สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2908

ณ แดนมรณะ

"รายงานครับ!!"

เสียงตะโกนอันรีบร้อนดังขึ้น จากนั้นภาพเงาหนึ่งก็ได้พุ่งเข้ามาในห้องประชุมอภิปรายงานราชการของแดนมรณะอย่างบ้าคลั่ง

ผู้นำระดับสูงของแดนมรณะจำนวนมากกำลังนั่งอยู่ภายในห้องประชุม

ทุกคนขมวดคิ้วแน่น คล้ายกับกำลังปรึกษาหารืออะไรบางอย่างอยู่ เมื่อเห็นคนพุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน แต่ละคนต่างก็แสดงความไม่พอใจ

"ไอ้บ้านี่ ไม่รู้หรือไงว่าพวกเรากำลังปรึกษาหารือเรื่องสำคัญอยู่? ใครสั่งให้แกเข้าห๊ะ?"

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งตบมือแล้วตวาดขึ้นมาทันที

"ผู้อาวุโสสี่อย่าเพิ่งโมโหไปเลย ให้คนคนนี้ได้พูดก่อนเถอะ"

ผู้อาวุโสผมขาวที่เป็นเบื้องบนจ้องมองคนที่มา แล้วกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า: "เกิดเรื่องอะไรขึ้น? คุณรายงานมา!"

"เรียนผู้อาวุโสใหญ่ หมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉินได้นำยอดฝีมือของหยางหัว เริ่มดำเนินการเข้าโจมตีลัทธิปีศาจสวรรค์แล้วครับ นอกจากนี้กองกำลังทหารที่สาม และที่ห้าของแดนมังกรได้เข้าร่วมโจมตีด้วยครับ และตระกูลศิลปะการต่อสู้ระดับสูงหลายสิบตระกูลก็ได้สนับสนุนเช่นเดียวกัน การโอบล้อมลัทธิปีศาจสวรรค์ได้เริ่มขึ้นแล้ว.และลัทธิปีศาจสวรรค์กำลังตกอยู่ในอันตรายครับ!"

คนคนนั้นจะโกนกล่าวด้วยเสียงสูง

เพียงพูดคำนี้ออกมา ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

ผู้อาวุโสใหญ่มีสีหน้าเคร่งขรึม เป็นเวลานาน จึงโบกมือ

คนคนนั้นคำนับ แล้วถอยออกไป

"เมื่อครู่นี้พวกเราเพิ่งได้รับข่าวจิ่งเยียนเหอเจ้าสำนักเยว่จ้าวถูกสังหาร ลัทธิปีศาจสวรรค์ก็ถูกปิดล้อมอย่างนั้นเหรอ? หมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉินผู้นี้......ทำไมถึงรวดเร็วจนน่าทึ่งเช่นนี้นะ?" ผู้อาวุโสสี่นั่งลงบนเก้าอี้อย่างห่อเหี่ยว แล้วพูดพึมพำ

"ผู้อาวุโสสาม แผนกข่าวกรองของพวกคุณมีข่าวอะไรบ้างไหม?"

ผู้อาวุโสใหญ่เอียงหน้าไปทางขวามองคนคนหนึ่ง แล้วกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็น

ผู้อาวุโสสามตกตะลึงเล็กน้อย ก้มหน้าแล้วกล่าวว่า: "เรียนผู้อาวุโสใหญ่ ข้อมูลที่ได้รับจากแผนกข่าวกรองของพวกเราคือ.....คือสื่อหลงเทียนจอมมารสูงสุดของลัทธิปีศาจสวรรค์ได้นำจอมปีศาจนับแสนบุกเข้าโจมตีเมืองเจียงเฉิน......"

"แต่ตอนนี้หมอเทวดาหลินได้โจมตีโต้ตอบลัทธิปีศาจสวรรค์แล้ว!!"

"เอ่อ....คือ...ฉันไม่รู้ความเป็นจริง...."

ผู้อาวุโสสามถึงกับไปไม่เป็น

สถานการณ์ในการสู้รบนี้เปลี่ยนไปอย่างมาก จนเขาคาดไม่ถึง

"ผู้อาวุโสใหญ่ครับ พวกเราจะต้องมีท่าทีโต้ตอบให้เร็วหน่อยนะครับ ถ้าหากลัทธิปีศาจสวรรค์ถูกทำลาย เป้าหมายต่อไปของหลินหยางก็จะต้องเป็นพวกเราแน่นอนครับ!!"

คนคนหนึ่งยืนขึ้นทันที แล้วกล่าวเสียงดัง

"พูดถูก พวกเราได้ผูกพยาบาทกับหมอเทวดาหลินแล้ว เขาจะต้องไม่ปล่อยพวกเราไปอย่างแน่นอน! ผู้อาวุโสใหญ่ครับ พวกเราจะต้องรีบส่งยอดฝีมือ ไปสนับสนุนลัทธิปีศาจสวรรค์โดยเร็วครับ!"

"น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า ไม่อาจไม่พิจารณาได้แล้วครับ! ผู้อาวุโสใหญ่!"

"ผู้อาวุโสใหญ่...."

ทุกคนพูดขึ้นมาตามๆ กัน แต่ละคนมีเจตนาที่จะต่อสู้อย่างเข้มข้น

แต่ทว่าผู้อาวุโสใหญ่ไม่พูดจาเป็นเวลานาน

"ผู้อาวุโสใหญ่ครับ ถึงเวลานี้แล้ว ยังจะต้องลังเลใจอะไรอีกเหรอครับ?"

