สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2929

จางฉีตายเพื่อปกป้องเมืองเจียงเฉิน หลินหยางจึงรู้สึกผิดเป็นธรรมดา

"ท่านหลิน ท่านไม่ต้องไปหรอก สถานการณ์ของเมืองเจียงเฉินเพิ่งจะสงบลง ที่นี่ขาดท่านไม่ได้ ให้ฉันไปส่งก็พอแล้ว" ฉู่ชิวฝืนยิ้มและกล่าวออกมา

"ไม่เป็นไร ไปที่นั่นไม่เสียเวลามากมายหรอก

หลินหยางส่ายหัว

"งั้นก็ดี....."

เห็นหลินหยางยืนยัน ฉู่ชิวจึงทำได้เพียงตอบรับคำเท่านั้น

แต่ทว่าในเวลานี้ จู่ๆ ชวี่เทียนก็วิ่งเข้ามาในห้อง และกล่าวอย่างร้อนรนใจ : "ประธานหลิน! เกิดเรื่องแล้ว!"

"เกิดอะไรขึ้น?"

หลินหยางตกตะลึง

"ด้านนอกมาคนมาหลานคนเลย ลอกว่าต้องการพบท่าน ฉันบอกว่าท่านไม่ว่าง พวกเขาจึงระเบิดอาคารพักรักษาตัวที่เราเพิ่งจะสร้างไป!"

ชวี่เทียนกล่าวอย่างหวาดกลัว ดูเหมือนว่ากำลังนึกถึงฉากที่น่าสะพรึงอยู่

หลินหยางขมวดคิ้ว และวิ่งออกไปข้างนอกทันที

ในขณะนี้ สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีได้เกิดความโกลาหลขึ้น ทหารกองทัพซวนอีที่ดูแลความเป็นระเบียบเรียบร้อยของที่นี่ได้ปิดล้อมคนเหล่านั้นอยู่ที่ประตูใหญ่แล้ว

บรรดายอดฝีมือของหยางได้ทยอยตามมาเช่นกัน

เมื่อหลินหยางมาถึงที่เกิดเหตุ อาคารที่สร้างขึ้นใหม่ทางด้านขวา ได้พังทลายลงแล้ว และท้องฟ้าก็ปกคลุมไปด้วยฝุ่นละออง

หลินหยางรู้สึกโกรธอย่างมาก

"หมอเทวดาหลินของพวกมึงอยู่ที่ไหน? รีบให้ออกมาหากูเดี๋ยวนี้ กูไม่อยากจะเสียเวลากับเห็บไรอย่างพวกมึงหรอกนะ!"

ชายผมสั้นสวมชุดกันลมคนหนึ่งตะโกนเสียงดัง

แววตาของเขาดูไม่มีชีวิตชีวา ท่าทีดูไม่สนใจ ราวกับว่าทหารกองทัพซวนอีที่ถือปืนผาหน้าไม้อยู่รอบๆ เหล่านี้เป็นดังอากาศธาตุ

"กล้ามากนะ กล้าแสดงท่าทีไร้เหตุผลอยู่ที่นี่! ไม่รู้เหรอว่าที่นี่คือที่ไหน?"

อี้ฉีหลินเดินเข้าไปข้างหน้า และตะโกนเสียงดัง

"นี่คือหมอเทวดาหลินเหรอ?"

ชายคนนั้นจ้องมองอี้ฉีหลินและเอ่ยถาม

"ไม่ใช่ฉัน!"

อี้ฉีหลินกล่าว แต่เมื่อพูดจบ เสียงดัง'ตุ๊บ' มีพลังโจมตีเข้าที่ท้องของเขา คนทั้งคนม้วนลงไปอยู่บนพื้น และกระอักน้ำออกมาอย่างต่อเนื่อง ยากที่จะลุกขึ้นยืนได้

"มึงไม่ใช่หมอเทวดาหลินแล้วมึงมาทำไม? ไสหัวไป วันนี้กูมาหาหมอเทวดาหลินเท่านั้น!"

คนคนนั้นด่าทอออกมา

"มึง....."

ทุกๆ คนต่างโมโหเดือดดาล และเตรียมที่จะลงมือทันที

"หยุด!"

หลินหยางตะโกนเสียงดัง

"คุณก็คือหมอเทวดาหลินใช่ไหมล่ะ? ตำหนักพญามังกรไม่สามารถถูกหยามเหยียดได้ วันนี้เรามาที่นี่ไม่ได้จะทำให้คุณลำบากใจอะไร ตราบใดที่คุณคุกเข่าคำนับเพื่อยอมรับผิดแก่เรา เรื่องนี้ก็จะให้มันแล้วกันไป!"

ชายผมสั้นก่อนหน้านี้กล่าวอย่างเย็นชา ถึงแม้ว่าจะมองมาที่หลินหยาง แต่แววตาของเขาก็ยังคงมีท่าทีไม่แยแสใส่ใจแม้แต่น้อย

แต่ทว่าหลินหยางกลับมีใบหน้าที่เย็นชา จ้องมองคนของตำหนักพญามังกรเหล่านั้นและกล่าวว่า : "อาคารหลังนี้ของฉัน......ใครเป็นคนระเบิดมัน?"

เมื่อคำพูดนี้จบลง ทุกๆ คนก็ตกตะลึง

"หมอเทวดาหลิน คุณหมายความว่ายังไง?" โจวสืออวิ้นตกตะลึง

"ฉันถามพวกคุณ อาคารหลังนั้น ใครเป็นคนระเบิดมัน?"

หลินหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา สายตาที่กวาดมองคนของตำหนักพญามังกรเหล่านั้นราวกับน้ำค้างแข็งที่หนาวเย็นในเหวลึก

โจวสืออวิ้นขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างเงียบๆ

ยังไม่มีใครกล้ามองคนของตำหนักพญามังกรด้วยสายตาเช่นนี้เลย

"อาคารหลังนั้น ฉันระเบิดมันเอง มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"

ชายผมสั้นกวาดสายตามองหลินหยาง และกล่าวอย่างไม่แยแส

ดูเหมือนว่าสำหรับเขาแล้ว สิ่งที่ทำนี้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น

แต่หลินหยางกลับมีสีหน้าเคร่งขรึม ในดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธเคือง

"คุณรู้ไหมว่าอาคารนั้นเอาไว้ทำอะไร?" หลินหยางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"ไม่รู้ แล้วก็ไม่จำเป็นจะต้องรู้ด้วย! ทำไม? อาคารหลังนั้นมันสำคัญกับคุณมากเลยเหรอ?" ชายผมสั้นกล่าวอย่างไม่สนใจ