“แก้ปัญหาไร้สาระแบบไหนกัน? ตอนนี้ข้าไม่มีเวลาคุยกับเจ้าแล้ว ออกไปจากที่นี่ซะ!”
หัวหน้าตระกูลหานก่นด่าทันทีและต้องการขับไล่เหลียงหงอิงและหลินหยางออกไป
ใบหน้าของหานลั่วที่อยู่ด้านหลังมืดมนเป็นพิเศษ
จากนั้นเขาก็จำได้ว่าตนเองได้เรียกหลินหยางและตระกูลเหลียงมายอมรับความผิด
กลับลืมมันไปเสียได้
หานลั่วเหลือบมองหลินหยางและเหลียงหงอิง และถามทันทีว่า "ข้าขอให้ตระกูลเหลียงมาขอโทษ ทำไมพวกเจ้าถึงมาแค่สองคน คนอื่นๆ อยู่ที่ไหนกัน?"
"นี้...."
เหลียงหงอิงพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง
“ข้าไม่อยากมามัวพูดเรื่องไร้สาระกับเจ้า วันนี้ข้ามีแขกผู้มีเกียรติมา รีบออกไปจากที่นี่ซะ เร่ืองของเจ้าจะถูกชำระความในภายหลัง! ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”
หานลั่วโบกมือ
“ผู้บังคับบัญชาหาน โปรดฟังคำอธิบายของเราก่อน!”
เหลียงหงอิงตะโกนอย่างเร่งรีบ
“เอาพวกมันออกไป!”
หานลั่วตะโกน
"ขอรับ นายน้อย*!"
ลูกน้องของตระกูลหานรีบเข้ามาทันที
แต่ในขณะนั้นรถใหญ่อีกคันก็หยุดลง
“พี่หาน ทำไมคุณถึงได้โกรธขนาดนี้? มีเรื่องสำคัญอะไรที่ทุกคนไม่สามารถนั่งคุยกันดีๆได้หรือ?”
ถังเจียจวินลงจากรถแล้วยิ้มเล็กน้อย
“ถังเจียจวิน?”
หานลั่วตกใจ
“พี่หาน ไม่เจอกันนานนะ เป็นยังไงบ้าง?”
ถังเจียจวินประสานมือของเขาแล้วยิ้ม
“ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขากล้ามาเหยียบที่นี่ ปรากฎว่าเจ้าเป็นคนอยู่เบื้องหลังพวกเขาหรอกหรือ?”
หานลั่วฮัมเพลง: "แต่ต่อให้เจ้าจะออกหน้าให้ มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร! ความผิดของพวกเขา ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถช่วยได้!"
“พี่หาน จะไม่เห็นแก่หน้าผมหน่อยเหรอ?”
ถังเจียจวินขมวดคิ้ว
“ถังเจียจวินไม่ใช่ว่าข้าไม่ไว้หน้าคุณ แต่ วันนี้ฉันไม่มีความตั้งใจที่จะคุยกับคุณจริงๆ ดังนั้นคุณออกไปก่อนดถอะ และไม่จำเป็นต้องสนใจคนสองคนนี้ ให้ฉันไล่พวกเขาออกไป แล้วฉันจะดื่มกับคุณวันหลัง!”
หานลั่วกล่าวอย่างจริงจัง
“ฉันมาถึงประตูบ้านตระกูลหานของคุณแล้ว แค่คุณไม่แม้แต่จะเชิญฉันเข้าไปดื่มชา แต่ยังเชิญให้ออกไปอีกเหรอ?”
ถังเจียจวินเหลือบมองแถวเป็นระเบียบที่อยู่หน้าประตู แล้วก็ดูเหมือนจะตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาได้ และกระซิบ: "หรือว่าวันนี้ตระกูลหานของคุณ...จะมีคนใหญ่คนโตที่ไหนมา?"
หานลั่วเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเขยิบเข้าใกล้ถังเจียจวินเล็กน้อย และพูดอย่างใจเย็น: "ผู้บัญชาการ!"
คำง่ายๆสามคำนี้ทำให้ ถังเจียจวินถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความตกใจ โดยมีคำว่าตกใจเขียนทั่วใบหน้าของเขา
“เจียจวิน คุณยังอยากดื่มชาจากตระกูลหานของฉันอยู่ไหม?”
หานลั่วถามอย่างใจเย็น
“ดูเหมือนว่า...จะต้องมีการนัดหมายครั้งใหม่แล้ว”
ถังเจียจวินกลับมามีสติอีกครั้งและหายใจเข้า หัวใจของเขายังคงเต้นแรง
นี่ถือเป็นข่าวใหญ่!
ใครจะคาดคิดว่าตระกูลหานจะสามารถระเชิญคนระดับสูงเช่นนี้มาได้จริงๆ...
“คุณจะทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการกับคนสองคนนี้ ฉัน...ฉันจะขอตัวก่อน!”
ถังเจียจวินกล่าวทันที


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...