สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2896

พู่วว์!

ร่างของปีศาจคนหนึ่งถูกระเบิด กลายเป็นเนื้อกระจุยกระจายหล่นอยู่เต็มพื้น

เนื้อตัวที่เต็มไปด้วยเลือดของหมอเทวดาหลินหายใจหอบ ยืนอยู่กลางภูเขาศพทะเลเลือด

จากการไล่ตามมาจากเมืองเจียงเฉินจนถึงจุดนี้ ระยะทางกว่าร้อยลี้

ระหว่างทาง มีศพของคนลัทธิปีศาจสวรรค์อยู่ทุกแห่งหน ภาพราวกับว่าเป็นคุก น่าสังเวชเป็นอย่างมาก

“แม่ทัพหลิน! !”

โจวเซวียนหลงรีบวิ่งมา เขาเห็นหลินหยางยืนอยู่กลางภูเขาศพ อดไม่ได้ที่จะใจสั่น จากนั้นรีบมาทำความเคารพ

“สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?”

หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“กองกำลังหลักถูกกวาดล้างไปหมดแล้ว แต่ยังมีจำนวนมากหลบหนีไป แต่แม่ทัพหลินวางใจได้ เราได้ใช้ดาวเทียมเพื่อค้นหาตำแหน่งของคนเหล่านี้แล้ว และในขณะเดียวกันก็ส่งยอดฝีมือออกไปล้อมปราบปรามพวกเขาแล้ว ผมเชื่อว่าจะใช้เวลาไม่นานพวกเขาทั้งหมดถูกยิงตาย!” โจวเซวียนหลงพูดรายงาน

“ปีศาจเหล่านี้โหดเหี้ยมอำมหิต ฝีมือร้ายกาจ! ฆ่าได้ฆ่า! อย่าเก็บไว้ ไม่อย่างนั้นพอพวกเขาเข้าไปในหมู่บ้านหรือเมือง เกิดการสังหารขึ้นมา กลายเป็นปีศาจร้ายจะทำให้ยิ่งวุ่นวาย!”

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“สั่งการลงไป ใช้ทุกวิถีทางฆ่าปีศาจทิ้งซะ! อย่าให้เหลือ! !”

“รับทราบ!”

โจวเซวียนหลงพยักหน้า จากนั้นควักเครื่องสื่อสารวิทยุออกมากระจายคำสั่ง

เวลานี้ โทรศัพท์ของหลินหยางก็ดังขึ้น

พอควักออกมาดู ก็คือกงซีหยุน

“กงซีหยุน! ซูเหยียนไม่เป็นไรใช่ไหม?”

หลินหยางรีบถามขึ้น

“ประธานหลินวางใจค่ะ คุณซูเหยียน พวกเธอปลอดภัยดี ฉันได้พาพวกเธอมาที่มณฑลจิงแล้ว”กงซีหยุนพูดขึ้น

“งั้นก็ดีแล้ว”

หลินหยางโล่งอก พูดว่า“คุณพาพวกเขาไปอยู่นอกมณฑลสักระยะนะ รอผมจัดการเรื่องที่นี่เสร็จค่อยพาพวกเขากลับมา”

“ได้ค่ะประธานหลิน”

กงซีหยุนพูดขึ้น แต่ไม่นานก็รีบพูดขึ้นอีก“ประธานหลิน อย่าเพิ่งวางนะคะ คุณซูอยากจะคุยด้วยค่ะ….”

หลินหยางชะงักงัน ลังเลใจอยู่สักพักหนึ่ง ถึงได้พูดขึ้นว่า“คุณเอาโทรศัพท์ให้ซูเหยียนเถอะ”

หลังจากนั้นสักพักหนึ่ง เสียงปลายสายก็มีเสียงซูเหยียนดังมา

“ประธานหลิน!”

“คุณซู ต้องขอโทษด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะผม คุณก็ไม่ต้องมาลำบากแบบนี้ ผมขอโทษจากใจจริงครับ”หลินหยางยิ้มเจื่อนๆพูดขึ้น

“ประธานหลิน คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอกค่ะ เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น ไม่ว่าใครก็ไม่อยากให้เกิดหรอกค่ะ อีกอย่างฉันได้ฟังที่คุณกงพูด เรื่องนี้ก็จะไปโทษคุณไม่ได้หรอก มีคนต้องการจัดการหยางหัว คุณก็แค่ตอบโต้กลับ”

ซูเหยียนยิ้ม พูดว่า“อีกอย่างปกติคุณหลินทำเรื่องดีๆตั้งหลายอย่าง ช่วยฉันหลายเรื่อง ฉันจะตำหนิคุณได้ยังไงคะ? คุณเป็นคนดีนะคะ!”

คำพูดว่าเป็นคนดีทำให้หลินหยางฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ แต่หลินหยางรู้ ซูเหยียนไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น

“คุณซู คุณคิดแบบนี้ผมก็ดีใจ คุณวางใจ รอผมจัดการเรื่องที่เมืองเจียงเฉินเรียบร้อยแล้ว ไม่นานคุณจะได้กลับมา ถึงตอนนั้นผมจะรับประกันกับคุณเอง ว่าจะไม่ให้คุณได้รับบาดเจ็บเลย”หลินหยางพูดขึ้น

“ขอบคุณนะคะ ประธานหลิน”

ซูเหยียนรู้สึกซาบซึ้งใจ แต่เธอลังเลใจอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นพูดว่า“ประธานหลิน ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะขอร้อง คุณ…ช่วยฉันได้ไหม?”

“เรื่องอะไรครับ ว่ามาเลย แค่ผมทำได้ ผมไม่ปฏิเสธแน่นอน”

“คือ…สามีของฉันหลินหยาง ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนค่ะ ฉันติดต่อเขาไม่ได้ แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ที่เจียงเฉินเป็นยังไง ได้ยินมาว่าเฉิงหนานปิดเมืองแล้ว ชาวบ้านกำลังอพยพไปทางเฉิงเป่ย... หากคุณพบเขา คุณจะปกป้องเขาให้ปลอดภัยได้ไหม? ได้โปรด..."

ซูเหยียนพูดด้วยความสัตย์จริง

หลินหยางชะงักงัน

เขาคิดไม่ถึงเลย คิดไม่ถึงว่าซูเหยียนอยากจะให้เขาทำเรื่องแบบนี้

เหม่อลอยไปสักพักหนึ่ง หลินหยางถึงได้ยิ้มเจื่อนๆพูดว่า“คุณซูวางใจครับ สามีของคุณสบายดี ตอนนี้คนของหยางหัวดูแลเขาอยู่ แต่โทรศัพท์ของเขาพัง เลยอาจจะทำให้ติดต่อคุณไม่ได้…รอมีเวลา ผมจะให้เขาโทรหาคุณนะครับ”

“ดีเลยค่ะ ขอบคุณนะคะประธานหลิน”

ซูเหยียนพูดด้วยความตื่นเต้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน