สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2820

ตูม!!

เมฆดอกเห็ดที่ซัดสาดอย่างรุนแรงได้ระเบิดขึ้นบนที่ราบของสุสานเทพสูงสุด

เข็มปราณนับไม่ถ้วนได้ซัดสาดอยู่ระหว่างฟ้ากับดิน คล้ายกับฝุ่นละอองหมุนวนอยู่ก็ไม่ปาน

คนเหล่านั้นที่บุกสังหารมาทางเย่เหยียน ตอนนี้ถูกสั่นสะเทือนจนลอยออกไป และตกลงบนพื้นอย่างแรง เกลื่อนกลาดกระจัดกระจาย

บางคนก็ร่างกายฉีกขาด ตายอย่างน่าเวทนาในทันที

บางคนก็กระอักเลือดสดๆ ออกมา อาการร่อแร่เต็มที

แม้แต่ยอดฝีมือสูงสุดอย่างฉางหยา ตอนนี้ก็ไม่มีพลังที่จะต่อสู้แล้ว และล้มลงกับพื้นอย่างยากที่จะลุกขึ้น

ในทางกลับกัน เย่เหยียนยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้เสียหายแม้แต่น้อย

ผู้ที่รอดชีวิตมองดูภาพเงาบุคคลนั้นอย่างสิ้นหวัง แต่ละคนพูดอะไรไม่ออก

เย่เหยียนไม่ได้พูดจาเพ้อเจ้อ และเดินข้าไปทางผู้ที่รอดชีวิตเหล่านั้น

เขาไม่ใช่คนจิตใจดีมีเมตตา

ผิดใจกับเขา แน่นอนว่าจะต้องถูกฆ่าปิดปาก!

เย่เหยียนค่อยๆ เดินเข้ามาทีละก้าวๆ ผู้คนหวาดกลัวจนสุดขีด ตัวสั่นอย่างบ้าคลั่ง

ในที่สุด ก็มีคนที่ทนไม่ไหว พยายามใช้พละกำลังทั้งหมดคลานขึ้นมา คุกเข่าลงและคำนับกับพื้นอย่างแรง

"ท่านเย่เหยียนโปรดไว้ชีวิตด้วย.....ท่านเย่เหยียนโปรดไว้ชีวิตด้วย....."

มีคนขอให้ไว้ชีวิต จึงมีคนสนับสนุนในทันที

"ท่านเย่เหยียน พวกเรามีตาแต่หามีแววไม่ ได้ทำการจาบจ้วงท่าน ได้โปรดท่านให้โอกาสพวกเราด้วย ไว้ชีวิตพวกเราด้วย!"

"ต่อไปนี้พวกเราจะยอมเป็นข้ารับใช้ของท่าน บุกน้ำลุยไฟ ท่านได้โปรดปล่อยพวกเราไปสักครั้งเถอะ!"

ทุกๆ คนร่ำไห้ร้องขอความเมตตา

พวกเขาหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง

ผู้ที่สามารถมาที่นี่ได้ เกือบทั้งหมดเป็นคนที่น่ายกย่องมีเกียรติในดินแดนแห่งความเงียบและความตาย แต่ทว่าตอนนี้พวกเขาราวกับหมาตกน้ำดูจนตรอกน่าเวทนา

ฉางหยามองดูทุกสิ่งทุกอย่างนี้อย่างสิ้นหวัง

เขาเข้าใจคนเหล่านี้ดี

เมื่อเทียบกับการมีชีวิตรอดแล้ว ศักดิ์ศรีอะไรก็ไม่สำคัญทั้งนั้น

ยิ่งไปกว่านั้น การคำนับขอความเมตตาจากเทพเซียนแห่งแผ่นดิน มีอะไรจะต้องอับอายขายหน้าด้วยล่ะ?

อันที่จริงฉางหยาก็อยากจะขอความเมตตา แต่เขาทำไม่ได้

เพราะสำนักเฉียนคุนเทียนตี้เป็นเจ้าแห่งสำนักที่มีอำนาจเหนือกว่า และมีความสามารถในการต่อสู้กับเทพเซียนแห่งแผ่นดินได้

ถ้าเขาคุกเข่า ก็หมายความว่าสำนักเฉียนคุณเทียนตี้ยอมก้มหัวให้เย่เหยียน

สิ่งนี้ไม่ได้รับการยินยอมจากสำนักเฉียนคุนเทียนตี้

ครอบครัวของเขายังอยู่ในตระกูล

หากเขาทำเช่นนี้ ครอบครัวจะต้องถูกประหารชีวิต เพื่อเป็นการลงโทษเขา

"ทำไม? ผู้นำฉางหยา เพราะอะไรคุณถึงไม่ยอมขอความเมตตาบ้างล่ะ?"

เย่เหยียนกวาดสายตามองฉางหยา และเอ่ยปากถาม

"เสียชีพ ไม่ยอมเสียสัตย์ เย่เหยียน ฉันขอแสดงความยินดีกับคุณด้วยที่ได้ก้าวไปสู่เทพเซียนแห่งแผ่นดินได้แล้ว และกลายเป็นเทพเซียนแห่งแผ่นดินที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของดินแดนแห่งความเงียบและความตายของฉัน แต่ถ้าคุณอยากให้ฉันก้มหัวให้ เกรงว่าจะทำได้เพียงตัดหัวเสียบประจานฉันเท่านั้น!" ฉางหยากล่าวอย่างเคร่งขรึม

"หื๊ม? คุณยังมีความหยิ่งทระนงอยู่บ้าง เช่นนั้น ฉันจะเหลือศพคุณเอาไว้ก็แล้วกัน!" เย่เหยียนกล่าวอย่างเย็นชา

ฉางหยากัดฟัน และแอบรวบรวมพละกำลังอย่างลับๆ เตรียมที่จะระเบิดตนเอง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน