สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3046

เย่เหยียนสามารถข้ามขั้นตอนที่สำคัญไปได้อย่างราบรื่น เมื่อเข้าสู้ดินแดนเทพเซียนแห่งแผ่นดินที่ทึ่งโลกต่างเลื่อมใสศรัทธา จึงอาศัยแรงกดดันร่วมกันของผู้นำสูงสุดและเจ้าแห่งสำนักของดินแดนแห่งความเงียบและความตาย เพื่อนำศักยภาพในร่างกายของเขาออกมาโดยสิ้นเชิง เช่นนี้จะสามารถประสบความสำเร็จอย่างสูงได้

แต่หลินหยางที่ต้องการจะมาถึงจุดนี้ได้ กลับไม่ง่ายเลย

อันที่จริงแล้วเขาเข้าใจคำและภาพบนผนังอย่างทะลุปรุโปร่ง แต่เขาไม่มีโอกาสนี้ เขาจึงยังคงติดอยู่ในจุดที่สำคัญจุดนี้

สิ่งนี้ไม่ใช่อาศัยเพียงแค่ความสามารถในการเข้าใจและความทุ่มเทพยายามของตนเองแล้วจะสามารถทำได้

เมื่อเห็นว่าทุกๆ คนไม่เข้าใจถึงความลึกล้ำในนั้น จึงทำได้เพียงแค่เลือกที่จะยอมแพ้

แต่อูหงไม่ล้มเลิกความคิด เธอฉีกเสื้อออกหนึ่งชิ้น และกัดนิ้วมือ และใช้เลือดวาดลงไปบนตัวอักษรและรูปภาพบนผนัง มองดูแบบนี้ และคิดกลับไปกลับมาค่อยๆ ทำความเข้าใจมัน

เจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงกับผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวเริ่มมองหากลไกเพื่อหลินหยางอย่างตรงไปตรงมา

ด้วยพลังความสามารถของคนจำนวนมาก เวลาผ่านไปเพียงธูปไม่ถึงครึ่งก้าน หัวเทียนไห่ก็ค้นพบ

"ท่านหลิน ที่นี่มีช่องลับ!"

หลินหยางได้ยินเช่นนั้น ก็เดินเข้าไปในทันที

เขาเห็นว่าบริเวณที่วางแขนของเก้าอี้บนตำหนัก มีอัญมณีชิ้นหนึ่งที่สามารถเคลื่อนย้ายได้

ดูเหมือนว่าอัญมณีจะฝังอยู่บนเก้าอี้ แต่ถ้ากดมันลงไปมันจะสามารถเคลื่อนย้ายไปมาได้

"นี่เป็นกลไกของประตูบานนั้นเหรอ?"

เจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงเอ่ยถาม

"ไม่รู้สิ บางทีอาจจะต้องลองดู"

"ท่านหลิน ระวังไว้ด้วยก็ดีนะ หากเข้าใจผิดและไปแตะต้องกลไกแปลกๆ อะไรเข้า มันจะแย่นะ!"

"วางใจเถอะ"

หลินหยางกล่าวอย่างนิ่งๆ จากนั้นก็กดลงไปที่อัญมณี และเลื่อนไปที่ด้านข้าง

พร้อมกับอัญมณีที่เคลื่อนย้ายไป จู่ๆ ตำหนักก็สั่นสะเทือนขึ้นมาเบาๆ

"เกิดอะไรขึ้น?"

"หรือว่าไปแตะต้องโดนกลไกการป้องกันการรุกรานในตำหนัก?"

"ทุกท่านระวังตัวด้วย!"

ทุกๆ คนต่างเตรียมความพร้อม และรีบรวมตัวกัน มองไปรอบๆ ด้านอย่างระมัดระวัง

แต่ทว่าการสั่นไหวของตำหนักนี้ ไม่ได้มีการป้องกันการรุกรานแต่อย่างใด พื้นตรงกลางตำหนักได้แยกออก จากนั้นโลงศพคริสตัลโปร่งใสก็ค่อยๆ เลื่อนขึ้นมา

สายตาของทุกคนจับจ้องไปทาโลงศพนั้น

โลงศพที่ตกแต่งงดงาม ก็ไม่รู้ว่าใช้วัสดุอะไรสร้างขึ้นมา แต่ภายในแสงที่สลัวๆ มันเปล่งประกายเจิดจ้า

และภายในโลงศพ มีศพที่กลายเป็นโครงกระดูกนอนอยู่ ที่ด้านหน้าโลงศพมีแผ่นหินอันหนึ่ง

"สุสานจักรพรรดิเป่ยเฉิน!"

"เมื่อเห็นสุสานของฉัน จะต้องกราบสามครั้งคำนับเก้าครั้ง!"

