สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2651

สถานที่นั้นเงียบสนิท

ทุกคนมองที่โต๊ะด้วยสายตาเบิกกว้าง

เห็นเพียงพวกหนานเฟิงนั่งล้อมโต๊ะ เนื่องจากโต๊ะมีลักษณะกลม ดังนั้นทุกคนจึงหันหลังให้คนของภูเขาคุนเผิง

เมื่อมองไปที่มุมที่ชายจากภูเขาคุนเผิงยืนอยู่ มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้เขาออกจากตำแหน่งนั้น เว้นแต่หนานเฟิงและคนอื่นๆ จะหันกลับมา

แต่ถ้าเขาหันกลับมา ไม่เพียงแต่การเคลื่อนไหวจะใหญ่โตเท่านั้น แต่คนจำนวนมากยังมองเห็นได้ และเป็นไปไม่ได้ที่อีกฝ่ายจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำให้เขาสะดุด

จากนี้จะเห็นได้ว่า ทั้งหมดนี้เป็นเพียงเรื่องโกหกของชาวภูเขาคุนเผิง

“นายช่วยแสดงการถูกคนหันหลังให้นายสะดุดขานายให้พวกเราดูได้ไหม?” หลินหยางถาม จ้องมองไปที่ชายคนนั้น

"ฉัน...ฉัน..."

ชายคนนั้นอ้าปากละพูดไม่ออกชั่วขณะ

“โหวซาน!”

ตู๋กูหวยตะโกนด้วยใบหน้ามืดมน

“คุณชายหวย!”

โหวซานสั่นสะท้านไปทั้งตัว รีบก้าวไปข้างหน้าเรียกอย่างเสียงเบา

"กลายเป็นว่าคนของแกเป็นคนสร้างปัญหา! โหวซาน! พวกแกกล้าดีมาก! พวกแกยังมาสร้างปัญหาที่นี่โดยที่รู้ว่าตระกูลตู๋กูของเราได้ตั้งรกรากในเมืองเซวียนฮวา! ทำไม? พวกแกคือดูถูกตระกูลตู๋กูของเรางั้นหรือ?" ตู๋กูหวยพูดอย่างเย็นชา

"คุณชายหวย ความจริงแล้วฉันก็ไม่รู้ ฉันก็ไม่เห็นว่าเรื่องมันเป็นมายังไง ต้องเป็นคนๆ นี้ที่จงใจยั่วยุให้สำนักชิงเซียน ถึงได้มาก่อเรื่องเช่นนี้! ฉันจะลงโทษเขาอย่างรุนแรงอย่างแน่นอน! จะลงโทษเขาอย่างรุนแรงอย่างแน่นอน!" โหวซานพูดอย่างกระวนกระวายใจ แต่โยนความผิดไปที่บุคคลนั้น

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!”

ตู๋กู่หวยตะโกนด้วยความโกรธ

ทุกคนจากภูเขาคุนเผิงคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความตกใจ ตัวสั่น ไม่กล้าพูดอะไรกลับ

"มานี่ ตบปากทุกคนคนละร้อยที จากนั้นโยนออกจากเมืองเซวียนฮวา! จากนี้ไป อย่าปล่อยให้คนพวกนี้ปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีก มิฉะนั้นจะถูกฆ่าโดยไม่มีข้อยกเว้น! เข้าใจไหม" ตู๋กูหวยตะโกน

"ครับ!"

หลังจากพูดจบ ยอดฝีมือหลายคนจากตระกูลตู๋กูก็ก้าวมาข้างหน้าและเริ่มสะบัดตบใส่โหวซานและคนอื่นๆ

ตู๋กูหวยเยาะเย้ย แล้วตะโกนว่า “เมื่อกี้ใครได้ยินที่ฉันสัญญาอะไรกับเขาไว้เหรอ?”

“ไม่มี!”

คนรอบข้างตะโกนพร้อมกัน

“นี่? ดูสิ!” ตู๋กูหวยยักไหล่พร้อมกับเย้ยหยันบนใบหน้าของเขา

หลินหยางไม่ได้พูดอะไรสักคำ

ใครจะกล้ารุกรานตระกูลตู๋กู?

ถ้าตู๋กูหวยบอกว่าไม่ ก็คือไม่มี หลินหยางเป็นใคร? กล้าที่จะต่อกรกับตู๋กูหวยงั้นหรือ?

“คุณชายหวย โปรดใจเย็นๆ เราจะให้คุณขอโทษได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้นคุณไม่ได้ทำอะไรผิด" เจ้าสำนักชิงเซวียนรีบก้าวไปข้างหน้า บีบรอยยิ้มออกมาแล้วพูด

"แต่ฉันจะจำไอ้เด็กคนนี้ไว้ ฉันยอมรับว่าครั้งนี้แกชนะ แต่ไอ้หนู ไม่ว่ายังไงแกก็ต้องไปการแข่งขันอวี่เจวี๋ย บัญชีของเรา เราค่อยมาคิดกันทีปหลัง!" ตู๋กูหวยหรี่ตาจ้องมองที่หลินหยาง หัวเราะเสียงต่ำ จากนั้นมองไปที่อ้ายหร่าน ยิ้มเบาๆ และพูดว่า: "ฉันจะรอเธออยู่ที่ห้องสามบนชั้นสามของภัตตาคาร หากเธอรู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ ก็เข้ามาดื่มกับฉัน ถ้าไม่ทำตาม ฉันคิดว่าเธอคงไม่อยากเห็นผลที่ตามมาหรอกนะ”

หลังจากพูดจบ ตู๋กูหวยก็หันหลังจากไป