สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3064

“แก้ปัญหาไร้สาระแบบไหนกัน? ตอนนี้ข้าไม่มีเวลาคุยกับเจ้าแล้ว ออกไปจากที่นี่ซะ!”

หัวหน้าตระกูลหานก่นด่าทันทีและต้องการขับไล่เหลียงหงอิงและหลินหยางออกไป

ใบหน้าของหานลั่วที่อยู่ด้านหลังมืดมนเป็นพิเศษ

จากนั้นเขาก็จำได้ว่าตนเองได้เรียกหลินหยางและตระกูลเหลียงมายอมรับความผิด

กลับลืมมันไปเสียได้

หานลั่วเหลือบมองหลินหยางและเหลียงหงอิง และถามทันทีว่า "ข้าขอให้ตระกูลเหลียงมาขอโทษ ทำไมพวกเจ้าถึงมาแค่สองคน คนอื่นๆ อยู่ที่ไหนกัน?"

"นี้...."

เหลียงหงอิงพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

“ข้าไม่อยากมามัวพูดเรื่องไร้สาระกับเจ้า วันนี้ข้ามีแขกผู้มีเกียรติมา รีบออกไปจากที่นี่ซะ เร่ืองของเจ้าจะถูกชำระความในภายหลัง! ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”

หานลั่วโบกมือ

“ผู้บังคับบัญชาหาน โปรดฟังคำอธิบายของเราก่อน!”

เหลียงหงอิงตะโกนอย่างเร่งรีบ

“เอาพวกมันออกไป!”

หานลั่วตะโกน

"ขอรับ นายน้อย*!"

ลูกน้องของตระกูลหานรีบเข้ามาทันที

แต่ในขณะนั้นรถใหญ่อีกคันก็หยุดลง

“พี่หาน ทำไมคุณถึงได้โกรธขนาดนี้? มีเรื่องสำคัญอะไรที่ทุกคนไม่สามารถนั่งคุยกันดีๆได้หรือ?”

ถังเจียจวินลงจากรถแล้วยิ้มเล็กน้อย

“ถังเจียจวิน?”

หานลั่วตกใจ

“พี่หาน ไม่เจอกันนานนะ เป็นยังไงบ้าง?”

ถังเจียจวินประสานมือของเขาแล้วยิ้ม

“ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขากล้ามาเหยียบที่นี่ ปรากฎว่าเจ้าเป็นคนอยู่เบื้องหลังพวกเขาหรอกหรือ?”

หานลั่วฮัมเพลง: "แต่ต่อให้เจ้าจะออกหน้าให้ มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร! ความผิดของพวกเขา ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถช่วยได้!"

“พี่หาน จะไม่เห็นแก่หน้าผมหน่อยเหรอ?”

ถังเจียจวินขมวดคิ้ว

“ถังเจียจวินไม่ใช่ว่าข้าไม่ไว้หน้าคุณ แต่ วันนี้ฉันไม่มีความตั้งใจที่จะคุยกับคุณจริงๆ ดังนั้นคุณออกไปก่อนดถอะ และไม่จำเป็นต้องสนใจคนสองคนนี้ ให้ฉันไล่พวกเขาออกไป แล้วฉันจะดื่มกับคุณวันหลัง!”

หานลั่วกล่าวอย่างจริงจัง

“ฉันมาถึงประตูบ้านตระกูลหานของคุณแล้ว แค่คุณไม่แม้แต่จะเชิญฉันเข้าไปดื่มชา แต่ยังเชิญให้ออกไปอีกเหรอ?”

ถังเจียจวินเหลือบมองแถวเป็นระเบียบที่อยู่หน้าประตู แล้วก็ดูเหมือนจะตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาได้ และกระซิบ: "หรือว่าวันนี้ตระกูลหานของคุณ...จะมีคนใหญ่คนโตที่ไหนมา?"

หานลั่วเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเขยิบเข้าใกล้ถังเจียจวินเล็กน้อย และพูดอย่างใจเย็น: "ผู้บัญชาการ!"

