สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3146

"พี่สาวของคุณ? คนไหนเหรอ?"

หลินหยางกลืนเนื้อกวางในปากและจากนั้นก็ถามออกไปตามมารยาท

"พี่สาวของฉันชื่ออ่าวเวยอิน เธอเป็นพี่สาวคนละแม่กับฉัน ปกติแล้วเธอจะเก็บตัวอยู่สันโดษและไม่ค่อยปรากฏตัวสู่ภายนอกและเธอก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับตำแหน่งชื่อเสียงอะไรทั้งนั้น เธอเอาแต่หมกมุ่นกับการฝึกฝนอยู่ที่บ้านเท่านั้น"

"แต่นิสัยของพี่สาวฉันประหลาดมาก ฉันเองก็ไม่ได้สนิทสนมกับเธอมากเท่าไร แต่ฉันคิดว่าความสามารถของเธอจะต้องเหนือกว่าฉันอย่างแน่นอน"

"และคนที่มีเรื่องกับพี่สาวของฉัน ไม่ว่าใครก็ต่างจบลงอย่างไม่สวยงาม ฉะนั้นฉันหวังว่าคุณคงจะไม่ไปก่อเรื่องให้ฉัน ไม่งั้น..."

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ อ่าวหานเหมยก็เงียบลงอยู่ชั่วขณะ

"ไม่งั้นจะทำไมเหรอ?" หลินหยางถาม

"จุดจบคงต้องตายอย่างแน่นอน"

อ่าวหานเหมยพูดเสียงแผ่วเบา

"ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"เคยมีคนพูดจาไม่ดีต่อหน้าเธอและไม่ยอมขอโทษ วันถัดไปเขาก็ถูกถลกหนังและถูกแช่แข็งยืนเป็นเหมือนรูปปั้นแกะสลักอยู่นอกเมือง อีกทั้งหัวใจของเขาถูกควักออกมาและไม่มียาที่ไหนรักษาได้ จากนั้นก็จากไปในที่สุด"

"โหดเหี้ยมขนาดนั้นเลย?"

หลินหยางตกใจ

"ยังมีโหดเหี้ยมกว่านี้อีก เพียงแค่ฉันไม่อยากเล่าให้คุณฟังเท่านั้นเอง"

อ่าวหานเหมยส่ายหน้า

หลินหยางตกใจเล็กน้อยและยิ้มออกมา "คุณเองก็บอกแล้วว่าพี่สาวของคุณรักสันโดษ แค่ผมไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับเธอก็คงไม่เป็นไร!"

"อืม"

อ่าวหานเหมยตอบรับ

แต่ขณะนี้เอง คนใช้คนหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้องจัดงานและเดินมาข้างๆ อ่าวหานเหมย

"คุณหนูรอง คุณหนูใหญ่เชิญให้คุณหลินไปที่ศาลาเพื่อพูดคุย"

คนใช้กล่าวอย่างนอบน้อม

อ่าวเหานเหมยตัวแข็งทื่อ

สมาชิกหลายคนของเผ่าเย่ไหมต่างพากันมองมาและแสดงสีหน้าตกใจ

หลินหยางเองก็เงียบลง

ปากของฉัน...ศักดิ์สิทธิ์ขนาดนั้นเลยเหรอ?

"รู้ไหมว่าคุณหนูใหญ่เรียกสามีของฉันไปคุยเรื่องอะไร?" อ่าวหานเหมยถามเสียงเคร่งขรึม

"คุณหนูใหญ่ไม่ได้บอกรายละเอียดอะไร เพียงแค่สั่งให้ดิฉันมาเชิญเจ้าค่ะ" คนใช้กล่าวอย่างนอบน้อม

อ่าวหานเหมยไม่พูดอะไรอีก

"หานเหมย ให้ผู้นำพันธมิตรหลินไปเถอะ ไม่เป็นไรหรอก"

หัวหน้าเผ่าเย่ไหมกล่าว

อ่าวหานเหมยเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็หยุดไว้และสุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจ

"ไม่เป็นไร ผมไปพบเธอก็ได้"

หลินหยางเห็นว่าไม่สามารถปฏิเสธได้ จากนั้นจึงลุกขึ้นและเดินออกจากงานเลี้ยง

"ผู้นำพันธมิตรหลิน รีบไปรีบกลับ ผมรอดื่มเหล้ากับคุณอยู่"

หัวหน้าเผ่าเย่ไหมกล่าวด้วยรอยยิ้ม

หลินหยางไม่ได้สนใจเขา

มีหรือที่เขาจะไม่รู้ความคิดของสมาชิกเผ่าเย่ไหม?

หากเขารักษาอ่าวหานเหมยไม่ได้ เกรงว่าคนเหล่านี้ก็คนไม่ได้ให้ความสำคัญกับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

อย่างไรเสียก็คิดว่าต้องร่วมงานกันกับอ่าวหานเหมยก็เท่านั้น

ไม่นาน หลินหยางก็เดินตามคนใช้คนนั้นไปถึงศาลาเรือนข้างๆ

แม้ว่าที่ตั้งของศาลาจะไม่ค่อยดีเท่าไรนัก แต่มันสวยงามมากและมีอักษรรูนเป็นลวดลายที่ประณีตบรรจงอยู่ในศาลา

หลินหยางจ้องมองอย่างสนใจอยู่ครู่หนึ่งและจากนั้นก็ขมวดคิ้ว

อักษรรูนเหล่านี้มีความพิถีพิถันอย่างมาก

เหมือนเป็นเครื่องรางในตำราโบราณอะไรบางอย่าง...

"คุณหลิน เชิญเข้ามาทางนี้ค่ะ"

คนใช้เปิดประตูพร้อมกับทำท่าเชื้อเชิญ

"อืม"

หลินหยางพยักหน้าและเดินเข้าไปข้างใน

"แม่คะ แม่กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวหนูจะคุยกับผู้นำพันธมิตรหลินคนนี้เอง"

เมื่อเดินเข้ามาถึงก็ได้ยินเสียงนี้ดังขึ้น

หลินหยางมองไปรอบๆ

มีคนนั่งอยู่ข้างในสองคน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน