สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2785

ผู้คนมองปรากฏการณ์แปลกประหลาดนี้อย่างตกตะลึง อ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูก หัวใจเต้นอย่างรุนแรง

ด้วยการที่เข็มนั้นดูดเลือดอย่างต่อเนื่อง สีหน้าของสีหน้าของหลินหยางเปลี่ยนเป็นซีดเผือด แขนขาดำคล้ำ และค่อยๆ ผอมแห้งลง

เข็มโลหิตเหล่านั้นที่แทงอยู่บนร่างกายของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างแปลกประหลาด คนที่พบเห็นก็รู้สึกขนหัวลุก

สีหน้าท่าทางของหลินหยางเจ็บปวดทรมาน ยื่นมือออกไปต้องการจะดึงมันออก

แต่เมื่อนิ้วมือไปสัมผัสที่เข็มเหล่านี้ กลับหยุดชะงักลง

"อย่าพยายามดึงมันออกเลย มิเช่นนั้นแล้ว ชีพจรและเส้นประสาททั้งตัวของคุณจะถูกดึงออกมาด้วย! ในเวลานั้น ฉันรับประกันเลยว่าคุณจะต้องตายทั้งเป็นเลย!" ตั้งเทียนหยากล่าวด้วยรอยยิ้ม

หลินหยางหายใจเหนื่อยหอบ ไม่พูดอะไร แต่สถานการณ์ของเขาแย่ลงเรื่อยๆ

"กระบวนท่านี้ คุณไม่สามารถทำลายได้หรอก ฉันบอกแล้วไงว่าคุณแพ้แล้ว เพียงแต่เป้าหมายของฉันไม่ใช่การฆ่าคุณ ฉันจะปิดกั้นเส้นชีวิตของคุณ แต่ไว้ชีวิตคุณ จากนั้นก็ค่อยๆ ถลกหนังตัดเส้นเอ็น ทำให้คนนอกดินแดนที่โสโครกอย่างคุณตายไปอย่างเจ็บปวดทรมาน"

ตั้งเทียนหยาขยับนิ้วเบาๆ เข็มเงินสว่างไสวเล่มหนึ่งปรากฏขึ้น จากนั้นก็เดินไปที่หลินหยางทีละก้าวๆ

เวลานี้ หลินหยางไม่สามารถยืนตัวตรงได้อีกแล้ว

เขาก้มโค้งตัว ดวงตาทั้งคู่หลับสนิท หายใจเหนื่อยหอบอย่างแรง เวลาแค่ไม่กี่วินาทีนี้ ร่างกายเขาราวกับแก่ลงไปอีกสามสิบปี

เขาหยิบเข็มเงินออกมาด้วยความยากลำบาก และแทงเข้าไปที่หน้าอกของตนเองอย่างสั่นสะท้าน

แต่นิ้วมือราวกับไม่เชื่อฟัง สั่นเทาอย่างรุนแรง

"ภายใต้สภาวะเช่นนี้ แม้แต่เข็มคุณก็ถือได้ไม่มั่นคง ยังคิดที่จะช่วยเหลือตนเองอีกเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น กระบวนท่านี้ของฉัน คนนอกดินแดนที่ต้อยต่ำอย่างคุณจะทำลายมันได้อย่างนั้นเหรอ?"

ตั้งเทียนหยายิ้มอย่าเหยียดหยา ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว คว้าคอเสื้อของหลินหยางเอาไว้ และกำลังจะแทงเข็มลงไป

แต่ในเวลานี้ หลินหยางที่มีร่างกายที่ค่อมแทบจะยืนตรงไม่ได้จู่ๆ ก็เงยหน้าขึ้นมา มือข้างหนึ่งก็คว้าคอเสื้อตั้งเทียนหยาเอาไว้ และพลิกเขาลงบนพื้นอย่างโหดเหี้ยม

"อะไรกัน?"

ผู้คนต่างร้องอย่างตกตะลึง

รูม่านตาของตั้งเทียนหยาขยายขึ้น ยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับ คนทั้งคนก็ล้มลงบนพื้นอย่างแรง

ทันทีที่เขากำลังจะลุกขึ้น มือที่ผอมแห้งข้างหนึ่งกดลงบนหน้าอกของเขา และนำเขากดลงไปบนพื้นอีกครั้ง

ตั้งเทียนหยาตกตะลึง

นี่คือมือของหลินหยางเหรอ?

เกิดอะไรขึ้น?

เขาไม่ได้ถูกเข็มโลหิตของตนเองดูดเลือดจนหมดแล้วเหรอ?

ทำไมถึงยังมีชีวิตอยู่ล่ะ?

กระทั่งยังมีเรี่ยวแรงโต้ตอบกลับด้วยเหรอ?

ตั้งเทียนหยารู้สึกขนหัวลุก และรู้สึกผิดปกติอย่างมาก

และในเวลานี้ จู่ๆ หลินหยางก็ยกกำปั้นขึ้นมา ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ เขาเล็งไปที่กำปั้นของตั้งเทียนหยาและทุบลงไปอย่างแรง

ถึงแม้ว่ากำปั้นนั้นจะผ่ายผอมอย่างมาก เหลือเพียงหนังหุ้มกระดูก แต่พละกำลังของกำปั้นนี้กลับดุดันและโหดเหี้ยมอย่างยิ่ง และบ้าคลั่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เมื่อหมัดนี้ลงไป ยังจะเป็นร่างอมตะนิรันดร์กาลอะไรอีกล่ะ? เกรงว่าศีรษะจะแหลกเหลวโดยตรง!

ตั้งเทียนหยาตกใจจนหน้าถอดสี ทันใดนั้นก็นำร่างกดลงบนพื้น และดินโคลนใต้พื้นก็จมลึกลงไป พยุงมือของหลินหยางที่จับเอาไว้ และในชั่วพริบตาก็ดิ้นหลุดออกไป

และหมัดนี้ของหลินหยางก็ล้มเหลวไป และทุบลงไปบนพื้นอย่างแรง

ตูม!!! ตึง!!!

พลังอันน่ากลัวทำให้พื้นดินแยกและสั่นสะเทือน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน