สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2804

“นี่คืออะไร?”

สายตาของเหยียนยิ่นมองนิ่ง

เทียนเจียวโดนดึงดูดหมดเช่นกัน

คนที่เข้าใกล้โรงศพหินอัญมณีก็ล้วนหยุดแล้วค้าง มองไปที่แสงสว่างไสว

แต่เห็นแสงสว่างไสวสาดไป โรงศพหินอัญมณีเกือบจะมีปฏิกิริยาตอบโต้ขึ้นมา และกลายเป็นวงแหวนที่มีแสงหลากสีทันที เดี๋ยวมืดเดี๋ยวสว่าง เป็นเช่นนี้ถึงเจ็ดครั้งแล้วก็เลือนหายไป

ต่อจากนี้

แกร่ก!

ในโรงศพหินอัญมณีมีเสียงประหลาดออกมา

ทุกคนล้วนตกใจและถอยกลับไป

“นี้มันเกิดอะไรขึ้น? ศพในโรงศพนี้ ไม่น่าเป็นสิ่งลวงนะ?”

มีคนถามเสียงสั่น

“เป็นไปไม่ได้หรอก? นี้ล้วนตายไปตั้งนานเท่าไรแล้ว? ยังมีชีวิตอยู่อีกหรือ?”

“ล้อเล่นอะไรกัน....”

พวกคนล้วนไม่เชื่อ

แต่ในตอนนี้ในหน้าโรงศพหินอัญมณีอยู่ดีๆมีวงแหวนแสงสีเลือดแดงสาดออกมาวงหนึ่ง

และแสงยิ่งสาดยิ่งรุนแรงยิ่งอยู่ยิ่งทำให้แสบตา

คนเหล่านั้นที่เข้าใกล้รู้สึกว่าไม่ปกติก็เลยถอยไปอย่างต่อเนื่อง

ก็ในตอนนี้มีคนรู้สึกอะไรบางอย่าง รีบตะโกนออกมา “ไม่ดีแล้วรีบไปหลบเร็ว!”

เหยียนยิ่น เทียนเจียวก็รีบไปอยู่หลงรูปปั้นขนาดใหญ่

คนอื่นก็พากันหาที่กำบัง

คนที่อยู่ใกล้ๆโรงศพหินอัญมณีนั้นต้องการจะหลบ แต่วินาทีต่อมา

กวั๋งบูม!

แสงสีเลือดอยู่ดีๆก็แตกออก ดาบเลือดที่น่ากลัวก็พุ่งออกมาจากโรงศพหินอัญมณี พุ่งออกมาทั้งสี่ทิศทุกทิศทุกทาง

มีแสงกระทบรูปปั้นจนแตก

บางส่วนกระจายอยู่ตามผนังของสุสาน

คนที่แอบหลังรูปปั้นก็โชดดีที่หลบได้

และคนที่อยู่ใกล้โรงศพหินอัญมณีเหล่านั้นก็ถูกแช่แข็ง

หลังจากผ่านไปเกือบหนึ่งนาที ร่างของพวกเขาอยู่ดีๆก็เปลี่ยนไป แตกเป็นเม็ดละเอียดตายไปทั้งหมด

คนที่เหลือรอดชีวิตอยู่ก็มองอย่างตกใจ

“นี้มันพลังอะไรกัน?” สายตาของเหยียนยิ่นก็ไม่ขยับ

“แม่เจ้า ยังดีที่ไม่ไปไม่นั้นก็จบแล้ว!”

เทียนเจียวกลัวจนเช็ดเหงื่อไม่ไหว ในใจกลัว สีหน้าซีด

แสงสีแดงก็ค่อยๆเลือนหายไป โรงศพหินอัญมณีก็เงียบสงบอีกครั้ง

แต่รอบนี้ไม่ใครเข้าใกล้โรงศพหินอัญมณีแล้ว

ก็ถ้าจะโหดร้ายเยี่ยงนี้ ใครจะเข้าใกล้?

ตอนนี้หน้าทุกคนก็จ้องมองกัน

“จะทำอย่างไรเล่า?”

เทียนเจียวมองไปที่เหยียนยิ่น

เหยียนยิ่นไม่ส่งเสียง

ในตอนนี้

เสียงดังก้อง...

ประตูใหญ่ของตำหนักก็เปิดขึ้นอีกครั้ง

ทุกคนล้วนค้างและมองไปที่ประตูใหญ่

แค่แว๊ปเดียวทุกคนก็ตะลึง

“นักปราชญ์...นักปราชญ์เย่เหยียนหรือ? ?” เทียนเจียวนั่งลงบนพื้น หน้าซีด ร่างกายสั่นขึ้นมา

“ไม่ดี!”

สีหน้าเหยียนยิ่นก็เปลี่ยนยิ่งขึ้นไปอีก และซ่อนตัวอยู่หลังรูปปั้น

“เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้หรือ? ?”

"เขา... ทําไมเขายังมีชีวิตอยู่?"

“พลังการฆ่าทั้งเจ็ดทำอะไรเขาไม่ได้หรือ?”

ผู้คนบนโลกตกตะลึง สองตาเบิกโพรง เป็นเหมือนก้อนหินไปทีละหนึ่ง

เย่เหยียนก็เข้าไปในวิหารใหญ่ ส่ายมองทุกอย่างที่อยู่ในวิหารใหญ่อย่างเงียบสงบ

ท้ายที่สุดสายตาเขาก็ตกไปที่ก้อนเม็ดเลือดที่อยู่บนพื้นดินเหล่านั้น วิเคราะห์อยู่สักพัก เกือบจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

“มากันทั้งหมดเถิด”

เย่เหยียนพูด

“ท่านนักปราชญ์เย่เหยียน เรื่องครั้งก่อน ล้วนเป็นการติดตามของเทียนเจียวกับเหยียนยิ่นสองคน พวกเราไม่รู้เรื่องจริงๆ ขอให้ท่านนักปราชญ์เย่เหยียนให้อภัย! ขอให้ท่านนักปราชญ์ให้อภัย!”

ทุกคนคุกเข่าลงบนพื้น เห็นได้ชัดว่ากำลังหวาดกลัว

“พวกเจ้า....”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน