สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2749

ฮึ้ย!

ตัวของหลินหยางก็โดนแรงมาศาลดึงลงมาทันที ทำให้คนตกลงไปที่ลึกสุดเลย แม้แต่ดินใต้เท้าล้วนแตกแล้ว

ขยับไม่ได้เลยอย่างสิ้นเชิง!

สายตาหลินหยางก็ละลาย

วินาทีต่อมา เสินกงชางก็พึ่งโผล่มาหน้าเขา

พรุบ!

แสงไฟกระพริบสาดส่องลงมา

แรงไฟไม่ได้เยอะ แต่กลับเต็มไปด้วยฝีมือที่ไม่มีสิ้นสุด

ฝีมือแบบนี้เหมือนกับจะสาดส่องมาทั้งตัวของหลินหยาง แรงทำลายที่มหาศาลไปทำลายจิตวิญญาณของเขา เส้นเลือดเป็นต้น

เปลี่ยนเป็นคนปกติ แสงนี้ลงไปก็เกิดแรงมหาศาล แต่หลินหยางไม่เหมือนกัน

เขานำเข็มแท่งหนึ่งปักลงไปที่จิตวิญญาณกับหลอดเลือดของตัวเอง และยังสามารถขยับได้

หลินหยางกัดฟันออกแรง อยากทำให้เสินกงชางถอยออกไป

แต่ว่าแรงของเสินกงชางตอนนี้เยอะมากจริงๆ ต้นแรงก็ตีไปไม่ได้ พร้อมโดนฝ่ายตรงข้ามงัดไว้อยู่แล้ว

คะชา!

เสียงกระดูกหักดังออกมา

มือข้างหนึ่งของหลินหยาง คิดไม่ถึงว่าจะโดนเสินกงชางหักขาดไปซะแล้ว

“ไม่มีประโยชน์! ฉันที่เปิดไปแล้วหกวิชามันไม่มีศัตรู!”

“คุณไม่รู้เลยว่ากำลังเผชิญอยู่กับอะไร!”

“คุณ เป็นไปไม่ได้ที่จะชนะฉันแล้ว!”

เสินกงชางทำลายไปด้วยโจมตีไปด้วย สายตาค่อยๆบ้าคลั่ง ลงมือก็เพิ่มพิษ

กระดูกทั้งตัวของหลินหยางโดนตีแตกแล้ว หลอดเลือดก็โดนสลาย แม้แต่หลอดเลือดหัวใจก็แตกออก

ดังนั้นก็โจมตีไปประมาณสิบวินาที

ฮึ้ย!

แรงมหาศาลที่เสินกงชางทำลายลงมา

ร่างของหลินหยางก็ร่วงลงกับพื้น

ทำให้ทั้งสนามแตกออก แรงเทียบไม่ได้กับแผ่นดินไหวระดับที่สิบสองทั่วทั้งดินแดนสุเมรุ....

แรงสั่นสะเทือนก็ต่อเนื่องไปเต็มๆเจ็ดวินาที ถึงจะหยุดลง

พื้นดินทั้งผืนตอนนี้มั่วมาก ผืนแผ่นดินแตกออก ต้นไม้ล้มลงทั้งหมด แม้น้ำเล็กใหญ่สั่นสะเทือน ถึงขั้นเป็นแรงโจมตีของสนามที่มั่วมาก ถึงขั้นแตกแยกจนเละ พื้นดินไม่สงบ เหลือเพียงแค่สองสามคนบนอากาศ

และทีมลาดตระเวนเทียนรักษาโลกนี้ ทั้งหมดล้วนสั่นสะเทือนจนเลือดพุ่ง จะมีกังฟูไหนจะรักษาป้องกันได้เหรอ?

ผ่านไปสักพักคนถึงจะรู้สึกตัวกลับมา แม้ว่าคนชมก็ยากลำบากมาก แต่เกือบจะทุกคนที่กวาดสายตามองไปทิ้งไว้ในสนามในช่วงเวลาแรก

ทั้งสนามตอนนี้วุ่นวายมาก ความรู้สึกแตกแยก เห็นคนตกใจอย่างรุนแรง

และเสินกงชางก็ยืนนิ่งอยู่ในสนาม

หลินหยางก็คือนอนอยู่ข้างๆสนาม ไม่ขยับเหมือนกับตายแล้ว

“หา?”

ผู้นำสำนักชิงเซวียนก็ตกใจมากๆ นักเรียนที่อยู่ด้านหลังล้วนค้างงงไปแล้ว

“หมอเทวดาหลิน!”

อ้ายหร่านขานเรียก

“ทำไมเป็นแบบนี้หล่ะ?” ฉีสุ่ยเยว่ก็หน้าซีด ตาสว่างไสวมาก เกือบจะไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่เห็น

“แต่คนในสนามทุกคนทำไมไม่ห้ามให้หยุดหล่ะ? เสินกงชางเปิดไปหกวิชาแล้ว เขาถืออะไรมาสู้?”

“ตอนนี้ดีแล้วชีวิตหายไปแล้ว!”

“ยังมีคนนี้ที่รอคอยให้รักษาโรคร้ายแรงของคุณผู้หญิง ตอนนี้ดูแล้วทั้งหมดยากที่จะเป็นจริงแล้ว”

“สงสารคุณผู้หญิงแล้ว”

คนของหุบเขาฉีเฟิงก็หมดหวังแล้ว

การคุกคามของตระกูลอวี่ไม่อยู่แล้ว!

หรือว่าตระกูลอวี่จะไม่ต้อนรับแล้วเหรอ?

“ก็ตายแบบนี้แล้ว? จะดูถูกผู้ชายคนนี้เกินไปหรือปล่าว!”

ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่คิ้วขมวดแล้วพูด

“ผู้นำกู่ตอนนี้กำลังเร่งคิดหาวิธีว่าจะนำหนามมังกรจ้งหลงกลับมา” อารักขาข้างๆบอก

“พูดถูก เสินกงชางควรที่จะควรจะเป็นผู้นำสูงสุดของการแข่งขันอวี่เจี่ยครั้งนี้ แต่ฉันคิดว่าเสินกงชางก็ไม่รู้จะดีใจไปไหน แม้เปิดหกวิชา ความเลวของเสินกงชางก็สุดไปเลย! ชนะการแข่งขันอวี่เจียแล้วทำไม?”

ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่คิดอยู่สักครู่ก็พูดว่า “ไปนำยากระดูกหนามมังกรจ้งหลงกู่ที่ดีที่สุดของพวกเรามา

“ยากระดูกมังกรเหรอ? ผู้นำกู่? ความหมายของท่านคือ....”

“ใช้ยากระดูกมังกรเปลี่ยนเป็นหนามมังกรจ้งหลง ปัญหาไม่น่าเยอะ

“แต่หัวหน้ากู่ ยากระดูกมังกรของพวกเราเกือบจะไม่มีประสิทธิภาพที่รักษาให้ฟื้นกลับมาได้....” อารักขาลังเลแล้วพูด

“แต่คนตระกูลเสินกงชางไม่รู้ ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ ฉันคิดว่าพวกเขารีบกว่าฉันแน่นอน ตอนนี้ก็ใช้ยากระดูกมังกรเปลี่ยนเป็นหนามมังกรจ้งหลง! ไม่จำเป็นต้องกังวล รีบไปเตรียมตัวเถอะ”

“ใช่สิ!”

อารักขานั้นก็กอดหัวหันกลับไปเตรียม

แต่ในตอนนี้

ว้าว!

ทั้งสนามก็มีเสียงโห่ตกใจออกมา

พวกคนก็ค้างไป

ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่ อวี่เจิ้นเทียน ผู้นำหนานหลี่เฉิง อ้ายหร่าน จางฉี ฉีสุ่ยเยว่ พากันหันไปมองที่สนามอย่างมีความหวัง

กลับเห็นหลินหยางที่กำลังนอนอยู่บนพื้นขยับขึ้นมา ต่อไปคนก็ปีนขึ้นมาอย่างยากลำบาก

“เขายังไม่ตายเหรอ?”

สถานการณ์เริ่มวุ่นวาย!