คำง่ายๆสามคำนี้ทำให้ ถังเจียจวินถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความตกใจ โดยมีคำว่าตกใจเขียนทั่วใบหน้าของเขา

“เจียจวิน คุณยังอยากดื่มชาจากตระกูลหานของฉันอยู่ไหม?”

หานลั่วถามอย่างใจเย็น

“ดูเหมือนว่า...จะต้องมีการนัดหมายครั้งใหม่แล้ว”

ถังเจียจวินกลับมามีสติอีกครั้งและหายใจเข้า หัวใจของเขายังคงเต้นแรง

นี่ถือเป็นข่าวใหญ่!

ใครจะคาดคิดว่าตระกูลหานจะสามารถระเชิญคนระดับสูงเช่นนี้มาได้จริงๆ...

“คุณจะทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการกับคนสองคนนี้ ฉัน...ฉันจะขอตัวก่อน!”

ถังเจียจวินกล่าวทันที

เหลียงหงอิงตกตะลึงและรีบเปิดประตูรถแล้วตะโกน: "คุณถัง คุณ... คุณจะกลับคำหรือ?"

“หมายความว่ายังไงที่บอกว่ากลับคำ? ฉันก็ไม่ได้มาแล้วหรอกเหรอ เป็นเพราะตระกูลหานไม่สะดวกที่จะคุยเรื่องนี้ในวันนี้! เแล้วมันกี่ยวอะไรกับฉัน”

“คุณ...ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันขอให้ยกเลิกสัญญาทันที!”

เหลียงหงหยิงกล่าวด้วยความโกรธ

“ โอ้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะยกเลิกสัญญาเว้นแต่คุณจะผิดสัญญา แต่ในกรณีนี้ บริษัทหงจวงอินเตอร์เนชั่นแนลมีเดียจำกัดของคุณจะเป็นของฉัน!”

ถังเจียจวินหัวเราะเยาะ

ดวงตาในฤดูใบไม้ร่วงของเหลียงหงอิงสั่นเครืออย่างรุนแรง และมือและเท้าของเธอก็ชายิบ

“เหลียงหงอิง ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมคุณซึ่งเป็นตระกูลเหลียงถึงโง่เขลาขนาดที่ทำให้ตระกูลหานขุ่นเคือง ตอนนี้ตระกูลหานมีความสัมพันธ์กับผู้บัญชาการ ใครใน เมืองหลวงจะกล้ารุกราน?ขอให้คุณโชคดีแล้วกัน !"

ถังเจียจวินพูดอย่างดูหมิ่นแล้วตะโกนบอกคนขับ: "ไปกันเลย!"

เมื่อประตูรถปิดลง งานใหญ่ก็เริ่มขึ้น

จากนั้น เหลียงหงอิงก็ได้สติขึ้นมาทันที

เนื่องจากถังเจียจวินรู้ว่าผู้บัญชาการกำลังจะมาที่ตระกูลหาน หัวใจของเขาจึงยังคงชื่นชอบตระกูลหาน

หากตระกูลหานได้รับการสนับสนุนจากผู้บัญชาการ ในเมืองหลวงยังจะต้องกลัวคใครอีก? ก็แค่ตระกูลเหลียง จะนับเป็นอะไร?

ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่ถังเจียจวินจะยอมมาไกล่เกลี่ยเรื่องนี้อีกครั้ง

เหลียงหงอิงแทบจะทรุดตัวลงกับพื้น หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ครั้งนี้เธอสูญเสียทั้งครอบครัวและกองทหารของเธอ

แต่ในขณะนี้ ทันใดนั้นหลินหยางก็ตะโกน: "ถังเจียจวิน คุณจะรีบไปแบบนี้เหรอ? คุณไม่อยากพบผู้บัญชาการก่อนหรือไง?"

“หืม?”

ถังเจียจวิน มองเขาด้วยความสับสนและถามเบาๆ "คุณหมายถึงอะไร?"

หลินหยางไม่ได้พูดอะไร ทำแค่หันกลับมา มองไปที่ประตูตระกูลหาน แล้วเดินจากไป...