สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2591

จะแลกดอกบัวขาวล้างโลก?

หมอเทวดาหลินบ้าไปแล้ว!

เขาต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ!

หลายคนสั่นสะท้านไปทั้งตัว ไม่รู้ว่าโกรธหรือกังวล

คอของโจวเซวียนหลงเอียง เขาล้มลงบนพื้นตรงๆ

“ผู้บัญชาการกองทัพ!”

ทหารที่อยู่ข้างๆรีบเข้ามาพยุงเขา

เทพอัคคีเองก็สับสนเช่นกัน จ้องมองหลินหยางโดยไม่พูดอะไรสักคำ

"ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะยุ่งยากแล้ว!"

ม่านซาหงยิ้มอย่างขมขื่น หันศีรษะไปทางฉยงตาวที่อยู่ข้างๆ และพูดว่า "เมื่อเจ้าเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี ให้รีบออกไป วิ่งออกไปก่อนค่อยพูด"

"อืม!"

ฉยงตาวพยักหน้า

ส่วนที่เหลือล้วนแต่พูดไม่ออก

สื่อหลงเทียนและชายในชุดคลุมรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

สื่อหลงเทียนจับดอกบัวขาวล้างโลกที่ลอยมาอย่างรวดเร็วและตรวจสอบอย่างระมัดระวัง

“เป็นไงบ้าง ไม่มีปัญหาสินะ?”

ชายในชุดคลุมถามอย่างเร่งรีบ

ดวงตาของสื่อหลงเทียนลุกเป็นไฟ เขาถือดอกบัวขาวล้างโลกเพื่อมองตรวจสอบไปมา และหลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดด้วยเสียงทุ้ม "ไม่มีปัญหา!"

“ไม่มีชิ้นส่วนใดหายไปใช่ไหม ไม่อยากให้เหมือนครั้งที่แล้ว ที่ชิ้นส่วนหายไปและเปิดใช้งานไม่ได้!” ชายในชุดคลุมยังคงกังวลและพูดอีกครั้ง

"ไม่ต้องกังวล คราวนี้เปิดใช้งานได้!"

สื่อหลงเทียนพูดเบาๆ และอัดพลังปรานเข้าไปในดอกบัวขาวล้างโลกโดยตรง

ทันใดนั้นดอกบัวขาวล้างโลกก็ระเบิดเป็นแสงที่แผดเผาราวกับว่ามันกำลังจะปะทุ

เมื่อเห็นเช่นนี้ ชายในชุดคลุมก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที

ในขณะที่คนอื่นเห็นมัน แววตาของพวกเขาแสดงความสิ้นหวัง

“ว่าไงล่ะ ดอกบัวขาวล้างโลกก็ได้ไปแล้ว ทีนี้ปล่อยคนมาได้รึยัง?” หลินหยางกล่าว

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า หมอเทวดาหลินช่างตรงไปตรงมานัก พวกเราจะรอช้าอยู่ทำไม? ปล่อยมันไป!”

ชายในชุดคลุมหัวเราะและโบกมือตรงๆ

สื่อหลงเทียนออกแรงทันทีและโยนหม่าไห่ไปทางหลินหยาง

ด้วยดอกบัวขาวล้างโลกตัวประกันคนนี้ก็ไร้ค่าและไร้ประโยชน์

หม่าไห่ลอยขึ้นไปในอากาศและตกลงไปที่หลินหยาง

หลินหยางยกมือขึ้นทันทีเพื่อคว้าไปบนอากาศ ปล่อยพลังของเขาให้พาตัวหม่าไห่มา และค่อยๆ วางลงไว้ข้างๆเขา

“ว่าไง? หม่าไห่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

หลินหยางถาม

"ข้า...ข้าสบายดี...ข้าสบายดี แต่ประธานหลิน นี่มัน... คุ้มค่าแน่เหรอ?"

ดวงตาชราของหม่าไห่เป็นสีแดงก่ำ เขาถามด้วยเสียงสั่นเครือ

"พูดถึงเรื่องอะไรไร้สาระ เจ้าเป็นคนของข้าและเป็นสมาชิกของหยางหัว แล้วจะให้ข้าส่งเจ้าไปตายโดยไม่ช่วยได้อย่างไร"หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ประธานหลิน!”

หม่าไห่คุกเข่าลงบนพื้นอย่างตื้นตัน จับต้นขาของหลินหยางและร้องไห้ฟูมฟาย

โจวเซวียนหลง เทพอัคคีและคนอื่นๆ ต่างก็เงียบ

ชายในชุดคลุมพอใจอย่างยิ่ง

"หมอเทวดาหลิน แม้ว่าวิธีการนี้จะดูน่ารังเกียจไปหน่อย แต่พวกเราลัทธิปีศาจสวรรค์จะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องนี้ เราจะเอาดอกบัวขาวล้างโลกไป และหวังว่าเจ้าจะเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันและยอมจำนนต่อลัทธิปีศาจสวรรค์ของข้าได้โดยเร็ว เจ้าลัทธิชื่นชมเจ้ามาก หากเจ้าเต็มใจที่จะเข้าร่วม ลัทธิปีศาจสวรรค์ของข้า เจ้าก็สามารถมาหาข้าที่ลัทธิปีศาจสวรรค์ได้เสมอ แต่ถ้าเจ้ายังไม่สนใจสถานการณ์ในตอนนี้และต่อสู้กับลัทธิปีศาจสวรรค์ของข้า ครั้งหน้า สิ่งนี้จะต้องบานสะพรั่งในเมืองเจียงเฉิงของเจ้า!"

สื่อหลงเทียนพูดเบาๆจากนั้นวาง ดอกบัวขาวล้างโลกไว้ในมือแล้วหันไปจากไป

แต่ขณะที่พวกเขากำลังจะจากไป จู่ๆหลินหยางก็พูดขึ้น

“ใครบอกให้ไป?”

เมื่อคำพูดเหล่านี้ตกลงไปที่พื้น ทั้งสองคนก็หยุดนิ่งอย่างพร้อมเพรียง

“อะไรนะ? หมอเทวดาหลิน ยังมีอะไรจะชี้แนะอีกงั้นเหรอ?” ชายในชุดคลุมหรี่ตาและถามด้วยรอยยิ้ม

ด้วยดอกบัวขาวล้างโลก เขาก็ไม่กลัวหลินหยางอีกต่อไป

“ข้าไม่บังอาจชี้แนะหรอก เจ้าเอาของข้าไป ไม่เหลืออะไรไว้หน่อยเหรอ? เจ้าคิดว่ามันเป็นไปได้หรือ?” หลินหยางหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าของเขาและพูดพร้อมกับจุดไฟ

สื่อหลงเทียนและชายสวมเสื้อคลุมมองหน้ากันด้วยความตกใจ

“หมอเทวดาหลิน เจ้าคงไม่ได้หมายถึงดอกบัวขาวล้างโลกใช่ไหม?” สื่อหลงเทียนถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ใช่สิ!” หลินหยางพยักหน้า

ลมหายใจของผู้คนแน่นขึ้นอย่างกระทันหัน และพวกเขามองไปที่หลินหยางอย่างพร้อมเพรียงกัน

“หมอเทวดาหลิน คงจะบ้าไปแล้ว!”

ม่านซาหงอ้าปากค้างและพึมพำ

บรรยากาศในที่เกิดเหตุแปลกประหลาดมาก

อากาศดูเหมือนจะแน่นจนอึดอัด

ทุกคนจ้องตากันกว้าง จ้องมองไปที่หลินหยาง พวกเขาทั้งหมดอ้าปากค้าง พูดไม่ออกชั่วขณะหนึ่ง

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ก่อนที่สื่อหลงเทียนจะกลับมามีสติสัมปชัญญะก่อน และพูดเสียงแหบพร่าว่า "หมอเทวดาหลิน เจ้าหมายความว่ายังไง? เจ้าต้องการ...เริ่มสงครามที่นี่งั้นหรือ?"

"เร็วเข้ารีบตรวจสอบดอกบัวขาวล้างโลกนี้ที! เราคงถูกเขาหลอกอีกแล้ว!" ชายในชุดคลุมมีปฏิกิริยาหันศีรษะและคำราม

"ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบ ดอกบัวขาวล้างโลกเสร็จสมบูรณ์แล้ว เจ้าเพียงแค่ต้องเติมพลังเพื่อเปิดใช้งาน!" หลินหยางกล่าว

ซือหลงเทียนซึ่งกำลังจะหยิบมันขึ้นมาตรวจสอบใหม่ขมวดคิ้ว "ในเมื่อเป็นเช่นนั้น แล้วทำไมเจ้ายังกล้าพูดเช่นนั้นอีก? เจ้าไม่กลัว.... ข้าทำลายเมืองเจียงเฉิงแล้วหรือ?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน