สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2772

"พวกฝูงมด! รีบหมอบลงเดี๋ยวนี้!"

หลังจากนั้น ความกดอากาศอันมหาศาลก็ปกคลุมทางด้านนี้

พรวด!

พรวด!

พรวด!

คนนับไม่ถ้วนถูกความกดอากาศอันน่าสะพรึงกลัวนี้ทำให้กระอักเลือด

จากนั้นก็เห็นผู้อาวุโสท่านหนึ่งลอยขึ้นในอากาศ และตกลงมา

ผู้อาวุโสตื่นตกใจ ราวกับเทพเทวดา ทุกพื้นที่ที่เขาผ่าน ไม่มีใครสามารถยืนอยู่ได้

"ผู้เฒ่าร้อยพิษ? ?"

เมื่อมีคนเห็นผู้อาวุโสปรากฏตัว ก็พลั้งปากพูดออกมาทันที

"แย่แล้ว! น้องห้า รีบทิ้งมีดแล้วออกไปเร็วเข้า!"

ผู้เฒ่ารองอวี่ตกใจจนหน้าถอดสี และรีบส่งเสียงตะโกน

ผู้เฒ่าห้าอวี่ตกตะลึง แต่ยังไม่ทันได้ทิ้งมีด จู่ๆ ร่างก็ระเบิดออก คนตายตรงนั้นทันที!

"น้องห้า!!"

แววตาของอวี่เจิ้นเทียนแตกสลาย แล้วแผดคำรามเสียงแหลมทันที

คนตระกูลอวี่เจ็บปวดปานจะขาดใจ

ผู้เฒ่าห้าอวี่ตาย มีเทียนเซิงก็ตกลงบนพื้น

ผู้เฒ่าร้อยพิษคนนั้นหัวเราะเสียงดัง ทันใดก็ยื่นมือไปคว้ามีดคว้ามีดเทียนเซิง

แต่ในเวลานี้ ก็มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

"ผู้เฒ่าร้อยพิษ คุณฆ่าคนตามอำเภอใจมาโดยตลอด โหดเหี้ยมอำมหิต มีดเทียนเซิงที่ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์เช่นนี้ คุณจะเหมาะสมได้อย่างไรกัน? ฉันว่าสิ่งนี้ เอามาคืนฉันจะดีกว่า!"

จากนั้นภาพเงาก็แฉลบผ่านผู้คนอย่างรวดเร็ว และมุ่งตรงไปสังหารผู้เฒ่าร้อยพิษ

ผู้เฒ่าร้อยพิษจึงโมโหเดือดดาล และมุ่งเข้าโจมตีอีกฝ่ายทันที

ตึง!

คนทั้งสองต่อสู้กัน และคาดไม่ถึงว่าจะสูสีกัน

เมื่อคนอื่นๆ เห็นเช่นนี้ ไหนเลยจะยังอดทนได้?

"แย่งมีด! แย่งมีดมา!"

"รีบแย่งมีดเทียนเซิงมาเร็วเข้า!"

"บุกเข้าไป!"

คนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าไปยังมีดเทียนเซิงเล่มนั้นที่อยู่บนพื้น แต่ละคนเหมือนกับสัตว์ป่าที่สูญเสียการควบคุม ในดวงตาเต็มไปด้วยความโลภและปรารถนา จนไม่คำนึกถึงความเป็นความตายและทุกสิ่งทุกอย่าง ในดวงตามีเพียงแค่มีดอันแวววาวเล่มนั้น

"บุก ทุกคนตามฉันมา! ชิงมีดเทียนเซิงมาให้ได้! ชิงมีดเทียนเซิงมาเป็นของตระกูลอวี่ของพวกเราให้ได้!"

อวี่เจิ้นเทียนตะโกนเสียงดัง และจะนำคนในตระกูลเข้าไปแย่งชิง

"พี่ใหญ่! อย่าทำเช่นนี้อีกเลย! ขืนเป็นเช่นนี้ต่อไป ตระกูลอวี่ของเราจะต้องสูญสิ้นอย่างแน่นอน! ก่อนที่มันจะสายเกินไป หยุดเถอะ!"

ผู้เฒ่ารองอวี่โอบกอดอวี่เจิ้นเทียนเอาไว้และคำรามด้วยความเจ็บปวด

"ไปให้พ้น!"

ทันใดอวี่เจิ้นเทียนก็ดิ้นหลุดจากผู้เฒ่ารองอวี่ และถีบไปที่ตัวของเขาอย่างแรง

ผู้เฒ่ารองอวี่ถูกถีบจนล้มลง

"ฟังนะ น้องห้าถูกฆ่า คนในตระกูลของพวกเราก็บาดเจ็บล้มตายไปจำนวนมากขนาดนี้ ถ้าหากจากไปเช่นนี้ อย่างนั้นเลือดของพวกเขาจะไม่เสียไปโดยเปล่าประโยชน์เหรอ?" อวี่เจิ้นเทียนตะโกนเสียงดัง

อวี่เจิ้นเทียนเบิกตาโต แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร

เขารู้ว่า อวี่เจิ้นเทียนบ้าไปแล้ว!

บ้าไปแล้วโดยสิ้นเชิง!

ตอนนี้จะพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์แล้ว!

เพื่อมีดเทียนเซิง อวี่เจิ้นเทียนก็สูญเสียสติปัญญาไปแล้ว!

เกรงว่าวันนี้ ตระกูลอวี่คงจะต้องล่มสลายไปเช่นนี้

สีหน้าของผู้เฒ่ารองอวี่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด และเหนื่อยล้าเป็นอย่างยิ่ง

ชำเลืองมองเส้นทางเล็กๆ ที่รกเป็นอย่างยิ่ง เขานำมือกุมบริเวณท้อง และเดินไปยังทิศทางของดินแดนสุเมรุ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน