สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2911

จริงๆ แล้วระดับขั้นของหลินหยางไม่อาจเทียบกับเจ้าลัทธิปีศาจสวรรค์ได้เลย

และที่เขาสามารถต่อสู้กันได้จนถึงตอนนี้ก็เป็นเพราะกระดูกเทพสูงสุดเท่านั้นเอง

ความแข็งแกร่งของกระดูกเทพสูงสุดนั้นไม่ธรรมดาอย่างมาก และแม้แต่เทพเซียนแห่งแผ่นดินก็ไม่อาจสู้ได้

แต่นอกจากเรื่องของร่างกายที่แข็งแกร่งแล้วนั้น ความรวดเร็วและการตอบสนองรวมถึงพลังของหลินหยางล้วนไม่สามารถรับมือกับเจ้าลัทธิปีศาจสวรรค์ได้เลยแม้แต่นิดเดียว

โดยเฉพาะตอนนี้ที่เจ้าลัทธิได้บรรลุขั้นวรยุทธ์ได้สำเร็จแล้ว ทำให้พลังของเขาเพิ่มขึ้นหลายระดับขั้น

แววตาของหลินหยางดุดันและรีบหยุดการโจมตีพร้อมกับทำให้พลังแห่งสวรรค์เข้ามาปกคลุมร่างกายของตัวเอง

ตุ่บ!

และขณะนี้เอง หมัดหนึ่งที่รุนแรงก็ตะปบเข้ามาที่แผ่นหลังของเขาอย่างแรง

หลินหยางกระเด็นลอยออกไปและกระแทกเข้ากับพื้นอย่างแรง

ทว่าเขายังไม่ทันลุกขึ้นมาก็มีอีกหมัดพุ่งเข้ามาและกระแทกเข้าที่หน้าท้องของเขาอย่างแรง

ปัง!

ร่างของหลินหยางถูกหมัดต่อยเข้าไปจนร่างอัดเข้ากับพื้นและบริเวณนั้นก็มีบ่อน้ำลึกปรากฏขึ้น

เขารู้สึกว่าบริเวณหน้าท้องของเขาแตกร้าวและอวัยวะภายในของเขาก็ได้รับผลกระทบอย่างมาก

กระดูกเทพสูงสุดไม่สามารถทำให้เขานิ่งเฉยต่อการโจมตีของเจ้าลัทธิปีศาจสวรรค์ได้

แม้ว่าตอนนี้เจ้าลัทธิปีศาจสวรรค์จะไม่ใช่เทพเซียนแห่งแผ่นดิน ทว่าก็คงไม่ห่างไกลระดับขั้นนี้เท่าไรแล้ว

หากยังต่อสู้กันแบบนี้ต่อไปอีก เป็นไปได้ว่าอาจไม่สามารถเอาชนะเจ้าลัทธิปีศาจสวรรค์ได้อย่างแน่นอน

แววตาของหลินหยางแน่วแน่พร้อมกับครุ่นคิดหาวิธีรับมือ

และบริเวณบ่อน้ำลึกที่ว่านี้เองก็มีเงาสีแดงเลือดปรากฏขึ้น

นั่นก็คือเจ้าลัทธิปีศาจสวรรค์นั่นเอง

เขาไม่ได้พุ่งเข้ามา ทว่ากลับอ้าปากและถุยเลือดอาเจียนออกมา

ผัวะ....

พลังสีแดงเลือดจำนวนมากพุ่งไหลออกมาจากปากของเขาและเติมเต็มบ่อน้ำลึก

หลินหยางสูดหายใจเข้าและค้นพบว่าผิวหนังของตัวเองกำลังถูกกัดกร่อนด้วยพลังที่ไม่คาดคิดตลอดเวลา

แม้ว่าพลังนี้จะไม่สามารถโจมตีเอาชนะกระดูกเทพสูงสุดได้ ทว่ากลับสามารถสูญเสียพลังแห่งสวรรค์ไปได้มาก

ท่ามกลางสถานการณ์ที่บีบคั้น ทำให้หลินหยางพุ่งออกไป

หากเขายังอยู่ในบ่อน้ำลึกต่อไปเช่นนี้ พลังแห่งสวรรค์ของเขาจะต้องสูญหายไปหมดไม่เหลือแน่

"ขึ้นมาได้อย่างนั้นเหรอ?"

เจ้าลัทธิปีศาจสวรรค์จับจ้องไปที่หลินหยางและยิ้มหัวเราะอย่างเยือกเย็นพร้อมกัยขยับตัวอีกครั้ง

ปัง ปัง ปัง ปัง...

รอบตัวของหลินหยางปรากฏเป็นเงาของเจ้าลัทธิปีศาจสวรรค์นับพันนับหมื่นเงา และการโจมตีนับไม่ถ้วนก็ถาโถมเข้าใส่เขาอย่างดุเดือด

ทุกการโจมตีล้วนเป็นพลังที่น่าสะพรึงอย่างมาก

หลินหยางเป็นเสมือนกระสอบทรายที่ถูกเจ้าลัทธิปีศาจสวรรค์รุมจัดการอย่างคลุ้มคลั่ง

ผู้คนที่อยู่รอบๆ ต่างเฝ้ามองอย่างเหม่อลอย

ไม่มีเรี่ยวแรงจะโจมตีกลับได้เลยแม้แต่นิดเดียว!

นี่ถือเป็นการกดดันอยู่ฝ่ายเดียวแล้ว

"เจ้าลัทธิยอดเยี่ยมยิ่งใหญ่! เจ้าลัทธิน่าเกรงขามอย่างมาก!"

"ฮ่าๆ เจ้าหมอนั่นที่มาจากเจียงเฉินไม่ถือเป็นคู่ต่อสู้ของเจ้าลัทธิอีกต่อไปแล้ว!"

"เจ้าลัทธิที่บรรลุระดับขั้นวรยุทธ์ไปแล้ว ถือเป็นจ้าวมหาปีศาจที่หนึ่ง! ไม่มีใครสู้เขาได้อีกต่อไป! เวลานี้เขาถือเป็นผู้ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งอันดับหนึ่งไปเรียบร้อยแล้ว!"

"การต่อสู้ครั้งนี้นับเป็นชัยชนะของลัทธิปีศาจสวรรค์ของเรา!"

ผู้คนของลัทธิปีศาจสวรรค์ต่างพากันโห่ร้องด้วยความดีใจ

พวกเขามีศรัทธาและความเชื่อมั่นที่แน่วแน่

พวกเขาเชื่อว่าปีศาจที่ไร้ความสามารถจะถูกทำลายไปจนหมดสิ้นอย่างไม่เหลือซากแต่อย่างใด!

คนของแดนมรณะที่อยู่ไกลออกไปได้เข้าสู่สนามสงครามแล้ว

เบื้องหลังของพวกเขาเต็มไปด้วยศพของปีศาจจำนวนมาก

มีเลือดไหลนองเป็นสายน้ำและซากศพก็เกลื่อนพื้น

"ผู้อาวุโสใหญ่ เห็นแบบนี้หมอเทวดาหลินต้องพ่ายแพ้ลงอย่างไม่เหลือซากแน่! เรายังต้องลงมืออีกเหรอ?"

คนที่อยู่ข้างๆ เงยหน้าขึ้นมองออกไปพร้อมกับกล่าวถามอย่างนอบน้อม

"คอยดูอยู่ตรงนี้ก็พอแล้ว"

"คอยดู? ผู้อาวุโสใหญ่! ผมคิดว่าเรารีบร่นถอยจะดีกว่า เราฆ่ากำจัดเหล่าปีศาจของลัทธิปีศาจสวรรค์ไปจำนวนนับไม่ถ้วน! หากเจ้าลัทธิกำจัดคนเหล่านี้ได้สำเร็จ เขาจะต้องมาล้างแค้นเราแน่ ผมคิดว่าเรารีบร่นถอยจะดีกว่า!"

"ไม่ต้องกังวลไป ผมมีวิธีจัดการของผมเอง! พวกคุณคอยดูอยู่เฉยๆ รอดูจุดจบอยู่เฉยๆ ก็พอ"

ผู้อาวุโสใหญ่กล่าว

การฆ่าฟันจนมีผู้สูญเสียอยู่ฝ่ายเดียวทำให้ทุกคนต่างสูดหายใจด้วยอาการสั่นสะท้านและเฝ้ามองอย่างเหม่อลอย

การลงมือของหลินหยางสู้ไม่ได้เลยกับเจ้าลัทธิปีศาจสวรรค์

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน