สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2661

"ห๊ะ?"

ตู๋กูหวยขมวดคิ้วแน่น แล้วหันไปมองข้างๆ

พบว่าน้องสาวของตนเองที่ยืนอยู่ข้างๆ ใบหน้าของเธอซีดเซียว ดวงตาทั้งคู่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว จ้องมองตรงไปที่หลินหยาง คล้ายกับว่าเห็นอะไรที่รู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก

"คุณพูดว่าคนคนนี้สังหารคนของป่าแห่งซากสัตว์ร้ายกลุ่มนั้นด้วยหมัดเดียวอย่างนั้นเหรอ?" ตู๋กูหวยกล่าวถามอย่างนิ่งๆ

"ใช่! คือเขา! คือเขา!" สาวน้อยตะโกนเสียงสั่น แล้วชี้หลินหยางอย่างตัวสั่นงันงก

"คุณชาย อาจจะเป็นไปได้ครับ! ฉันเห็นว่าเสื้อผ้าของคนคนนี้ ดูเหมือนจะไม่ใช่คนของสำนักชิงเซวียน! หรือว่าจะเป็นยอดฝีมือที่แฝงตัวมา?" เวลานี้ คนสนิทที่อยู่ข้างๆ ได้เอ่ยปากขึ้น

เพียงตู๋กูหวยได้ยิน สีหน้าก็จริงจังขึ้นมา พิจารณาหลินหยางอย่างละเอียด แล้วกล่าวถามอย่างเยือกเย็นว่า: "คุณมีชื่อว่าอะไร?"

ชั่วพริบตาที่ได้ยินคำพูดนี้ ยอดฝีมือตระกูลตู๋กูโดยรอบต่างก็เข้ามารายล้อม สายตาจับจ้องไปที่หลินหยาง

เจตนาสังหารเริ่มตลบอบอวลบนตัวของพวกเขา

ไม่ต้องสงสัยแม้แต่น้อย ตู๋กูหวยค่อนข้างเอาจริงเอาจัง

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะไม่เชื่อคำพูดของน้องสาวตัวเอง แต่ตอนนี้เมื่อดูๆ แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างค่อนข้างแปลกประหลาด เขาจึงตัดสินใจว่าฆ่าคนผิดตัวร้อยคน ดีกว่าให้คนคนเดียวหนีไปได้

ถ้าหากหลินหยางมีศักยภาพเช่นนี้จริงๆ เช่นนั้นเขาก็จะต้องกำจัดทิ้งเสีย ถึงแต่จะสร้างผลกระทบก็ไม่เสียดาย

ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้เขาก็ไม่เคยลงมือกับคนสำนักชิงเซวียน เพราะคิดว่าพวกคนธรรมดากลุ่มนี้เมื่อเทียบกับชื่อเสียงของตระกูลตู๋กูแล้ว ชัดเจนว่าไม่มีค่าพอที่จะเอ่ยถึง

แต่ถ้าหลินหยางสามารถใช้อำนาจคุกคามเขาได้ เช่นนั้นชื่อเสียงของตระกูลตู๋กูก็ไม่สำคัญแม้แต่น้อย จะต้องขุดรากถอนโคน กำจัดบ่อเกิดแห่งหายนะให้สิ้นซาก

ผู้แข็งแกร่งทุกคนก็เข้าใจความหมายของตู๋กูหวยชัดเจน

สายตาของทุกคนล้วนจับจ้องอยู่ที่หลินหยาง

เพียงแต่หลินหยางแสดงความผิดปกติอะไร ดาบสิบกว่าเล่มจะส่งผลกระทบกับร่างกายของเขา และร่างของเขาจะแหลกเป็นพันๆ ชิ้นทันที

"หลินหยาง!'

หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจ มือทั้งสองไพล่หลัง แล้วกล่าวตอบกลับอย่างนิ่งๆ

"หลินหยาง?"

ตู๋กูหวยมองคนที่อยู่ข้างๆ อย่างประหลาดใจ คนที่อยู่ข้างๆ ทุกคนส่ายหน้า

ชัดเจนว่า ไม่มีใครเคยได้ยินชื่อนี้

"ผู้นำสำนักชิงเซวียน คนคนนี้เป็นคนของสำนักชิงเซวียนของคุณเหรอ?" ตู๋กูหวยกล่าวถามอย่างเคร่งขรึม

"เอ่อคือ...." ผู้นำสำนักชิงเซวียนแสดงสีหน้าไม่น่าดู

"ใช่ก็คือใช่ ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ ฉันแนะนำให้คุณแจ้งมาตามความจริงจะดีที่สุด ไม่เช่นนั้นถ้าหากถูกฉันตรวจสอบพบว่าคุณโกหก เช่นนั้นเกรงว่าคนสำนักชิงเซวียนของคุณ จะต้องตายอยู่ที่นี่ทั้งหมด!" ตู๋กูหวยกล่าวอย่างเยือกเย็น

"คุณว่ายังไงนะ? เจ้าหมอนี่......มาจากนอกดินแดนเหรอ?" ตู๋กูหวยตกตะลึง แล้วรีบซักถาม

"ครับ คุณหลินหยางมาจากนอกดินแดนจริงๆ ไม่เชื่อท่านก็ลองดูสิครับเสื้อผ้าชุดนี้ที่เขาสวมใส่ก็เป็นยี่ห้อจากนอกดินแดน อีกทั้งมือถือ นาฬิกาข้อมือ และอื่นๆ ......." ผู้นำสำนักชิงเซวียนรีบกล่าว

เพียงทุกคนได้เห็น ก็หัวเราะขึ้นมาทันที

สาวน้อยตื่นตกใจ ไม่อยากจะเชื่อ

"เป็นไอ้สวะที่มาจากนอกดินแดนจริงๆ ด้วย!"

"รู้สึกว่าจะเป็นพวกกระต่ายตื่นตูมด้วยล่ะ!"

บรรดายอดฝีมือเหล่านั้นหัวเราะเยาะ

สมาชิกคนอื่นๆ ที่มุงดูอยู่ด้านหลังต่างก็ปิดปากยิ้ม และสายตาที่มองไปยังหลินหยางเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยาม

คนดินแดนแห่งความเงียบและความตายนั้นหยิ่งยโสเป็นที่สุด และดูถูกใครก็ตามที่อยู่นอกดินแดนแห่งความเงียบและความตายของตนเองโดยสิ้นเชิง

ในมุมมองของพวกเขา ทักษะตลอดจนความรู้ทางการแพทย์ของดินแดนแห่งความเงียบและความตายนั้นล้ำหน้าโลกภายนอกไปหลายสิบหลายร้อยปี คนนอกดินแดนไม่คุ้มค่าที่จะเอ่ยถึงโดยสิ้นเชิง

"หึ ไอ้สวะก็คือไอ้สวะ สำนักชิงเซวียนของพวกคุณไม่มีคนแล้วเหรอ? คาดไม่ถึงว่าจะไปหาคนนอกดินแดนมาเป็นตัวแทนเลยเหรอ?" ตู๋กูหวยหัวเราะเยาะอย่างต่อเนื่อง ในสายตาเป็นได้ด้วยการเหยียดหยาม

"เรียนคุณชายหวย ก่อนหน้านี้ตอนที่สำนักชิงเซวียนของพวกเราจัดการปรมาจารย์เสวี่ยอู๋ ทุกคนล้วนได้รับบาดเจ็บ จึงไม่มีกำลังที่จะเข้าร่วมการแข่งขันอวี่เจวี๋ย แต่ก็ไม่อยากเสียโควตาอันล้ำค่านี้ไป จึงเชิญให้คุณหลินหยางมา แล้วเข้าร่วมการแข่งขันแทนพวกเราครับ" ผู้นำสำนักชิงเซวียนกล่าวอธิบายอย่างเคารพนบนอบ