สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2747

ที่แท้หมัดนั้นของเสินกงชางไม่เพียงต้องการฆ่าโจมตีหลินหยางเท่านั้น ทว่ามันกลับดึงดูดสิ่งมีพิษที่แอบซ่อนอยู่ลึกใต้พื้นดินขึ้นมาช่วยเหลือ

หลินหยางรีบปิดกั้นลมหายใจของตัวเองทันที

สิ่งมีพิษไม่ได้ถูกควบคุมโดยเสินกงชางและเสินกงชางก็ไม่ใช่เทพเซียนที่สามารถควบคุมสิ่งมีพิษจำนวนมากเช่นนี้ได้

สาเหตุที่สารพิษเหล่านี้พุ่งเข้าใส่หลินหยางก็เป็นเพราะเสินกงชางใช้ก๊าซพิเศษต่อหลินหยาง ทำให้สิ่งมีพิษเหล่านี้หลั่งไหลไปทางหลินหยางอย่างถาโถม

โดยทั่วไปแล้ว หากปิดกั้นลมหายใจของตัวเองก็จะปลอดภัยไม่เป็นอะไร

อย่างไรก็ตาม หลังจากหายใจเข้า สิ่งมีพิษก็ไม่แสดงอาการหยุดและยังคงไหลไปทางหลินหยาง

หลินหยางตระหนักว่าสิ่งที่เสินกงชางควบคุมกับเขาไม่ใช่แค่ก๊าซ

เขารีบหยิบเข็มเงินออกมาและโยนไปทางสิ่งมีพิษเหล่านั้น

ฉึก! ฉึก! ฉึก! ฉึก....

เข็มปราณชี่หลายชุดเจาะพิษที่ถาโถมเข้ามาราวกับพายุฝนและตรึงพวกมันไว้กับพื้น

อย่างไรก็ตาม มีสารพิษนับหมื่นที่คืบคลานออกมาจากรอยแตก และแม้ว่าพลังในร่างกายของหลินหยางจะกว้างใหญ่เท่ากับทะเล แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะฆ่าแมลงเหล่านี้ทั้งหมด

เห็นได้ชัดว่าเสินกงชางกำลังใช้วิธีเผาผลาญ

เมื่อหลินหยางใช้พลังงานมากเกินไป ทำให้เสินกงชางเป็นผู้ได้เปรียบในการต่อสู้ครั้งนี้

ตอนนี้ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกและชัดเจนแล้วว่าจะหยุดพิษเหล่านี้ได้อย่างไร

หลินหยางขมวดคิ้วและอดไม่ได้ที่จะถอยห่าง

แต่เวทีใหญ่ขนาดนั้นจะถอยไปที่ไหนได้?

เสินกงชางที่อยู่ฝั่งตรงข้ามหยุดมองอย่างเฉยเมย และเหมือนว่าเขากำลังดูละครยังไงยังงั้น

"ไม่มีทางเลือกแล้ว!"

หลินหยางหายใจเข้าและทันใดนั้นก็บีบเข็มเงินออกมาสองสามเล่มเพื่อเจาะแขนของเขา จากนั้นยกมือขึ้นแล้วกางออกเล็กน้อย

วูบ!

เปลวไฟสีขาวปะทุเล็กน้อยบนฝ่ามือของเขา

"หืม? คุณยังรู้จักทักษะธาตุไฟด้วยเหรอ?"

เสินกงชางกล่าวอย่างค่อนข้างประหลาดใจ

"ผมไม่เข้าใจทักษะธาตุไฟอะไรนั่นหรอก"

"แล้วนี่คืออะไร?"

"มันเป็นพลังในตัวของผมอย่างหนึ่ง"

หลินหยางกล่าวอย่างใจเย็น

"พลังงานในตัว?"

เสินกงชางไม่สามารถเข้าใจได้

แต่วินาทีต่อมา

วูบ! !

หลินหยางยกมือขึ้น และทะเลเพลิงสีขาวก็พ่นออกมาจากฝ่ามือนั้นพร้อมกับถาโถมตรงไปยังพิษที่เข้ามา

ควับ! ควับ! ควับ....

พิษถูกทะเลเพลิงสีขาวกลืนกินทันที และพวกมันก็ถูกเผาโดยตรงจนเป็นเถ้าถ่านทั้งหมด

"อะไรกัน? ?"

ผู้ชมต่างอยู่ในความโกลาหล

"เป็นไปไม่ได้!"

ดวงตาของเสินกงชางปูดขึ้น และเขาก้าวไปข้างหน้าสองก้าวในทันใด หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น

จากนั้นก็เห็นหลินหยางกระตุ้นเปลวไฟโดยยกมือข้างหนึ่งขึ้น และเขาก็เดินหน้าต่อไป

เมื่อไฟลามไป พิษทั้งหมดก็มอดไหม้

เมื่อหลินหยางเข้าใกล้ช่องว่างเหล่านั้น เขาก็กระทืบพื้นทันที จากนั้นขยับฝ่าเท้าของเขาพร้อมกับเคลื่อนไหวพื้นใต้ฝ่าเท้าอย่างกะทันหัน และทำการปิดช่องว่างเหล่านั้นทันที

บรรยากาศเงียบกริบ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน