สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2763

เขาไม่สามารถขยับได้อีกต่อไป

เกรงว่ามันคือหนามมังกรจ้งหลง จึงไม่สามารถควบคุมมันได้

ใบหน้านั้นไม่เพียงแต่แสดงความสยดสยอง อีกทั้งยังแสดงความชัดเจนภายในดวงตาทั้งสอง

"ที่แท้ก็แบบนี้...เป็นอย่างนี้นี่เอง...ถ้าเป็นแบบนี้ก็ค่อยแก้ไขง่ายหน่อย!"

หลินหยางพูดด้วยความยากลำบาก และทุกครั้งที่เขาพูด เลือดจะไหลออกจากปาก

“หืม? เจออะไรเข้าอย่างนั้นหรือ?” ชายหนุ่มหรี่ตาพร้อมยิ้มให้

“หมอกเลือดนี้ เชื่อมโยงกับร่างกายของคุณใช่ไหม?” หลินหยางพูดเสียงแหบแห้ง

“ก็ใช่...มันมาจากร่างกายของฉัน ถ้าจะให้พูดก็คือคุณต่อสู้อยู่ภายในร่างกายของฉัน แต่อย่ากลัวไปเลย เพราะในไม่ช้า คุณก็จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของมันเช่นกัน!”

ชายหนุ่มยิ้ม พร้อมกับดวงตาดุร้าย ราวกับต้องการแยกส่วนหลินหยางออกเป็นชิ้นๆ

แต่ในวินาทีต่อมา หลินหยางก็พูดขึ้นขึ้น: "ดีมาก!"

ชายหนุ่มถึงกับผงะ

หลินหยางเงยหน้าขึ้น และจ้องมองชายหนุ่มอย่างดุร้าย: "ถ้าเป็นเช่นนั้น จะไม่ออมมือให้ละนะ!"

"หืมมม?"

ชายหนุ่มหายใจถี่

ทันใดนั้น

ครึมมม!

ทันใดนั้นก็มีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นเหนือท้องฟ้า

จากนั้นท้องฟ้าก็มืดสนิม เมฆสีดำขนาดใหญ่ลอยอยู่เหนือหมอกเลือด

"นี่มันอะไร?"

ชายหนุ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขากระวนกระวาย ความกลัวนี่มันมาจากไหน? จากนั้นเขาใช้พลังกุยโช เพื่อจะฉีกร่างหลินหยางออกเป็นชิ้นๆ

ในวินาทีต่อมา

เปรี้ยงงงง!

กระแสไฟฟ้าพวยพุ่งออกมาจากร่างกายของหลินหยาง และตรงไปยังพลังกุยโชและหมอกโลหิตทันที

"อ๊ากกกก!"

ชายหนุ่มร้องอย่างโหยหวน และรีบปล่อยหลินหยาง

แม้แต่หมอกเลือดที่อยู่รอบๆยังกลับเข้าตัวไป

พื้นที่รอบตัวของหลินหยางกลายเป็นสุญญากาศทันที!

"นี่มัน...ไฟฟ้าอย่างนั้นหรอ???"

ชายหนุ่มเบิกตากว้าง ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็น

"เขตแดนเลือดล่ะ? มันก็ไม่เลวเลยนะ แต่ต่อจากนี้ ผมจะแสดงเขตแดนของผมให้คุณดู ดีไหม?"

หลินหยางเช็ดเลือดออกจากมุมปากของตัวเอง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั้นจนน่ากลัว จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นไปในอากาศ

ทันใดนั้น เหนือหมอกเลือด ก็เต็มไปด้วยความมืดมนและความหดหู่!

เมฆหนาทึบค่อยๆลอยต่ำลงมา

ในเมฆดำหนา มังกรสายฟ้าร้องคำราม พร้อมกับฟ้าแลบและฟ้าร้อง!

ชายหนุ่มตัวแข็งทื่อ

สายฟ้า!

ชายหนุ่มรับรู้ได้ทันที!

มันคือคือเสียงฟ้าร้องจากสวรรค์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด

มันคือสายฟ้าฟาด!

พวกมันอยู่ในเมฆดำหนาทึบ และพร้อมที่จะโจมตีไปทางหมอกเลือด

ชายหนุ่มไม่คาดคิดมาก่อนว่าหลินหยางจะเชี่ยวชาญการใช้สายฟ้าที่น่าสะพรึงกลัวนี้!

หมอกเลือดเหล่านี้ดูหมอกเลือกปกติ แต่จริง ๆ แล้วมันเปรียบได้กับแขนขาของเขา

สายฟ้าเป็นสื่อนำกระแสไฟฟ้า

ใบหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนไป และเขากำลังจัดการกับหมอกเลือด

ทั้งหมดที่เห็นตอนนี้คือร่างสองร่างที่ตกลงมาจากกลางอากาศ

คนหนึ่งคือหลินหยาง และอีกคนคือชายหนุ่มที่ชื่อเจวี๋ยมิ่ง

ทั้งสองตกลงไปในหลุมลึกด้านล่างอย่างแรง ร่างกายพวกเขาเต็มไปด้วยบาดแผลและรอยฟกช้ำ

ร่างกายของหลินหยางเต็มไปด้วยบาดแผล ผิวหนังของเขาแตกออก และเลือดไหลออกจากปากของเขาตลอดเวลา

สำหรับเจวี๋ยมิ่ง ร่างกายของเขาไหม้เกรียมเป็นสีดำ ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ทั้งสิ้น

ดูเหมือนว่าสายฟ้านั้น ได้ทำให้เขาจากโลกนี้ไปแล้ว

ความเงียบเข้าครอบงำไปทั่วทุกแห่งหน

ทุกคนจ้องมองไปที่ร่างทั้งสองในหลุมลึกอย่างว่างเปล่า ไม่มีใครส่งเสียงอะไรออกมา

หลังจากนั้นไม่นานร่างกายของหลินหยางก็สั่นเล็กน้อย เขาค่อยๆ ลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ

ทั่วทั้งดินแดนสุเมรุเงียบงัน

หลินหยางชนะแล้ว!

ขนาดเจอคู่ต่อสู้ที่น่ากลัว ก็ยังไม่สามารถเอาชนะเขาได้!

"ไม่อยากจะเชื่อ อสูรทั้งเจ็ดของตำหนักเทียนเสิน ยังไม่สามารถเทียบกับคนๆนี้ได้เลย น่ากลัวจริงๆ" เสินกงชางหายใจเข้าลึกเต็มปอด ดวงตาของเขาแสดงความปีติยินดีอย่างสุดซึ้ง

ความแข็งแกร่งของหลินหยางนั้นน่ากลัวมาก วิธีการที่ใช้ก็ไม่ง่าย คนมีพรสวรรค์เช่นนี้หาได้ยากนัก

“ก่อนที่คนผู้นี้จะเผชิญหน้ากับเจ็ดอสูร การต่อสู้ที่ผ่านมาคงทำให้เขาหมดเรี่ยวแรงไปมาก แต่เขากลับยังเอาชนะมาได้ ไม่อยากจะเชื่อ...เขาเป็นมนุษย์จริงเหรอ?” ภายในใจของหยวนเฉวียนซินเต็มไปด้วยความสงสัย ดวงตาของเขาเบิกกว้างราวกับฤดูใบไม้ผลิ

เอาชนะตู๋กูเวิ่น อาชนะเสินกงชานและตอนนี้แม้แต่อสูรทั้งเจ็ดของตำหนักเทียนเสินก็ยังพ่ายแพ้ อีกอย่าง เขาเข้าค่ายกลผกผันไปเพียงแค่ครั้งเดียว...

คงไม่มีใครเชื่อถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง

อวี่เจิ้งเทียนนิ่งราวกับถูกฟ้าผ่า เขานั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้เป็นเวลานาน หลับตาและไม่พูดอะไรเลย

"พี่ใหญ่ ถ้าเป็นแบบนี้ เราคงต้องเริ่มแผนการ" ผู้เฒ่าห้าตระกูลอวี่กัดฟัน

"ฉันแค่หวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี ถ้ามันไม่ได้ผล มันจะเป็นวันที่ตระกูลอวี่พังพินาศ" อวี่เจิ้งเทียนกล่าวเสียงแหบแห้ง

“พี่ชาย ไม่ต้องกังวล แผนนี้ไม่มีที่ติ เด็กคนนี้จะไม่รอดอย่างแน่นอน” ผู้เฒ่าห้าตระกูลอวี่พูดอย่างเคร่งขรึม

ฝั่งหนานหลี่เฉิง