สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 279

ฉากนี้ทำให้หลายคนตกใจ

กำแพงผุพังได้หรอ?

ถ้าเข็มนี้แทงเข้าลงบนร่างกาย คนจะไม่ละลายหรอ?

"เป็นยังไง? เจ้าหู รู้ความร้ายกาจแล้วหรือยัง?" อาวุโสฉู่พูดพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า จากนั้นก็ยกแขนทั้งสองข้าง บนนิ้วมีเข็มสิบเล่มที่มีสีเขียวแกลมๆ น่ากลัวอย่างมาก

หลินหยางขมวดคิ้ว

แต่กลับได้ยินอาวุโสฉู่หัวเราะและพูด: "แล้วเจอกันใหม่!"

ซือซือ....

เข็มเงินพุ่งออกมาอีกครั้ง

เข็มเงินมากกว่าสิบเข็มพุ่งเข้าหาหลินหยางด้วยรูปร่างที่แปลกๆ

"หมอเทวดาหลิน!" หลิวหรูซือพึมพำ ใบหน้าของเธอถอดสี

"นี่คือพิษที่แท้จริง และมีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถใช้เข็มพิษนี้ได้ ก่อนหน้านี้ผมไม่เชื่อ ตอนนี้เกรงว่าเชื่อขึ้นมาแล้ว และเมื่อเธอลงมือ หมอเทวดาหลินไม่สามารถต้านทานได้อย่างแน่นอน!" ราชาโอสถส่ายหน้า ถอนหายใจอย่างลับๆ

ซือซือซือ...

ในเวลานี้หลินหยางโบกมือ เข็มเงินบินออกมาและกระแทกเข้ากับเข็มพิษอย่างแม่นยำ

สองเข็มปะทะเข้าหากันและกระเด็นไปบนพื้น เข็มเงิน 10 กว่าเล่มหลอมพื้นดินจนละลาย

เป็นภาพที่น่ากลัวอย่างมาก

"ทักษะเข็มของหมอเทวดาหลินไม่เลว แต่ก็เท่านั้น!" อาวุโสฉู่หัวเราะเสียงดัง จู่ๆ สองมือของเธอก็ขยับทันที

ซือ! ซือ! ซือ! ซือ! ซือ...

เข็มพิษที่เหมือนหยานฝนโปรยปรายลงมาอย่างพร้อมเพียง

ทุกๆ เข็มนั้นชุบไปด้วยพิษที่น่ากลัวอย่างมาก

ขณะที่เข็มนั้นกำลังจะเข้าใกล้หลินหยาง หลินหยางก็โบกมือกลับ เข็มเงินจำนวนมากก็พุ่งไปชนกับเข็มพิษเหล่านั้น

ติ้ง! ติ้ง! ติ้ง! ติ้ง! ติ้ง...

เสียงของเข็มเงินที่กระทบกันดังขึ้น

เสียงเหมือนระฆัง รื่นรมย์อย่างมาก แต่ฉากนี้ทำให้ผู้คนที่มองต้องขนหัวลุก

เข็มพิษเหล่านั้นกระเซ็นและละลายเป็นรูบนพื้นดินโดยตรง และเข็มสีเงินก็ปักลงไปบนเท้าของแขก และเท้าของคนนั้นก็หายไปในทันที

ผู้คนต่างตกใจกลัวและถอยออกไปอีกครั้ว

ฉากแต่งงานทั้งหมดกลายเป็นสนามรบระหว่างหลินหยางและอาวุโสฉู่

เข็มเงินของทั้งสองไม่สิ้นสุด

โดยเฉพาะอาวุโสฉู่ เข็มพิษที่ถึงตายของเธอขนาดนี้ เธอซ่อนไว้บนตัวมากมายขนาดนี้ได้ยังไง? ทั้งสองปะทะกันเป็นเวลาเกือบหนึ่งนาทีและหยุดลง

เข็มพิษของอาวุโสฉู่หมดลงแล้ว หลินหยางเองก็เหลือไม่มากเช่นกัน

"เหอะๆ เหมือนว่าจะมีดีอยู่บ้าง แต่ดูนี่หน่อย!"

อาวุโสฉู่ยิ้ม จู่ๆ ก็ยกแขนขึ้นมาและสะบัดนิ้ว

ซือ!

ลูกบอลสีแดงสดเด้งออกมาจากนิ้วของเธอ

หลินหยางขมวดคิ้วและต้องการหลบ แต่เมื่อบอลเข้ามาใกล้...

ปัง!

ลูกบอลระเบิดออก

ก๊าซสีเลือดกระจายออกมา

"อะไรกัน?"

เหวินไห่กลัวจนถอยออกไป

"หรูซือ ระวัง รีบถอยออกมา!" ราชาโอสถราวกับว่าตระหนักอะไรได้ เธอรีบดึงให้หลิวหรูซือถอยออกมา

ฮั่วเจี้ยนกั๋ว ฮั่วเลี่ยและคนอื่นๆ ไม่รู้เรื่อง

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ มีลมพัดเบา ๆ และหมอกสีแดงสดก็พัดหายไป และแขกหลายคนก็หายใจเข้าเล็กน้อย ทันใดนั้นพวกเขาก็ล้มลงกับพื้นและส่งเสียงร้องที่น่าสังเวช

ราวกับว่าผิวของพวกเขาละลาย ตุ่มเลือดปรากฏขึ้นบนเนื้อและกระดูก และร่างกายของพวกเขาก็คันมาก ทุกคนใช้มือเการ่างกายอย่างสิ้นหวัง เหมือนกับซากศพ เป็นฉากที่น่ากลัวมาก

ไม่นาน แขกเหล่านั้นก็ไม่หายใจและตายลงไป

"อ๊า?"

แขกคนอื่นๆ ตกใจจนยืนไม่นิ่ง วิ่งออกไปจากนอกประตูอย่างบ้าคลั่ง

"พิษรุนแรง!"

ราชาโอสถกระแทกไม้เท้าด้วยความโกรธและพูด: "อาวุโสฉู่ คนมากมายขนาดนี้ยังจะใช้สิ่งนี้อีก! ไม่ได้คิดถึงแขกคนอื่นเลยหรอ?"