สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3082

"คุณแน่ใจเหรอว่าไม่ได้ดูผิดไป?"

เฉียนถงถามอย่างเคร่งขรึม

"คนของผมเห็นด้วยตาตัวเอง จะพลาดได้ยังไง? อีกอย่างผมเองก็รู้จักเขาคนนี้ด้วย!" เกาเทียนชิวกล่าว

"ใครกัน?"

"ผู้บังคับบัญชาตระกูลหาน หานลั่ว!"

"หืม?"

ลัวซาและเฉียนถงมองหน้ากันและต่างก็เห็นความตกใจที่อยู่ในแววตาของกันและกัน

"แม้ว่าหานลั่วจะมีตำแหน่งผู้บังคับบัญชา แต่ความสามารถของเขาก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมาก คิดจะใช้เขามารับมือกับผู้บงการอยู่เบื้องหลังของถังหู่? แบบนั้นไม่เรียกรนหาที่ตายหน่อยเหรอ?" ลัวซากล่าวอย่างเคร่งขรึม

"เกาเทียนชิว มีที่ไหนสามารถให้เราดูกล้องวงจรปิดความเคลื่อนไหวในเรือนจำได้ไหม? เราอยากรู้ว่าหมอเทวดาหลินเขาคิดจะทำอะไร?"

เฉียนถงกล่าว

"มี"

เกาเทียนชิวครุ่นคิดครู่หนึ่งและจากนั้นก็กล่าวออกมา "ตามผมมา"

ไม่พูดเปล่า เกาเทียนชิวได้เดินนำทั้งสองเข้าไปยังห้องเล็กๆ ห้องหนึ่งที่อยู่ในสถานีตำรวจ

ภายในห้องมีหน้าจอที่แสดงภาพของกล้องวงจรปิดอยู่จำนวนมาก หนึ่งในนั้นคือภาพของกล้องวงจรปิดที่อยู่ในเรือนจำ

ถังหู่และถังเจียจวินถูกคุมขังอยู่ในห้องเดียวกัน

ถังเจียจวินได้รับการรักษาร่างกายและร่างกายของเขาเต็มไปด้วยผ้าพันแผลพร้อมกับนอนอยู่บนเตียงโดยไม่ขยับเขยื้อนใดๆ

ส่วนถังหู่เอามือไพล่พลังและเดินไปมาอยู่ในห้อง บ้างก็เดินไปเกาะกรงเหล็กมองไปรอบๆ เหมือนกำลังรออะไรบางอย่าง

"คนของเราเตรียมพร้อมดีแล้วใช่ไหม?"

เฉียนถงถาม

"เชิญดูทางนี้เลยครับ"

เกาเทียนชิวชี้เข้าไปในภาพกล้องวงจรปิดห้องข้างๆ ที่อยู่ข้างในและกล่าว "คนเหล่านี้ถูกคนของเราเข้าไปแทนที่หมดแล้ว ตอนนี้ทั้งเรือนจำเป็นคนของเราหมดแล้ว เพียงแค่คุณสั่งมาคำเดียว ไม่ว่าใครเข้ามาช่วยถังหู่ แม้จะมีปีกก็ยากที่จะบินหนีออกไปได้"

"ขอเพียงถังหู่ไม่เป็นอะไรและพาตัวเขาออกมาได้ก็พอ และหากจับตัวนักฆ่าของอีกฝ่ายได้ก็ยิ่งดี" เฉียนถงพยักหน้ากล่าว

"เพียงแค่ความสามารถของคนเหล่านี้มีมากพอ ผมว่าไม่มีปัญหาอะไรครับ!"

เกาเทียนชิวกล่าว

"ทำไม? คุณสงสัยในความสามารถของคนของฉันอย่างนั้นเหรอ?"

ลัวซากล่าว "ฉันจะบอกอะไรให้นะ คนเหล่านี้ล้วนเป็นสมาชิกทีมรักษาความสงบเรียบร้อยทั้งสิ้น และคนเหล่านี้ก็มาจากสมัชชาใหญ่ พวกเขาเป็นคนที่ฉันตั้งใจคัดเลือกมาเป็นอย่างดี ความสามารถของพวกเขาล้วนน่าทึ่ง หากพวกเขาร่วมมือกันขึ้นมา แม้แต่ฉันเองก็ไม่สามารถสู้ได้ กองทัพของอาณาจักรมังกรไม่มีกองทัพไหนที่แข็งแกร่งไปกว่าพวกเขาแล้ว!"

"เช่นนั้นต้องสำเร็จเรียบร้อยอย่างไม่มีข้อผิดพลาดแน่นอน!"

เกาเทียนชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ลัวซาไม่พูดอะไรอีกและคอยมองอยู่เงียบๆ

ทั้งสามเฝ้ารออยู่ตรงนี้

เวลาผ่านไป เกาเทียนชิวก็รับโทรศัพท์และจากนั้นก็กล่าวเสียงเคร่งขรึม "หมอเทวดาหลินพวกเขาไปแล้วครับ"

"อ้อ?"

ทั้งสองรีบคอยจับจ้องหน้าจอกล้องวงจรปิดอย่างไม่ละสายตา

เป็นไปอย่างที่คาด หน้าจอแสดงให้เห็นเงาของใครสองคนเดินอยู่ที่ริมทางเดินในเรือนจำ

นั่นก็คือหลินหยางและหานลั่ว

ทั้งสองมุ่งหน้าเดินเข้าไปในห้องที่ถังหู่อยู่

"ฮึ ฉันเองก็เคยได้ยินเรื่องเหล่านี้ของเขามาเหมือนกัน สำหรับฉันแล้ว เขาไม่ได้ร้ายกาจอะไรมาก อีกอย่างทุกครั้งก็คอยมีคนมีอำนาจคอยเข้ามาช่วยเหลือ รวมถึงเขามีความโชคดีก็เท่านั้นเอง"

ลัวซากล่าวอย่างไม่แยแสและแววตาของเธอก็เต็มไปด้วยความดูถูก

"คุณลัวซา ระมัดระวังหน่อยดีกว่า การที่เขาอยู่มาถึงวันนี้ได้โดยไม่เป็นอะไร จะต้องมีเหตุผลอื่นแอบแฝงแน่นอน อย่าประมาทไปเลย"

เฉียนถงกล่าว

ลัวซาเบื่อหน่ายจะโต้เถียงจากนั้นก็หยิบบุหรี่ออกมาสูบเพื่อรอเวลา

เวลาผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง น้ำชาที่หลินหยางดื่มก็เริ่มหมด จากนั้นเขาก็หลับตาพักผ่อนอยู่บนเก้าอี้เพื่องีบ

หานลั่วยังคงยืนเฝ้าตัวตรงโดยไม่ขยับ

ภายในห้องขัง

ถังหู่คอยจ้องมองหลินหยาง "หมอเทวดาหลิน คุณกำลังรนหาที่ตาย คุณรู้ไหม?"

ทว่าหลินหยางกลับไม่สนใจและยังคงหลับตางีบอยู่เช่นนั้น

"ฮึ ไม่รู้อะไรเอาซะเลย ช่างเถอะ หวังว่าอีกประเดี๋ยวคุณจะยังคงนิ่งเฉยอยู่แบบนี้!"

ถังหู่กล่าวและจากนั้นก็เดินไปที่เตียงและเรียกถังเจียจวิน

"เจียวจวิน รีบลุกขึ้นเร็วเข้า เตรียมตัวได้แล้ว!"

"พ่อ อะไรคือเตรียมตัว? พวกเขามาช่วยเราแล้วเหรอ?" ถังเจียจวินลุกขึ้นถามอย่างอ่อนล้า

"คุณหลินมาเฝ้าเราถึงที่ขนาดนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาจะต้องได้รับข่าวแล้วว่ามีคนคิดจะช่วยชีวิตเรา รอให้เขาคนนั้นมาถึงและจัดการเขา จากนั้นเราก็สามารถออกจากที่นี่ได้อย่างอิสระแล้ว!"

ถังหู่กล่าว

"ช่วย?"

หลินหยางที่กำลังงีบหลับเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและหันไปมองถังหู่ที่อยู่ในห้องขัง "คุณแน่ใจเหรอว่าพวกเขาไม่ได้มาฆ่าปิดปากพวกคุณ?"