สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2717

ตู๋กูหวยอึ้งไปสักพักและพูดไปว่า “เว่ยหว่อหมิง? ประเมินศัตรูต่ำไปแล้ว!”

“ประเมินศัตรูต่ำไปงั้นหรอ? น้องรองไม่ต้องปลอบใจตัวเองแล้ว เว่ยหว่อหมิงจะประเมินศัตรูต่ำ ก็ประเมินศัตรูต่ำถึงแบบนี้ได้ยังไงเมื่อเขากำลังจะตาย? เขาสู้คนนอกไม่ได้จริงๆจึงจะตายได้ นอกจากนี้หลาวยิงก็ไม่ได้อยู่ในสภาพไม่ดีหรือไม่เข้าใจการใช้หนามมังกรจ้งหลง เขาแค่สู้คนนอกนี้ไม่ได้ แค่ฟังคําพูดของหุบเขาจ้งหลงกู่ก็พอแล้ว ไม่จําเป็นต้องคิดจริงจัง พวกเขาพูดแบบนั้นเพื่อรักษาหน้าเท่านั้นแหละ” ตู๋กูดูกูเวิ่นพูด

ตู๋กูหวยและตู๋กูลั่วเอี้ยนตกใจเล็กน้อยและไม่ได้พูดอะไร

“ในรอบชิงชนะเลิศครั้งที่สาม คนที่สามารถฆ่าเข้ามาได้คือผู้ที่แข็งแกร่งเท่านั้น คุณต้องระวัง คนที่แข็งแกร่งที่สุดในการแข่งขันครั้งนี้อาจจะมากที่สุดเท่าที่เคยมีมา ความแข็งแกร่งของคุณไม่มีอะไร

หลังพูดจบตู๋กูเวิ่นก็เดินจากไป

ตู๋กูหวยมองดูตู๋กูเวิ่นเดินจากไปแบบเงียบ เมื่อเห็นว่าไปไกลแล้วเขาจึงกัดฟันทันที

“พี่ใหญ่ก็ยังเป็นแบบนี้มาตลอด ไม่เคยดูถูกคุณกับฉันเลย” ตู๋กูหวยพูดด้วยความไม่พอใจ

“พี่รอง พี่ใหญ่ก็เพื่อความดีของคุณ เขาบอกว่าคนนอกการแข่งขันอวี่เจวี๋ยนั้นยุ่งยาก เราก็ช่างมันเถอะ” ตู๋กูลั่วเอี้ยนพูดอย่างลังเล

“ช่างได้ยังไง? ผมจะพิสูจน์ให้พี่ใหญ่เห็นว่าเขาพูดผิดและฉันพูดถูก ผมตู๋กูหวยไม่ได้อ่อนแออย่างที่เขาคิด! แค่คนนอกคนหนึ่ง ผมยังจัดการกับมันไม่ได้หรอ?”

“แต่พี่ใหญ่... เมื่อพิจารณาจากพฤติกรรมปัจจุบันของคนนอกที่แสดงออกมานี้ สิ่งที่เกิดขึ้นบนถนนก่อนหน้านี้เป็นความจริงอย่างแน่นอน โจรพวกนั้นถูกฆ่าโดยคนนี้แน่นอน ฉันเห็นด้วยตาของฉันเอง ฉันไม่ได้เห็นภาพหลอนไปเองนะ คุณยังไม่เชื่อฉันอีกหรอ?” ตู๋กูลั่วเอี้ยนถามแบบรีบร้อน

เมื่อนึกถึงวิธีการน่ากลัวที่โหดร้ายและรุนแรงของหลินหยางที่เธอได้เห็นก่อนหน้าซึ่งทำให้เธอกลัวมาก

“กลัวอะไร? ผมตู๋กูหวยไม่เคยกลัวใคร คอยดูฉันจะฆ่าเขา!”

ตูกู๋หวยพูดอย่างเย็นชาและก็เรียกผู้ดูแล จากนั้นสั่งให้เขาไปที่ศาลาทันที

ผู้ดูแลลังเลเล็กน้อย แต่ดูตู๋กูหวยมีท่าทีที่ดุดันและแข็งกร้าว เขาก็ทําอะไรไม่ถูกได้แต่แบกกองยาเข้าไปในศาลา

ส่วนรอบชิงชนะเลิศรอบที่ 2 เป็นของเสินกงชาง

ทันทีที่เขาขึ้นเวที เขาเกือบจะเป็นจุดสนใจของผู้ชม

ทุกสายตาจับจ้องไปที่เสินกงชางและทุกคนรอการแสดงของเขา

เมื่อมองไปที่คู่ต่อสู้ของเสินกงชาง ส่วนใหญ่จะรู้สึกโชคร้ายมาก

นั่นคือผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผมสั้นและสีผิวเป็นสีข้าวสาลี

เธอสวมชุดทหารสีดําและมีอาวุธที่คล้ายเข็มอยู่รอบเอว พอขึ้นเวทีก็จ้องไปที่เสินกงชาง ใบหน้าเล็กๆของเธอเครียดมาก

“คนนี้ดูเหมือนจะเป็นลูกสาวของเจ้าเมืองหนานหลี่เฉิง มีชื่อว่าหนานซิ่งเอ๋อร์”

“เธอยังเป็นสาวสวยสวรรค์อยู่เลย แต่น่าเสียดายที่โชคร้ายและได้พบกับอัจฉริยะชาง!”

“ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันคงยอมแพ้ไปนานแล้วคงไม่ต้องต่อสู้เลย!”

“คุณหนานซิงเอ๋อร์ภูมิใจมาตลอด เธอมีความแข็งแกร่งไม่เคยอ่อนแอไปกว่าผู้ชาย คนใจสูงอย่างเธอจะยอมแพ้ต่อหน้าสาธารณชนได้ยังไงกัน”

“ฉันกลัวว่าจะเดือดร้อน อัจฉริยะชางไม่ใช่คนที่สงสารคนสวยคนงามนะ”

ผู้ชมพากันวิพากษ์วิจารณ์

มองจากทางนี้ก็มองสีหน้าของเจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงก็ไม่ดีเหมือนกัน เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ตรงและกำหมัดต่อหน้าเวที “อัจฉริยะชาง เด็กหญิงตัวเล็กๆดื้อดึงและไม่ยอมแพ้ หวังว่าอัจฉริยะชางจะให้ความเมตตา อย่าทําร้ายชีวิตผู้หญิงตัวเล็กๆอีกเลยนะ”

เมื่อเสินกงชางได้ยินเสียง ก็กวาดสายตาออกจากเจ้าเมืองและพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าเธอยอมแพ้ในเรื่องนี้ก็จะสามารถรักษาชีวิตไว้ได้ ถ้าไม่ยอมแพ้ฉันก็ทําอะไรไม่ได้นอกจากสู้อย่างสุดชีวิต ไม่ว่าเป็นหรือตายก็ตาม”

เจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงตัวสั่น

และถูกต้อง เสินกงชางจะต่อสู้จนสุดทางแม้ฝ่ายตรงข้ามจะยอมแพ้หรือตาย

เขาจะปล่อยคนอื่นง่ายๆได้ยังไง?

“ลูกสาวเอ๋ย! อย่าเข้มแข็งเลย ยอมแพ้เร็วต่ออัจฉริยะชาง ไม่ละอายเลย” เจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงหมดหนทางจึงได้แต่ตะโกนบอกลูกสาว

แต่หนานซิ่งเอ๋อร์ดื้อรั้นมากเธอกัดฟันแล้วพูดว่า “พ่อ! จะยอมแพ้โดยไม่สู้ได้ยังไง การยอมแพ้ทั้งที่ยังไม่ได้ต่อสู้มันทําลายจิตใจของฉัน อย่างนี้ฉันยอมตายดีกว่า”

“ลูก!” เจ้าเมืองทุบอกด้วยความโกรธ

“คุณหนานซิ่งเอ๋อร์?”

อ้ายหร่านเห็นเงาบนเวที ก็อดไม่ได้ที่ถอนหายใจออกมาเบาๆ

“คุณรู้จักเหรอ” หลินหยางถาม

“ถือว่ารู้จักแต่ก็ไม่สนิทกัน” อ้ายหร่านถอนหายใจเบา ๆ “หนานซิ่งเอ๋อร์คนนี้เป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงเป็นเพราะเหตุนี้เธอจึงทำตัวเหมือนผู้ชายเสมอไม่เคยแสดงความอ่อนแอและแข็งแกร่งมาก เธอมุ่งมั่นที่จะเป็นเจ้าเมืองหญิงหนานหลี่เฉิง ดังนั้นเธอจึงฝึกฝนอย่างหนักเธอมีความทะเยอทะยานมากเพื่อจะเป็นอันดับหนึ่งและลบคำสบประมาทจากผู้คน แต่น่าเสียดายที่เธอโชคร้ายมากที่ได้พบกับเสินกงชาง ...”

“เป็นความกล้าหาญน่าชื่นชมมากสำหรับผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ยอมแพ้ผู้ชาย!” หลินหยางชื่นชม

“เสินกงชางมีกฎอยู่ข้อหนึ่งเขาปฏิบัติต่อคู่ต่อสู้อย่างไม่เคยสงสารและเผชิญหน้ากับศัตรูอย่างสุดกําลังเสมอ หนานซิ่งเอ๋อร์ไม่ได้อ่อนแอแต่ถ้าเทียบกับเสินกงชางแล้วเธอไม่มีทางชนะ ส่วนใหญ่ต้องสละชีวิตอยู่ที่นี่!” อ้ายหรานรู้สึกเสียใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน