สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 282

ในขณะเดียวกัน เหวินโม่ซินเดินตรงเข้าไปหาหลินหยาง

“เสียเวลามากเกินไปแล้ว”

เหวินโม่ซินพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ แต่แววตาของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเจตนาแห่งการฆ่า

เขายกแขนขึ้น ความโหดร้ายที่ปะทุขึ้นบนฝ่ามือนั้นชัดเจนมาก

ครั้งนี้ เขาคิดจะจบการต่อสู้ที่น่าเบื่อนี้โดยตรง

บางทีเขาไม่ควรปล่อยให้คนของตัวเองลงมือเพียงเพราะกลัวเสียหน้าตั้งแต่แรก ถ้าหากเขาเป็นคนลงมือเอง บางทีเรื่องราวมันอาจจะไม่บานปลายมาถึงขั้นนี้

แต่มันไม่สำคัญ เพราะทั้งหมดกำลังจะจบแล้ว…

เหวินโม่ซินส่งเสียงฮึ่ม ก้าวเท้าไปข้างหน้า คิดจะจัดการคนคนนี้ก่อนแล้วค่อยไปจัดการคนที่เหลือ

แต่ในขณะที่เขากำลังพุ่งตรงเข้าไปหาหลินหยาง…

ฟิ้ว!

มีเสียงที่เย็นยะเยือกสายหนึ่งพุ่งเข้ามา

เข็มเงินอีกแล้ว!

“ลูกเล่นไร้สาระ!” เหวินโม่ซินส่งเสียงฮึ่มพร้อมกับหันหน้าไปมองเล็กน้อย

แต่หลังจากที่เขาเพิ่งหลบเข็มเงินเล่มนี้ได้ มีเข็มเงินอีกเล่มปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา

ที่แท้หลินหยางไม่ได้ซัดเข็มเงินออกมาเพียงเล่มเดียว แต่เป็นสองเล่ม!

แต่มันก็ไม่มีประโยชน์เหมือนเดิม!

เหวินโม่ซินส่งเสียงฮึ่ม ยื่นมือออกไปใช้นิ้วหนีบเข็มเงินเอาไว้อย่างรวดเร็วดุจสายฟ้า

เพียงแค่พริบตาเดียว เข็มเงินเล่มนั้นถูกหนีบเอาไว้ด้วยสองนิ้วของเขาอย่างมั่นคง

วินาทีต่อมา สีหน้าของเหวินโม่ซินต้องเคร่งขรึมลง

เขาลดสายตาของตัวเองมองลงไปข้างล่าง กลับพบตรงท้องของตัวเองมีเข็มเงินเล่มหนึ่งที่กำลังส่ายไปมา

ที่แท้หลินหยางขว้างเข็มเงินออกไปในพริบตาเดียวสามเล่ม! ยิ่งไปกว่านั้นเข็มเงินทั้งสามเล่มเรียงต่อกัน ยิ่งไปกว่านั้นแต่ละเล่มพุ่งเป้าไปยังทิศทางที่สลับซับซ้อน จึงทำให้การคาดเดาของเหวินโม่ซินเกิดข้อผิดพลาด…

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”

สีหน้าของเหวินโม่ซินเคร่งขรึมลง เขาคิดจะดึงเข็มเงินเล่มนั้นออกมา!

แต่ในตอนนั้นเองเขาต้องพบกับสิ่งที่น่าตกใจ ร่างกายของเขาขยับไม่ได้แล้ว

“เจ้าลัทธิ!”

“เจ้าลัทธิ! คุณเป็นอะไรไป?”

“แย่แล้ว หมอนั่นใช้วิธีต่ำช้าลอบโจมตีเจ้าลัทธิ!”

“รีบเข้าไปช่วย!”