อูหงจ้องมองตัวอักษรบนแผ่นหิน และอ่านออกมา

"คนในโลงศพนี้คือจักรพรรดิเป่ยเฉินเหรอ?"

ผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวขมวดคิ้วและกล่าว

"หึ เขาถือตัวขนาดนี้เลยเหรอ? ตายไปแล้วยังจะทำอย่างนี้อีก? กราบสามครั้งคำนับเก้าครั้ง? เขาคิดว่าตนเองเป็นใครกัน? บรรพบุรุษฉันอย่างนั้นเหรอ?"

ใบหน้าของอูหงเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

แต่หลินหยางกลับพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง และจู่ๆ ก็ก้าวไปข้างหน้า กราบสามครั้งคำนับเก้าครั้งไปที่แผ่นหิน ด้วยท่าทางที่เคารพและศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง

"ผู้นำพันธมิตรหลิน?"

ทุกคนต่างตกตะลึง

"ฉันได้เข้าใจความลับในการเข้าสู่ดินแดนเทพเซียนแห่งแผ่นดินจากตัวอักษรและรูปภาพที่ผู้อาวุโสท่านนี้ทิ้งเอาไว้ เขาก็ถือว่าเป็นกึ่งอาจารย์ของฉัน ถ้าได้กราบสามครั้งคำนับเก้าครั้งต่ออาจารย์ มันจะไม่ควรเลยเหรอ?"

หลินหยางกล่าว

ทุกๆ คนไม่พูดอะไร

แต่ในเวลานี้

ครืนนน

ทันใดนั้นฝาโลงศพคริสตัลก็เปิดออก จากนั้นแสงสว่างโชติช่วงก็พุ่งออกมาจากปากของโครงกระดูกในโลงศพ และเหมือนกับล็อกเอาไว้ที่หลินหยาง มุ่งไปที่ร่างกายของเขาโดยตรง

ทันใดนั้น ร่างกายของหลินหยางก็ปล่อยแสงสีฟ้าออกมา ดูมหัศจรรย์อย่างมาก

ผู้คนโดยรอบต่างล่าถอยออกไป และร้องอย่างตกตะลึงไปตามๆ กัน

เมื่อแสงนี้หายไป ลมปราณบนตัวของหลินหยางก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างน่าทึ่ง

"ผู้นำพันธมิตรหลิน ท่านรู้สึกอย่างไรบ้าง?"

อูหงรีบเอ่ยถาม

"ฉันรู้สึกว่าร่างกายและประสาทสัมผัสของตนเองนั้นดีขึ้นอย่างมาก......"

หลินหยางมองมือทั้งสองของตนเอง และอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า

"ที่แท้ก็ยังมีผลดีเช่นนี้?"

อูหงรีบพุ่งเข้าไป คำนับแผ่นหินนั้นไม่หยุด

แต่ว่าครั้งนี้ โลงศพคริสตัลไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย.....

"เกิดอะไรขึ้น?"

อูหงตกตะลึง

"คุณโขกหัวคำนับไม่เพียงพอหรือเปล่า?"

หนานซิ่งเอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"จริงเหรอ?"

อูหงตกตะลึง กัดฟันแน่น และโขกหัวลงไปที่พื้นอย่างแรงอีกครั้ง เสียงโขกดังตึงๆ แต่ก็ยังคงไร้ประโยชน์

"อย่าเปลืองแรงเลยท่านอูหง ฉันคิดว่าโอกาสดีๆ เช่นนี้ น่าจะมีเพียงแค่ครั้งเดียว เจ้าตำหนักท่านนี้คงไม่ได้ให้ทุกคนได้รับมันหรอก"

เจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงเอ่ยปาก

"นี่มัน....น่ารังเกียจจริงๆ!"

อูหงรู้สึกไม่พอใจ

แต่เธอไม่กล้าโกรธหลินหยาง อย่างไรเสียท่านนี้แม้แต่นักปราชญ์เย่เหยียนก็ต้องพ่ายแพ้ แล้วเธอจะเป็นศัตรูกับหลินหยางได้อย่างไร?

ภายใต้ความโมโห อูหงจึงเดินเข้าไปที่โลงศพทันที และเตะเข้าไปอย่างแรง

"ไอ้สารเลว มึงหลอกให้กูคำนับเหรอ? เชื่อไหมล่ะว่ากูจะดึงมึงออกมาจากโลงศพเลย!"

อูหงด่าทอ จากนั้นก็ออกแรง ต้องการจะเตะโลงศพนั้นให้คว่ำ

"หยุดนะ!"

หลินหยางตวาดออกมา และพุ่งตัวไปที่ด้านข้างของอูหง

"ทำไมผู้นำพันธมิตรหลิน? หรือคุณคิดว่าเขาเป็นอาจารย์ของคุณจริงๆ?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน