สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2807

"อืม?"

หลินหยางซึ่งยังคงวิเคราะห์ศพที่ไม่รู้ชื่อบนเส้นทาง รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวและขมวดคิ้วเล็กน้อย

"เป็นไปได้ไหมที่ปราชญ์เย่เหยียนใช้ประโยชน์จากมันได้?"

“แบบนี้ ข้าไปไม่ได้อีกแล้ว คู่ต่อสู้แข็งแกร่งอยู่แล้ว และตอนนี้เขามีแหวนเทพสูงสุดอยู่ในมืออีก แล้วจะไปสู้กับเขาได้อย่างไร?”

แม้ว่าหลินหยางจะกระตือรือร้นอย่างมากเพื่อแหวนเทพสูงสุด แต่เขาจะไม่เสียสติเพราะความอยาก

การไปแย่งชิงแหวนเทพสูงสุดตอนนี้เท่ากับหาที่ตาย

ยังต้องพูดถึงประโยชน์ด้านอื่นๆ

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้หลินหยางก็รีบกำจัดศพตรงหน้าเขา

"อึก..."

ในตอนนั้นเอง หน้าอกของหลินหยางกระตุก จากนั้นมีเลือดไหลออกมาจากปากของเขาเล็กน้อย

เลือดกระเซ็นลงบนพื้น ทำให้เกิดเสียงดังฉ่า และเลือดก็มีสีดำสนิท

“ข้าโดนพิษเหรอ?”

หลินหยางผงะเล็กน้อย

แต่ในไม่ช้าก็ตระหนักถึงบางสิ่ง

มันคืออากาศพิษในสุสานหินแห่งนี้

แม้ว่าเขาจะกินยาจี้เย่และผลของยาจี้เย่ก็ถูกเขาดูดซึมอย่างสมบูรณ์

เพียงแค่เขาอยู่ในสุสานหินนี้นานเกินไป และมีจุดที่สำคัญที่สุด

เขาสัมผัสศพร่างนั้น

หากไม่มีศพนี้ ด้วยฤทธิ์ที่สมบูรณ์แบบของยาจี้เย่ หลินหยางจะปลอดภัยและดีที่จะต้องอยู่ในสุสานหินนี้สักหนึ่งวัน

อย่างไรก็ตาม มวลสารที่ปล่อยออกมาจากศพนี้หนากว่าหลายร้อยเท่าของมวลสารในสุสานหิน แม้แต่ หลินหยางก็ทนไม่ได้

หลินหยาง รีบหยิบเข็มเงินออกมาจากร่างและแทงลงบนร่างกายของเขาเพื่อทำให้พิษอากาศพิษ ในร่างกายคงที่ จากนั้นจึงจัดการกับศพที่อยู่ตรงหน้าเขาต่อไป

"อืม?"

ในเวลานี้ หลินหยางรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เขาจ้องไปที่ศพข้างหน้าราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เขาแทงกะโหลกของศพสองสามครั้งด้วยเข็มเงิน จากนั้นก็เจาะฝ่าเท้าสองสามครั้ง

หลังจากเฝ้าดูอยู่พักหนึ่ง การแสดงออกของหลินหยางก็ดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ

“กระดูกในร่างกายของคนผู้นี้...ดูเหมือนจะเป็นของปลอม?”

“นี่คือกระดูกเทียมเหรอ?”

หลินหยางรู้สึกประหลาดใจ เมื่อมองไปที่ศพที่เย็บใหม่ต่อหน้าเขา เขาก็พูดไม่ออกด้วยความประหลาดใจ

เมื่อพิจารณาจากพลังงานที่มีอยู่ในร่างกายของคนผู้นี้ เขาต้องเป็นเทพเซียนแห่งแผ่นดินเมื่อยังมีชีวิต ไร้เทียมทาน แต่กระโหลกและกระดูกสันอกของเขา... ไม่ได้มาตั้งแต่เกิด

กระดูกของเขาถูกสร้างขึ้นด้วยทักษะทางการแพทย์อันทรงพลังในเวลาต่อมา!

ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?

หลินหยางจมอยู่ในความคิด

"ดูเหมือนว่ามีความลับมากมายฝังอยู่ในสุสานเทพสูงสุด"

“น่าเสียดายที่สุสานเทพสูงสุดนั้นเปิดเพียงแค่วันเดียว และต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อยห้าสิบปีในการรอให้เปิดครั้งต่อไป”

ความปรารถนาอันไม่มีที่สิ้นสุดเกิดขึ้นในใจของหลินหยาง

เขาต้องการวิเคราะห์ความลับทั้งหมดนี้ แต่เวลาและสถานการณ์ไม่อนุญาตให้เขาสำรวจต่อไปได้

หลินหยางอดทนต่อความอยากรู้อยากเห็นในใจของเขา กำจัดศพอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู

ไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่เบื้องหลังสุสานแห่งนี้...

เสียงดังก้อง...

เมื่อประตูเปิดออก ฉากภายในสุสานก็ปรากฏต่อสายตาของหลินหยาง

นี่เป็นสุสานที่เรียบง่ายมาก

ไม่มีรูปแกะสลักที่วิจิตรงดงาม และไม่มีวัตถุสำหรับใช้ในงานศพมากมาย

ข้างในเป็นโลงหินชุดหนึ่ง

โลงศพธรรมดาที่ต้องไม่ธรรมดาแน่!

หลินหยาง มองไปที่โลงศพ หายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินออกไป

ไม่มีกลไกรอบโลงศพ

เขามองไปที่โลงศพ ลังเล ถอยหลังไปสามก้าวและคำนับโลงศพ

“ผู้อาวุโส โปรดยกโทษให้ข้าที่รบกวนท่านด้วย”

จากนั้นฝาโลงศพก็ถูกผลักออกไป

ครืดด....

ฝาโลงของโลงศพค่อยๆเลื่อนออกไป

มีควันสีฟ้าลอยออกมา

หลินหยางมองเข้าไปข้างในพร้อมขมวดคิ้ว

ไม่มีอะไรในโลงศพ มีเพียงซากศพคู่หนึ่ง...

ภายในสุสานหลัก

ขณะที่ชายคนนั้นผลักโลงศพออกไปอย่างแรง หัวใจของทุกคนก็เต้นแรงจนสะเทือนไปถึงคอ และพวกเขาก็จ้องมองที่โลงศพด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน