นาน ชวี่เทียนและตัวประกันนับพัน ก็ได้รับความช่วยเหลือจากทหารของกองทัพหลงเซวียนและคนของหยางหัวแล้ว

ชายสวมชุดคลุมเห็นท่าไม่ดี จึงกระโจนมาข้างกายของสื่อหลงเทียน มือข้างหนึ่งจับที่จุดสำคัญของหม่าไห่ มองด้วยสายตาเย็นชา

วินาทีนี้เขาไม่กล้าสะเพร่าแล้ว

ฝีมือของหลินหยางเก่งกาจกว่าที่เขาคิด

แต่ตอนนี้มีคนสองคนเฝ้าหม่าไห่อยู่ พวกเขาเชื่อว่าต่อให้หลินหยางใช้เข็มลมปราณหรือพยายามฆ่าคนเพื่อมาชิงหม่าไห่ ก็ทำไม่สำเร็จแน่นอน

“ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

หลินหยางกวาดสายตามองทุกคน เมื่อเห็นทุกคนปลอดภัยดี ก็เบนสายตามองไปทางหม่าไห่

“ปล่อยเขา ตอนที่ผมยังไม่โมโห”หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เหอะ หมอเทวดาหลิน ฝีมือคุณดีจริงๆ ผมยอมรับว่าผมประมาท ! แต่ไม่เป็นไร ในมือของผมยังมีไพ่อีกใบหนึ่งอยู่ ผมเชื่อว่าในสายตาของคุณตัวประกันนับพันคนนั่นสู้หม่าไห่ของหยางหัวไม่ได้หรอก ถูกไหม? คนผู้นี้เป็นหมาที่ซื่อสัตย์ของคุณ! ผมว่าคุณไม่อยากให้เขาตายหรอกถูกไหม?”ชายสวมชุดคลุมถามขึ้น

หม่าไห่เบิกตาโพลงกว้าง ไม่กล้าพูดออกมาสักคำ

ความจริงเขากลัวตายมาก และหวังว่าหลินหยางจะมาช่วยเขาด้วย

แต่เขารู้ดี ตอนนี้ช่วยเขา สำหรับหลินหยางเป็นเรื่องที่ยากมาก

เว้นแต่หลินหยางยอมอ่อนข้อให้ ไม่อย่างนั้นวันนี้ชีวิตของเขาจบเห่อยู่ที่นี่แน่นอน

“ถ้าเขาเป็นอะไรขึ้นมา พวกคุณออกไปจากเมืองเจียงเฉินไม่ได้แน่นอน เชื่อผมว่าผมพูดแล้วทำได้!”หลินหยางพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“จะออกไปได้ไหม ไม่สำคัญ หมอเทวดาหลิน ในเมื่อพวกเรามาที่นี่ แน่นอนว่าทำใจมาแล้ว! คุณข่มขู่ผมไม่ได้หรอก!”สื่อหลงเทียนพูดอย่างเย็นชา

หลินหยางเงียบอยู่สักพักหนึ่ง พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า“พวกคุณจะเอายังไง ถึงจะยอมปล่อยหม่าไห่?”

“เหอะ ง่ายมาก หมอเทวดาหลิน แค่คุณเอาดอกบัวขาวล้างโลกมา พวกเราก็จะปล่อยหม่าไห่ คุณว่ายังไง?”ชายสวมชุดคลุมพูดขึ้น