คนของลัทธิฉงจงตะโกนพร้อมกับพุ่งเข้าไป

แต่หลินหยางไม่ได้สนใจคนพวกนี้ เขาหยิบเข็มเงินออกมาอีกจำนวนหนึ่งแล้วเสียบลงจุดต่างๆบนร่างกายของตัวเองอย่างแรง

เข็มเงินทุกเล่มเกือบจะจมเข้าไปในร่างกายของเขาทั้งหมด…

หลังจากเข็มเงินพวกนี้เข้าไปในร่างกาย หลินหยางมีท่าทีที่แปลกไป

“ฟู! ฟู! ฟู่! ฟู่…”

เขาเริ่มหอบหายใจอย่างแรง บนใบหน้ามีเม็ดเหงื่อจำนวนมากปรากฏขึ้น บนบาดแผลที่มีเลือดไหลออกมาหยุดลง กระดูกที่แตกหักราวกับฟื้นฟูกลับมาแล้ว แขนทั้งสองข้างของเขากลับมาสมบูรณ์ใช้งานได้ปกติ แต่ขาของเขายังคงยืนไม่มั่นคง จึงต้องยืนพิงกำแพงหอบหายใจอยู่ตรงนั้น

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ผู้คนมากมายงงเป็นไก่ตาแตก…

“หมอนี่ไม่ไหวแล้วเหรอ?”

“แต่ดูจากท่าทางของเขา ไม่เหมือนคนที่ได้รับบาดเจ็บเลย…”

“ใช่…เขาเป็นอะไรไป?”

“เหอะ เมื่อกี้พวกคุณไม่เห็นเขาฝังเข็มให้กับตัวเองเหรอ? ดูจากการฝังเข็มของเขามันเป็นการฝังเข็มจริงเหรอ? เข็มเงินทั้งเล่มถูกเสียบเข้าไปในร่างกายจนมิด มันมีเทคนิคการฝังเข็มแบบนี้ด้วยเหรอ? ผมว่าเขาน่าจะมั่วก็เลยทำให้เกิดอาการแบบนี้!”

“มีเหตุผล! ท่าทางของเขาดูเจ็บปวดมาก!”

“ไม่ต้องพูดไร้สาระ รีบไปดึงเข็มเงินบนตัวของเจ้าลัทธิออกแล้วจัดการไอ้บัดซบคนนี้ ก็มาทำตัวอวดดีในลัทธิฉงจง ครั้งนี้ต้องให้มันเจอของจริงสักบ้าง!”

“ได้!”

คนของลัทธิฉงจงทยอยกันพุ่งเข้าไป มีคนคิดจะดึงเข็มเงินบนร่างกายของเหวินโม่ซินออก แต่กลับโดนเหวินโม่ซินห้ามเอาไว้

“พ่อ เป็นอะไร?”

เหวินไห่ก็เดินเข้ามามองพ่อตัวเองอย่างไม่เข้าใจ

“ห้ามดึงเข็มออกส่งเดช!” เหวินโม่ซินกัดฟันแน่นแล้วพูด “เข็มเงินเล่มนี้อยู่ใกล้กับจุดตายของฉัน ถ้าหากพวกแกดึงออกมาส่งเดช เมื่อไหร่ที่มันสัมผัสโดนจุดตาย ถึงฉันไม่ตายก็ต้องได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นพวกแกห้ามทำอะไรส่งเดช!”

“แต่…แต่ถ้าพวกเราไม่ดึงออกแล้วควรจะทำยังไง? หรือไม่..ผมไปเรียกคนของนิกายแพทย์?” เหวินไห่พูด

“คนของนิกายแพทย์อยู่ระหว่างทางแล้ว!” คนที่อยู่ด้านข้างพูด

“ฉันรอจนถึงพวกเขามาไม่ได้!” เหวินโม่ซินพูด หลังจากนั้นมองไปทางหลินหยาง “พวกแกไปจัดการหมอนั่นก่อน ส่วนเข็มเงิน…ฉันจะใช้กำลังภายในขับมันออกมา!”

“ครับ!”

ทุกคนพยักหน้า หลังจากนั้นพุ่งเข้าไปทำหลินหยาง