ผู้อาวุโสรองกล่าวถามอย่างเยือกเย็น

"ฉันเข้าใจความรู้สึกของพวกคุณ แล้วก็เข้าใจความหมายของพวกคุณด้วย แต่พวกเราจะต้องเข้าใจว่า การโจมตีลัทธิปีศาจสวรรค์ในครั้งนี้ไม่ใช่แค่หยางหัวของหมอเทวดาหลินเท่านั้น แต่ยังต้องการกองกำลังของทางการแดนมังกรอีกด้วย! นัยยะนี้คืออะไร หรือว่าพวกคุณไม่รู้?"

ผู้อาวุโสใหญ่เงยหน้าขึ้นมา แล้วกวาดสายตามองทุกคนอย่างนิ่งๆ

"ผู้อาวุโสใหญ่เกรงว่าหากพวกเราออกมือช่วย อาจจะเป็นศัตรูกับแดนมังกร ด้วยเหตุนี้ก็จะถูกแดนมังกรรวมไว้ในเป้าหมายการโจมตีหรือไม่ครับ?"

ผู้อาวุโสรองกล่าวถามอย่างเคร่งขรึม

"ถึงแม้แดนมรณะจะแข็งแกร่ง แต่จะสามารถต้านทานกับแดนมังกรได้อย่างไรกัน? ถึงอย่างไรนั่นก็คืออาณาจักร"

"เช่นนั้น.....หรือว่าพวกเราจะต้องนั่งรอความตาย?"

ทุกคนรีบร้อน

"ไม่! จะสามารถนั่งรอความตายได้อย่างไรกัน? ?"

ผู้อาวุโสใหญ่ครุ่นคิดเล็กน้อย จู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นได้ จึงกล่าวทันทีว่า: "ระดมกำลังทั้งหมดในแดนมรณะ แล้วมุ่งหน้าไปยังลัทธิปีศาจสวรรค์ทันที!"

"ผู้อาวุโสใหญ่ คุณจะสนับสนุนลัทธิปีศาจสวรรค์จริงๆ เหรอ? คนแดนมรณะของพวกเราจะไม่กลายเป็นนักโทษขายชาติเหรอครับ?"

ผู้อาวุโสสามรีบลุกขึ้นยืน ด้วยอารมณ์ที่ตื่นเต้น และพยายามขัดขวางอย่างสุดความสามารถ

"ไม่! พวกเราไม่ได้สนับสนุนลัทธิปีศาจสวรรค์นะครับ!"

ผู้อาวุโสใหญ่ส่ายหน้า

"เช่นนั้นพวกเราส่งคนเข้าไปอะไรกัน?"

"พวกเรา.....จะไปล้อมปราบลัทธิปีศาจสวรรค์!"

ผู้อาวุโสใหญ่กล่าวอย่างเยือกเย็น

"คุณผู้หญิง คุณไปที่ไหนไม่ได้ทั้งนั้นครับ!"

"ปล่อยฉันออกไปนะ! ให้ฉันออกไป!"

หญิงชุดแดงร้องตะโกน ต้องการจะฝืนพุ่งออกไป

แต่ก็ไม่มีประโยชน์

เธอทำได้เพียงนั่งนิ่งลงกับพื้น และหลั่งน้ำตาอย่างเงียบๆ ..

....

ครืน!!

ฟ้าและดินสั่นสะเทือน

พลังอันโหดเหี้ยมได้กลายเป็นมาลัย และแผ่กระจายไปรอบทิศทาง

จากนั้นม่านพลังของทั้งภูเขาปีศาจก็เริ่มปรากฏรอยแตกร้าว กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวได้ทะลักออกมาจากรอยแตกร้าวบนม่านพลังนั้นทีละน้อยๆ และพ่นไปทั่วทุกสารทิศ

ผู้นำเกาะบูรพาเห็นเช่นนี้ จึงตะโกนขึ้นทันทีว่า: "ถอย! รีบถอยไป!"

ทุกคนรีบถอยออกไป

และเมื่อทุกคนถอยออกห่างจากภูเขาไปสิบไมล์

ตูม!!

ม่านพลังทั้งหมดก็ระเบิดออกทันที

พลังทำลายล้างอันไม่มีที่สิ้นสุดหลั่งไหลลงมาตามภูเขา บดขยี้และกลืนกินทุกสิ่ง

กลิ่นอายตลบอบอวลไปทั่วทุกที่ เศษผงสักชิ้น หญ้าสักต้นก็ไม่มีปรากฏ มันช่างน่าสยดสยอง

อันเซวียนหนีไปอย่างโซซัดโซเซ แต่ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ในที่สุดก็ไม่อาจหลบหนีไปจากการปกคลุมของพลังอันน่าสะพรึงกลัวได้ คนจึงถูกพลังงานปกคลุม และตายอย่างอนาถในอานุภาพนี้

และเมื่ออานุภาพที่เหลืออยู่สลายไป ภูเขาปีศาจทั้งหมดก็พังทลายลงโดยสิ้นเชิง

หลินหยางกับเจ้าลัทธิยืนอยู่บนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ไพศาล และจ้องมองกันอย่างเย็นชา

เจตนาสังหารอันพุ่งทะยานตลบอบอวลไปทั่วทั้งลัทธิปีศาจสวรรค์

คนจำนวนนับไม่ถ้วนเงยหน้าขึ้นมอง ด้วยสายตาที่เป็นประกาย

ในสายตาของพวกเขา นี่คือสงครามระหว่างสัจจเทพ.....