สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 27

เขาถึงขั้นไปนั่งลงบนเก้าอี้แล้วหยิบไวน์ขึ้นมาดื่มโดยไม่สนใจคนที่อยู่รอบข้าง หลังจากนั้นยื่นมือเข้าไปในกระเป๋า หยิบกระดาษที่ถูกพับไว้ออกมาสองสามแผ่นวางลงบนโต๊ะ

เสียงหัวเราะโดยรอบเริ่มเบาลง

"นี่มันอะไร?"

มีคนทนไม่ไหวถามขึ้น

"หนังสือยกเลิกสัญญา" หลินหยางดื่มไวน์แล้วพูด "ขอเพียงแค่พวกคุณเซ็นชื่อลงบนสัญญาฉบับนี้ โครงการเขตชิงซานก็จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกคุณอีก"

หลังจากได้ยินคำพูดประโยคนี้ มีผู้คนมากมายที่หลุดหัวเราะออกมาอีกครั้ง

มีบางคนถึงขั้นใช้สายตาที่กำลังมองคนปัญญาอ่อนมองหลินหยาง

"เอาไปเอามา ดูเหมือนคนคนนี้จะเป็นคนบ้า" มีผู้ชายที่สวมชุดสูทอิตาลีคนหนึ่งส่ายหัวแล้วพูด

"คุณชายหม่า อย่าเสียเวลากับคนแบบนี้เลย โยนมันออกไปเถอะ!" ชายวัยกลางคนที่มีท่าทางอวบอ้วนเล็กน้อยคนหนึ่งพูดขึ้น

คราวนี้แม้แต่ซูเหยียนก็เริ่มทำสีหน้าไม่เข้าใจ

เธอมองไปทางหลินหยาง ในแววตาเต็มไปด้วยความลำบากใจ

"คุณย่า หมอนี่คงจะไม่ได้เป็นบ้าเพราะได้รับผลกระทบต่อจิตใจมากเกินไปหรอกมั้ง?" ซูเหม่ยซินเดินตรงเข้ามา พูดกับคุณนายซูอย่างระมัดระวัง

"บ้าไปแล้วก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเรา หลังจากผ่านพ้นวันนี้ เสี่ยวเหยียนก็จะกลายเป็นคนของตระกูลหม่า ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหลินหยางอีก หลินหยางจะต้องไสหัวออกจากบ้านของเสี่ยวเหยียนวัยนี้!" คุณนายซูพูด

"เหอเหอ พูดมาก็ใช่"

"ตั้งแต่วันนี้ หม่าฟงก็จะกลายเป็นน้องเขยของผมแล้ว"

"หนึ่งในสี่คุณชายเจียงเฉินเป็นน้องเขยของฉัน ว้าว…แค่คิดก็มีความสุขแล้ว"

"วันที่สวยงามของตระกูลซูกำลังจะมาถึงแล้ว ฮ่าฮ่า…"

คนของตระกูลซูคาดหวังด้วยความตื่นเต้น

ในมุมมองของพวกเขา พวกเขาได้อาศัยร่มเงาของต้นไม้ใหญ่อย่างตระกูลหม่าสำเร็จแล้ว

อนาคตที่สวยงามกำลังอ้าแขนรอพวกเขา

คุณชายหม่าก็ได้ยินคำพูดของคนตระกูลซูเหมือนกัน

มุมปากของเขากระตุกขึ้น เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ดูถูก คิดในใจ

"ไอ้พวกปัญญาอ่อน ฉันก็แค่อยากสนุกกับซูเหยียนก็เท่านั้น คิดว่าฉันจะแต่งงานกับซูเหยียนจริงหรอ? เหอเหอ ผู้หญิงที่เคยแต่งงานแล้วจะมาเป็นเมียของฉันได้ยังไง? ไร้สาระสิ้นดี!"

แน่นอน คำพูดพวกนี้เขาไม่สามารถพูดออกมาได้ อย่างไรก็ตามผู้หญิงยังไม่ได้มาอยู่ในมือของเขา

เขาหรี่ตาลงแล้วพูดกับหลินหยาง "คุณถึงขั้นเตรียมสัญญาแบบนี้มาเองเลยเหรอ หลินหยาง คุณคงจะไม่ได้ตั้งใจมายกเลิกสัญญากับทุกคนใช่หรือเปล่า?"

"ใช่แล้ว" หลินหยางพยักหน้า

"ฮ่าฮ่าฮ่า…"

เสียงหัวเราะยิ่งรุนแรงมากขึ้น

หลินหยางจะไปมีสัญญาแบบนี้อยู่ในมือได้ยังไง? เห็นได้ชัดว่าสัญญาที่อยู่ในมือของเขาเป็นของปลอม!

ไม่ว่าใครก็ต้องคิดแบบนี้

"ได้ได้ได้ ผมเซ็น ผมเซ็น!"

มีผู้ชายหัวล้านคนหนึ่งหัวเราะฮ่าฮ่าแล้วเดินออกมา เขาหยิบปากกาที่วางอยู่ด้านข้างของหลินหยางขึ้นมาเซ็นชื่อของตัวเองอย่างให้ความร่วมมือ หลังจากนั้นยิ้มแล้วพูด "ประธานหลิน พอใจหรือยัง?"

"ไม่เลว"

หลินหยางกลับพยักหน้าด้วยท่าทางที่ดูเหมือนจริงมาก "คนต่อไป"

"โอ๊ย แสดงได้สมจริงมาก!"

"ได้ งั้นก็เล่นเป็นเพื่อนคนบ้าคนนี้หน่อย! ฉันเซ็น!"

"ผมก็เซ็น!"

"ตลกชะมัด"

บรรยากาศดูคึกคักมาก ทั้งงานเลี้ยงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

ซูเหยียนยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไร้เรี่ยวแรง

เธอไม่เข้าใจการกระทำของหลินหยาง

เธอถึงขั้นกำลังสงสัยว่าเป็นเพราะหลินหยางแบกรับทุกอย่างไม่ไหว จิตใจได้รับการกระทบกระเทือน จึงส่งผลให้สติของเขาผิดปกติไปแล้ว

"เสี่ยวเหยียน คนปัญญาอ่อนแบบนี้ ยังมีอะไรที่คู่ควรให้คุณอาลัยอาวรณ์อีก?"

คุณชายหม่าเดินตรงเข้ามา พูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกซึ้ง "ผมตามจีบคุณมากี่ปีแล้ว? ผมคิดยังไงกับคุณคุณยังไม่รู้อีกเหรอ? ผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างคุณไม่ควรมาเสียเวลากับคนไร้ค่าแบบนี้! คุณควรจะเป็นของผมตั้งแต่แรก เสี่ยวเหยียน ยอมรับผมเถอะ!"

หลังจากพูดจบ คุณชายหม่ายื่นมือออกไปจับมือของซูเหยียน

แต่ซูเหยียนชักมือของตัวเองกลับตามสัญชาตญาณ หลังจากนั้นก้าวถอยหลังไปหลายก้าว

หลังจากที่มองเห็นผู้มาอย่างชัดเจน ทุกคนดูตกใจมาก

"ประธานหนิง?"

"ในที่สุดประธานหนิงก็มาแล้ว!"

"สวัสดีครับประธานหนิง!"

"มามามา ประธานหนิง วันนี้พวกเรามาดื่มให้สะใจไปเลย!"

แขกทุกคนเดินเข้ามาทักทายด้วยความกระตือรือร้น

แต่…

ผู้มาไม่สนใจใครเลย เขาเดินตรงเข้าไปหยุดอยู่ที่ด้านข้างของหลินหยาง โค้งคำนับเล็กน้อยแนวพูด "คุณหลิน ต้องขออภัยที่ผมมาช้า"

หลังจากที่เห็นภาพนี้ ลมหายใจของทุกคนหยุดชะงัก

ผู้คนเบิกตากว้างจนลูกตาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้า

นี่มันอะไรกัน?

ภายในใจของผู้คนมากมายเริ่มเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

"ไม่เป็นไร เพราะยังไงพวกเขาก็เซ็นชื่อหมดแล้ว ตอนนี้เหลือแค่หม่าฟงคนเดียว คุณรีบบอกให้เขามาเซ็นชื่อเถอะ" หลินหยางยื่นกระดาษที่ยับยู่ยี่ให้เขา

ผู้มารับมาด้วยความระมัดระวัง หลังจากนั้นหันไปพูดกับหม่าฟง "หม่าฟง รีบมาเซ็นชื่อเถอะ"

หม่าฟงมองดูสัญญาด้วยความตกตะลึง "ประธานหนิง นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้น? สัญญาฉบับนี้…เป็นของจริง?"

"นี่เป็นสัญญายกเลิกความร่วมมือที่ผมร่างขึ้นเอง คุณคิดว่ามันเป็นของปลอมหรือเปล่า?" คู่มาพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ "หลังจากที่โครงการของเราประชุมปรึกษาหารือกัน พวกเราตัดสินใจยกเลิกความร่วมมือกับนักลงทุน สัญญาฉบับนี้มีผลบังคับใช้ตามกฎหมาย คนที่เคยเซ็นชื่อก่อนหน้านี้ ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโครงการเขตซานชิงอีก หม่าฟง ตอนนี้เหลือแค่คุณคนเดียวแล้ว!"

"อะไรนะ?"

ทุกคนถึงกับหน้าถอดสีทันที

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?" หม่าฟงเบิกตากว้าง ชี้ไปทางหลินหยางแล้วพูดด้วยเสียงที่สั่นเทา "ไอ้คนไร้ค่าแบบนี้จะไปมีสัญญายกเลิกความร่วมมือได้ยังไง? ยิ่งไปกว่านั้นคุณมีสิทธิ์อะไรมายกเลิกสัญญากับนักลงทุนอย่างพวกเรา? คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ถ้าไม่มีผู้ถือหุ้นอย่างพวกเรา ตระกูลหนิงของพวกคุณไม่มีทางทำโครงการนี้สำเร็จ!"

"คุณคิดผิดแล้ว!" ผู้มาส่ายหัวแล้วพูด "พวกเรามีเงินหมุนเวียนเพียงพอที่จะเปิดโครงการนี้ เพราะคุณหลินสนับสนุนเงินจำนวนก้อนโตให้กับพวกเรา"

"อะไรนะ" หม่าฟงถามด้วยเสียงที่สั่นเทา

"ความหมายมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว" ผู้มาพูด "คุณหลินได้เซ็นสัญญาความร่วมมือกับพวกเราเมื่อช่วงเช้าของวันนี้ ตอนนี้เขากลายเป็นผู้ถือหุ้นเพียงคนเดียวของโครงการ พวกคุณ…ถูกคัดชื่อออกจากโครงการแล้ว"

หลังจากสิ้นเสียง ภายในงานเลี้ยงเงียบสนิท