ข่าวการปรากฏตัวของมีดเทียนเซิง แพร่สะพัดไปทั่วสารทิศ
ตระกูลที่เข้าแข่งขันได้ข่าวนี้ต่างก็บ้าคลั่งไปกับมัน และทุกตระกูลก็สั่งผู้แทนของตัวเองให้จัดการคู่ต่อสู้ให้ตาย ไม่ว่ายังไงก็ตาม พวกเขาจะต้องชนะให้ได้
แม้แต่ผู้ที่มีความหวังเพียงริบหรี่ เมื่อได้ยินสิ่งที่ล่อใจนี้ ก็ยังอยากที่จะลองเสี่ยงดูสักตั้ง
"ฉันต้องการมีดเทียนเซิงเล่มนี้!"
ทันใดนั้น มีเสียงดังขึ้นในพื้นที่ของตระกูลเสินกง
ทุกคนตกตะลึงและหันไปตามเสียงนั้น
เสินกงชาง!
เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ มองทุกคนด้วยสายตาเฉียบแหลม แล้วเดินไปข้างหน้า
ในพริบตาเดียว พลังก็พลุกพล่านออกจากตัวของเขาไปทั่วทุกทิศทาง
ผู้คนสามารถรับรู้ได้ถึงพลังนั้น โดยเฉพาะผู้เล่นที่รวมตัวกันอยู่หน้าลานประลอง
ราวกับว่ากลิ่นอายสังหารของเสินกงชางสามารถบีบหัวใจของพวกเขาให้แตกเป็นเสี่ยงๆได้ ถ้าเขาขยับแม้แต่นิดเดียว เลือดของพวกเขาคงกระเซ็นไปทั่วพื้น
น่ากลัวมาก!
นี่เป็นไพ่ตายของตระกูลเสินกงอย่างนั้นหรือ?
สายตาของผู้คนแสดงความหวาดกลัว ไม่กล้าแม้แต่จะแข่งขันด้วย
ตางงงง!
ทันใดนั้น เสียงระฆังก็ดังขึ้นไปทั่วดินแดนสุเมรุ
“โปรดเข้าสู่พื้นที่เพื่อรอการแข่งขันสุดท้าย!” ชายชราก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเสียงดัง
รัศมีของสนามการประลองปรากฏขึ้นเป็นวงกว้าง
ผู้เข้ารอบทั้งหมดก้าวไปข้างหน้าและก้าวเข้าไปในรัศมีนั้น
"ฉันไปก่อนนะ"
หลินหยางยืนขึ้นและยิ้มให้จาง ๆ
"คุณหลิน ระวังด้วยนะ!" ผู้นำสำนักชิงเซวียนกล่าว จากนั้นคำนับหลินหยางด้วยความเคารพ
ผู้คนของสำนักชิงเซวียนปฏิบัติตามทันที
“ไม่ต้องกังวล!” หลินหยางกำหมัดแน่น
"คุณหลิน ฉันไม่ได้คาดหวังให้คุณเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศของการแข่งขัน และแข่งกับผู้มีพรสวรรค์นับไม่ถ้วนในดินแดนแห่งความเงียบและความตายแห่งนี้ ฉันแค่หวังว่าคุณจะเอาชนะและกลับมาอย่างปลอดภัย" อ้ายหร่านส่งความปรารถนาดีให้กับเขา
มีทั้งสัตว์ประหลาดและเหล่าอัจฉริยะมากมายในการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศนี้
เธอไม่กล้าที่จะหวังมากเกินไปว่าหลินหยางจะเอาชนะผู้คนเหล่านั้นได้ทั้งหมด หวังแค่เพียงว่าหลินหยางจะกลับมาได้อย่างปลอดภัย แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว
ผู้คนเริ่มส่งเสียงฮือฮา
หลินหยางมองไปที่เจียงอ่าวซึ่งสวมชุดรัดรูปสีดำ เขาดูน่าเกรงขามและสง่างาม
เขาเคยเห็นทักษะและความแข็งแกร่งของเจียงอ่าวในรอบที่สองมาก่อน เกรงว่าหนานซิงเอ๋อร์จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
"เจียงอ่าว คุณรีบร้อนเข้าไปในลานประลองอย่างนั้น คงอยากตายมากล่ะสิท่า" มีคนพูดขึ้นพร้อมการแสยะยิ้ม
“เพราะมีค่ายกลผกผัน ทำไมจะต้องกังวลเกี่ยวกับการบาดเจ็บและการใช้พลังด้วย? หากสามารถต่อสู้จนจบและเอาชนะได้ ก็จะได้รับรางวัลเป็นมีดเทียนเซิง แค่นี้ยังไม่สมเหตุสมผลอีกหรือ?” เจียงอ่าวพูดอย่างเย่อหยิ่ง
“เย่อหยิ่งนัก! ฉัน เจิ้งชวน อยากเห็นเหลือเกินว่าคุณจะเก่งสักแค่ไหน”
ชายชื่อเจิ้งชวนเย้ยหยัน รีบเข้าไปในลานประลองเพื่อต่อสู้กับเจียงอ่าว
ต้องบอกว่า เจียงอ่าวยังได้เปรียบอยู่ ทั้งสองต่อสู้กันโดยใช้ลมปราณพิษ พร้อมกับเข็มที่ปลิวว่อนหมุนกลางอากาศไปมาอย่างดุเดือด การต่อสู้ราวกับว่าจะไม่มีที่สิ้นสุด แต่เจียวอ่าวจับทิศทางของเจิ้งชวนได้ และปักเข็มเงินสามเล่มเข้าไปในร่างกายของเขาทันที ปิดผนึกเส้นเลือดลมปราณของเขาแล้วเตะเขาลงไปที่พื้น
เมื่อเจิ้งชวนกำลังจะลุกขึ้น เจียงอ่าวถือเข็มไว้หลายเล่ม มุ่งตรงไปที่จุดตายของเขา
"ช้าก่อน! ฉันยอมแพ้! ฉันยอมรับความพ่ายแพ้!!"
เจิ้งชวนตกใจและตะโกนออกมาด้วยความกลัว
โลกถึงกับสั่นสะเทือน
นี้เป็นจุดจบของคู่แรกอย่างนั้นหรือ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...