สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2887

คนของแต่ละสำนักไม่พอใจมาก ด่าทอพวกลัทธิปีศาจสวรรค์อย่างหนัก

แต่พวกเขาไม่มีทางเลือก

ลัทธิปีศาจสวรรค์จับคนเป็นตัวประกัน ล้วนเป็นคนระดับสูงของแต่ละสำนัก และล้วนเป็นคนสนิทชิดเชื้อข้างกายเจ้าสำนักอีกต่างหาก

ต่อให้ในสำนักมีคนไม่เห็นด้วย มีลูกศิษย์ไม่พอใจ ก็ไม่มีประโยชน์

เพื่อที่จะช่วยคนสนิทสนมของตัวเอง เจ้าสำนักเหล่านี้ไม่สนใจคำคัดค้านของคนอื่นหรอก พวกเขาฟังแต่คำสั่งของลัทธิปีศาจสวรรค์แล้วมุ่งหน้าไปเมืองเจียงเฉิน

ไม่นาน ขบวนนับหมื่นประกอบด้วยตระกูลที่มีอำนาจสิบกว่าตระกูลก็รีบไปที่เจียงเฉิน

คนที่นำหน้าคือชิวจีแห่งภูผาหลิงซิน!

เธอสวมใส่ชุดสีแดง ขี่ม้าสีขาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความรีบร้อน

ลัทธิปีศาจสวรรค์จับสามีของเธอไป เธอใจร้อนยิ่งกว่าไฟ แทบอยากจะทำภาระกิจที่ได้รับมอบหมายจากลัทธิปีศาจสวรรค์ให้เสร็จสิ้น เพื่อจะได้ช่วยสามีออกมา

แต่คนของภูผาหลิงซินไม่พอใจเรื่องนี้มาก

ตามที่ทุกคนมอง ชิวจีเป็นเจ้าสำนักหนึ่ง ควรจะนึกถึงผลประโยชน์ของทุกคนในสำนัก ถ้าเธอคนเดียวอยากจะไปช่วยของตัวเอง ทุกคนก็ไม่ได้ต่อต้าน แต่ไม่ควรบังคับ

บนพื้นฐานความเป็นจริงชิวจีไม่สนใจความคิดคนอื่นเลย เธอบีบบังคับให้ทุกคนทำตามลัทธิปีศาจสวรรค์

ทุกคนคับแค้นใจ แต่ไม่มีใครกล้าพูดมาก

คนที่อยู่ตรงนี้หลายคนถูกชิวจีบังคับมา

ทุกคนหน้าบึ้งรีบเดินทาง

“เจ้าภูผา! พวกเราเข้าไปเมืองเจียงเฉินโดยพลการแบบนี้ เหมือนหาเรื่องดินแดนมังกรเลย! แบบนี้ไม่ใช่เป็นการขายชาติเลย? การกระทำแบบนี้ ไม่ใช่ทำให้เข้าใจผิดทั้งภูผาเหรอ?”

ผู้อาวุโสคนหนึ่งเดินมาข้างกายชิวจี พร้อมถามขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

ชิวจีร้อนใจอยากช่วยสามี ใจร้อนดั่งเพลิง จะเอาเวลาที่ไหนมาสนใจเสียงรอบข้าง?

เธอสีหน้าไม่พอใจ ตะคอกว่า“คุณหมายความว่ายังไง? หรือคุณอยากขัดคำสั่งเจ้าภูผา? อยากจะทรยศภูผาหลิงซิน?”

“เจ้าภูผาระงับความโกรธ ผม…ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”ผู้เฒ่าสีหน้าเปลี่ยน รีบพูดด้วยความเคารพ

“ฟังนะ การเดินทางครั้งนี้พวกเราไม่ได้โจมตีเมืองเจียงเฉิน พวกเราไม่มีการขายประเทศ พวกเราแค่เข้าปราบหยางหัวเท่านั้น! เข้าใจไหม?”

ชิวจีพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“หมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉิน โหดร้ายทารุณ เข่นฆ่าคนไร้ความผิด เป็นคนชั่วช้า ครั้งนี้พวกเรามาทำหน้าที่แทนสวรรค์! ขจัดความอันตรายให้ประชาชน!”

“รับทราบ….”

ผู้เฒ่าพูดด้วยความเคารพ แต่ใบหน้าชราดูไม่ได้เป็นอย่างมาก

นี่เป็นข้ออ้างของชิวจีชัดๆ ใครๆก็รู้

แต่เมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว ทุกคนก็ไม่มีทางเลือก

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ ขบวนของตระกูลมีอำนาจได้มาถึงนอกเมืองเจียงเฉินแล้ว

โจวเซวียนหลงสีหน้าเย็นชา เขาพากองทัพหลงเซวียนมาป้องกันอยู่บริเวณนี้นานแล้ว

เขานึกไม่ถึงเลย ว่าตัวเองมารอตั้งนานเนี่ย ไม่ใช่ลัทธิปีศาจสวรรค์ แต่เป็นกลุ่มคนของดินแดนมังกร…..

“บัดซบ!”

โจวเซวียนหลงด่าออกมา และรู้สึกว่าสถานการณ์เรื่องนี้เปลี่ยนทิศทางแล้ว

ถ้าเป็นคนลัทธิปีศาจสวรรค์ เขาไม่ลังเลใจที่จะโจมตีเลย แต่เมื่อเผชิญหน้ากับคนดินแดนมังกร ถึงแม้เขาจะยินดีปราบปราม ทหารก็เกิดความลังเลใจ

“รีบโทรเลขไปรายงานสถานการณ์ทางด้านนี้!”

โจวเซวียนหลงตะคอกขึ้น จากนั้นหยิบโทรโข่งเดินมาข้างหน้า

“ขบวนที่อยู่ด้านหน้า รีบหยุดเดี๋ยวนี้! ไม่อยากนั้น พวกเราจะโจมตี!”

โจวเซวียนหลงตะโกนขึ้นเสียงดัง

เหล่าลูกศิษย์ของภูผาหลิงซินที่อยู่ด้านหน้าได้ยิน จะหยุดฝีเท้าทันที

“ใครสั่งให้หยุดเดิน? รีบเดินไปข้างหน้าซะ!”

ชิวจีไม่พอใจตะคอกเสียงดัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน