สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2892

“คุณคือหมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉินเหรอ?”

ปีศาจผอมตกตะลึง ตกใจจนขาสั่น เหมือนจะยืนไม่ไหวแล้ว

ปีศาจอ้วนเป็นแบบนี้เหมือนกัน

คนผู้นี้คือเทพผู้ชั่วร้ายที่สังหารจอมมารและปีศาจมานับไม่ถ้วน

อยู่ที่ลัทธิปีศาจสวรรค์ ชื่อของหลินหยางเรียกได้ว่าน่ากลัวมาก

ฝ่ายหญิงเห็นสถานการณ์จึงคว้าโอกาสที่จะหลุดพ้นจากพันธนาการของปีศาจ เธอคว้าลูกของเธอมาด้วยมือเดียว จากนั้นรีบไปหาหลินหยางและคุกเข่าลงบนพื้น

“คุณคะ ช่วยฉันด้วยนะคะ! ช่วยฉันด้วย!”

“คุณผู้หญิง ไม่ต้องเป็นกังวล พวกเราเป็นคนของรัฐบาล! พวกเราจะดูแลความปลอดภัยของคุณเอง!”

หลินหยางประคองฝ่ายหญิงลุกขึ้น พร้อมพูดว่า“ผู้นำเกาะ รบกวนส่งคนมาจัดหาที่อยู่ให้ผู้หญิงคนนี้กับลูกด้วย”

“แม่ทัพหลินวางใจ”

ผู้นำเกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์พยักหน้า โบกสะบัดมือ พร้อมกับมีคนของเกาะศักดิ์สิทธิ์มาพาผู้หญิงและเด็กออกไป

“หมอเทวดาหลินไว้ชีวิตด้วย! หมอเทวดาหลินได้โปรดไว้ชีวิตด้วย!”

ปีศาจสองคนรีบคุกเข่าลงที่พื้น โค้งคำนับอ้อนวอนขอชีวิตอย่างบ้าคลั่ง

หลินหยางจ้องมองด้วยสายตาราบเรียบ พูดอย่างเย็นชาว่า“ทำไมพวกคุณมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่? ใครส่งพวกคุณมา?”

“หมอเทวดาหลิน เรา…พวกเราแอบออกมา!”

ปีศาจอ้วนพูดพึมพำว่า“พวกเราแอบออกมาจากกองทัพใหญ่ นึกได้ว่าที่นี่มีคนที่จะเอามาฝึกได้ ก็…ก็เลยมาที่นี่…”

“กองทัพใหญ่?”

หลินหยางสีหน้านิ่งเฉย“กองทัพใหญ่อะไรเหรอ? ลัทธิปีศาจสวรรค์ของพวกคุณเคลื่อนไหวแล้วเหรอ?”

“ใช่…ใช่หมอเทวดาหลิน เจ้าลัทธิรวบรวมปีศาจ180000คน! ให้มุ่งไปโจมตีเมืองเจียงเฉิน เห็นบอกว่า…ต้องการกำจัดหยางหัว เอาเลือด…ล้างเมืองเจียงเฉิน….”ปีศาจคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

“อะไรนะ? ?”

เจี่ยกังที่อยู่ด้านหลังได้ยิน แทบจะเป็นลมล้มลงไป เขาพยายามระงับความโกรธ แผดคำรามว่า“ตอนกองทัพใหญ่ของพวกคุณอยู่ที่ไหน?”

“คาดว่า…น่าจะถึงเมืองเจียงเฉินแล้ว….”

ปีศาจผอมพูดอย่างระมัดระวัง

เมื่อพูดจบ

ปัง!

หลินหยางตบที่หัวของปีศาจผอมทันที

ชั่วพริบตาเดียว เนื้อหนังมังสาของปีศาจผอมคนนั้นก็กลายเป็นหมอกโลหิต ร่างกายแหลกลาญ

“หมอเทวดาหลินได้โปรดไว้ชีวิต!อย่าฆ่าผมเลย!อย่า!”

ปีศาจอ้วนโขกศีรษะลงอย่างบ้าคลั่ง ศีรษะกระแทกลงบนพื้นอย่างแรงจนแตก

“ใครเป็นคนนำทัพ?”

หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“จอมมารสูงสุด สื่อหลงเทียน…”

ปีศาจอ้วนรีบพูดขึ้น

ปัง!

หลินหยางไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาฟาดฝ่ามือลงบนร่างกายของปีศาจอ้วน ตายตามปีศาจผอมไปติดๆ

“แม่ทัพหลิน จู่ๆปีศาจก็มาโจมตีเป็นวงกว้างจะต้องมีสิ่งพึ่งพากันอย่างแน่นอน อีกอย่างปีศาจทุ่มกำลังออกมาหลายแสน เมืองเจียงเฉินอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉินจะต้องรีบไปช่วย!”

เจี่ยกังพูดอย่างร้อนใจ

“ตอนนี้พวกเราจะต้องรีบไปเมืองเจียงเฉิน เจี่ยกัง คุณรีบไปรายงานเรื่องของเมืองเจียงเฉินให้เบื้องต้นทราบด่วนเลย เพื่อให้พวกเขาโยกย้ายทหารมา”

“ไปสนับสนุนเมืองเจียงเฉินเหรอ?”

“ไม่! มุ่งหน้าไปลัทธิปีศาจสวรรค์!”

ลั่วถานฮวาสัมผัสได้ถึงความคิดทั้งสองคน จึงรีบตะโกนขึ้น

“ได้!”

สื่อหลงเทียนหัวเราะเสียงดังลั่น พร้อมกับชักดาบออกมา

ชี่อสูรกระเพื่อมล้อมอย่างบ้าคลั่ง

“แย่แล้ว ! ระวัง!”

ฉู่ชิวตะโกนขึ้นเสียงดัง พร้อมกับยกไหล่ออกตีโต้

แต่สื่อหลงเทียนไม่ได้สนใจฉู่ชิว เขาพุ่งเป้าไปทางจางฉีที่อ่อนแอสุด

ดาบของเขาพุ่งออกไป ชี่อสูรก็กลายเป็นระลอกคลื่นจำนวนนับไม่ถ้วน ซึ่งมันสั่นสะเทือนไปยังจางฉี

จางฉีต้านไม่ไหว จึงกระเด็นลอยออกไป

ฉู่ชิวสายตาเย็นชา หมัดลอยกระแทกไปทางสื่อหลงเทียน

ร่างกายสื่อหลงเทียนสั่นไหว แต่ไม่ได้ถลาถอยหลัง เหมือนไม่รู้สึกเจ็บอย่างไรอย่างนั้น เขาหมุนดาบห้ำหั่นไปทางฉู่ชิวทันที

ฉู่ชิวรีบหลบ แต่สุดท้ายช้าไปหนึ่งก้าว จึงถูกกระบี่ปีศาจตัดมาที่แขนขวา เลือดไหลอาบนอง

“ฉู่ชิว!”

จางฉีตะโกนขึ้น รีบวิ่งไปข้างหน้า หมายจะช่วยฉู่ชิว

แต่สื่อหลงเทียนกลับหัวเราะเสียงดังลั่น

“มาก็ดี! ดี!”

พูดจบ แขนของเขาก็สะบัด กระบี่ปีศาจจึงปล่อยพลังออกมาพุ่งไปทางจางฉี

จางฉีตกใจ รีบหลบแต่ชี่ดาบพุ่งมาอย่างรวดเร็ว จนทำให้ขาทั้งสองข้างของเขาถูกตัด

ปัง!

จางฉีล้มลงบนพื้น ลุกขึ้นไม่ได้อีก และเลือดสีแดงสดก็ไหลอาบออกมาจากขาของเขาจนนองเต็มพื้น….