การเบ่งบานของดอกกระดูกมังกร ได้สังหารการแข่งขันครั้งนี้แล้ว
ผู้คนยืนแกร่วเงียบกริบอยู่เป็นเวลานาน
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ถึงได้พากันมีสติกลับมา
“สวย…สวยมากเลย….”
“ดอกไม้ดอกเดียวเบ่งบาน หลายดอกเหี่ยวเฉา! นี่คือราชาดอกไม้ที่เล่าขาน?”
“ไม่น่าเชื่อ….ไม่น่าเชื่อจริงๆ!”
“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตอนที่ฉันมีชีวิตอยู่ จะได้เจอกับราชาดอกไม้….”
“การมาครั้งนี้ถือว่าไม่สูญเปล่า!”
คนเหล่านี้ตื่นเต้นจนต้องปรบมือ
เจ้าตำหนักมังกรม่วงสูดหายใจเข้า ถึงแม้ภายในใจจะรู้สึกสับสน แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมา
เธอยิ้มแล้วเดินมาข้างหน้า พูดว่า“ทุกท่าน! ทุกท่าน….ฉันว่าผู้ชนะถูกกำหนดไว้แล้วไหม?”
“คุณจื่อยวนดูภาคภูมิใจมาก! คุณเอาราชาดอกไม้มาแข่งขัน พวกเราจะเอาอะไรมาสู้คุณ?”
ไป๋ซูอวี่ยิ้มเจื่อนๆพูดขึ้น
“ยังไงก็ต้องถามความคิดเห็นของพวกคุณไม่ใช่เหรอ?”
เจ้าตำหนักมังกรม่วงพูดขึ้น
คนจำนวนมากยิ้มเจื่อนๆออกมา
เดิมทีหมายมั่นตั้งใจจะมาอวดตนในงานนิทรรศการดอกไม้ ผลสุดท้ายกลับถูกเจ้าตำหนักมังกรม่วงสกัดเสียก่อนแล้ว
น่ากลัวมาก!
นี่คือเสน่ห์ของราชาดอกไม้เหรอ?
เจ้าตำหนักมังกรม่วงอารมณ์ดีมาก เธอโบกสะบัดมือ จากนั้นคนที่อยู่ด้านหลังจึงได้มาเอาดอกไม้ที่อยู่ในกล่องของคนเหล่านี้ไป
ส่วนกระถางดอกกระดูกมังกรนั่น ก็ถูกเก็บเหมือนกัน
“เจ้าตำหนักมังกรม่วง คุณพอใจหรือยัง?”
หลินหยางเอียงคอถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“พอใจ! แน่นอนว่าพอใจ! รออีกเดี๋ยวงานนิทรรศการดอกไม้จบลง ดอกหัวใจสีเงินก็เป็นของคุณแล้ว!”
เจ้าตำหนักมังกรม่วงแสยะยิ้มมุมปากพูดขึ้น
“ขอบคุณครับ”
หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
การแข่งขันต่อจากนี้ไม่มีความหมายอะไรละ
หลังจากที่ทุกคนเห็นเสน่ห์ของราชาดอกไม้แล้ว ต่อให้ไปดูดอกไม้ดอกอื่นก็รู้สึกว่ามันไม่ได้มีความโดดเด่นอะไรแล้ว
ด้วยเหตุนี้งานนิทรรศการดอกไม้จึงจบลง
ทุกคนพากันทยอยแยกย้าย
หลินหยางก็ได้ดอกกระดูกมังกรดังใจหวัง
“หมอเทวดาหลิน แฮะๆ ยินดีด้วยนะครับ!”
โจวสืออวิ้นเดินมา ยิ้มหัวเราะพูดขึ้น
แต่หลินหยางไม่มีเวลามาสนใจเขา หลังจากที่ได้ดอกกระดูกมังกรแล้ว เขาจึงหยิบเข็มเงินที่อยู่ด้านบนอย่างระมัดระวัง เวลาเดียวกันก็หยิบยาลูกกลอนหนึ่งเม็ดออกมาจากตัว จากนั้นก็ทำให้มันเป็นผงแล้วเอามาทาบนก้านรากของดอกกระดูกมังกร
“คุณทำได้ยังไง?”
เจ้าตำหนักมังกรม่วงเห็นฉากนี้ จึงถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
“ทำได้ยังไงอะไรเหรอครับ?”
“คุณหลอกคนอื่นได้ แต่หลอกฉันไม่ได้ค่ะ นี่มันไม่ใช่ราชาดอกไม้! คุณทำดอกกระดูกมังกรที่เป็นเพียงดอกไม้ธรรมดาให้กลายเป็นราชาดอกไม้ได้ยังไงคะ?”
เจ้าตำหนักมังกรม่วงหัวเราะพูดขึ้น
หลินหยางเงียบอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นพูดว่า“ก็แค่ทำสรรพคุณพิเศษแค่นั้นเองครับ!”
“ทำสรรพคุณพิเศษ?”
เจ้าตำหนักมังกรม่วงชะงักงันเล็กน้อย สักพักหนึ่งถึงได้สติกลับมา
“เข็มเงินเหล่านั้นกับเลือดของคุณเป็นแค่กลอุบายเพื่อทำให้ผู้คนตาพร่าหรือเปล่า? จุดประสงค์ของพวกมันคือต้องการให้ดอกกระดูกมังกรแสดงความสามารถออกมาเหรอ?”
“ไม่ใช่ทั้งหมดหรอก บนเข็มเงินมีกลิ่นอายที่พิเศษทิ่มเข้าไปในดอกกระดูกมังกร กระตุ้นรากของมัน ทำให้มันเบ่งบานเร็วขึ้น สารเหลวของพวกคุณผลข้างเคียงเยอะ ถึงแม้จะสามารถทำให้ดอกกระดูกมังกรเร่งเติบโตได้ ก็จะทำให้มีผลข้างเคียงเยอะอยู่ดี เพราะฉะนั้นผมเลยไม่อยากใช้ ส่วนอย่างอื่น ก็แค่เป็นลักษณะพิเศษที่พลังที่แข็งแกร่งแสดงออกมาเท่านั้น”
หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ
เจ้าตำหนักมังกรม่วงขมวดคิ้วเป็นปมเล็กน้อย
สมาชิกของโลกแห่งดอกไม้หลายคนไม่ได้มีวรยุทธ์ แน่นอนว่าสัมผัสไม่ได้
“แต่ไม่ใช่เพียงเท่านี้ คุณยังใช้พลังที่แข็งแกร่งปกคลุมทั่วทะเลดอกไม้ ทำลายล้างดอกไม้ทั้งหมดที่มีอยู่ในทะเลดอกไม้ จนเกิดภาพลวงตาว่าเป็นราชาดอกไม้ขึ้น ถูกไหม?”
น้ำเสียงเย็นชาลอยลมมา
หลินหยางกับเจ้าตำหนักมังกรม่วงมองไป


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...