สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 318

"อะไรกัน?" รูม่านตาของหลินหยางหดตัวลง

ทุกคนเองก็อึ้ง

จู่ๆ เฝิงฉือทำเช่นนี้ แต่...การตัดสินใจของเขาก็เป็นไปตามกฎเช่นกัน!

ท้ายที่สุดแล้วการแข่งขันนี้จัดขึ้นโดนบ้านโอสถฉี ราววัลจะเป็นอะไรนั้น บ้านโอสถฉีสามารถเปลี่ยนได้ตามต้องการ แม้ว่าเรื่องนี้จะถูกเปิดเผย บุคคลภายนอกก็คงบอกว่าบ้านโอสถฉีไม่มีศีลธรรม ก็เท่านั้น

"เอาออกไปสิ!" เฝิงฉือเบื่อที่จะพูดเรื่อยเปื่อยกับหลินหยาง จากนั้นก็โบกมือให้นักเรียนทั้งสองคนออกไป

นักเรียนทั้งสองคนนั้นเข้าใจ ถือกล่องแล้วเดินจากไป

แต่ในเวลานี้ ดวงตาของหลินหยางแข็งทื่อ พุ่งเข้าไปคว้ากล่องไว้ในอ้อมแขนของเขา

"คุณทำอะไร?"

"บังอาจ!"

"โม่เสี่ยวหวู่ คุณบ้าไปแล้วหรอ?"

คนบ้านโอสถฉีรอบๆ ตะโกนออกมาด้วยความโกรธและล้อมรอบเข้ามา

การเคลื่อนไหวของหลินหยางนั้นเกินความคาดหมายของหลายๆ คน ใครก็คงไม่คิดว่า โม่เสี่ยวหวู่ จะลงมือแย่งกล่องนั้นไปจริงๆ

รวมทั้งเฉียนโม่ด้วย...

ผู้คนมากมายของบ้านโอสถฉีล้อมเข้ามาทันที

หลัวฟู่หรงตกตะลึงครู่หนึ่งและเขาก็ตอบโต้อย่างทันที: "โม่เสี่ยวหวู่อาละวาด! โม่เสี่ยวหวู่อาละวาด! ทุกคนล้อมเขาเอาไว้ รีบล้อมเขาเร็ว!"

เสียงของเขาปลุกฝูงชนที่เฉื่อยชา

นักเรียกทุกคนตัวสั่นอย่างรุนแรง พุ่งเข้าไปล้อมเวทีไม้เอาไว้

ทุกอย่างอยู่ในความโกลาหล

"ไอโง่นี่กล้ามาแย่งของหรอ? กล้าเกินไปรึเปล่า?" หวังปิงเตี๋ยเบิกตากว้าง พูดอย่างเหลือเชื่อ

"บุคคลนี้เอาชนะรุ่นพี่เซียวซื่อเจี๋ย ในสายตาของฉัน เขามีความสามารถอยู่บ้าง และเขาไม่น่ารังเกียจเหมือนเมื่อก่อน ถ้าเขาอยากที่จะตามจีบฉันอีก ฉันก็ยอม แต่ตอนนี้เขากลับเป็นศัตรูกับบ้านโอสถฉี ทั้งยังทำการกระทำที่โง่เขลาเช่นนี้อีก อนาคตเขาคงไม่ไกล" ด้านซีโหรนเซียนส่ายหน้า ดวงตาของเธอไม่แยแส

หลายคนคิดแบบนี้เช่นกัน บ้างก็พูดเยาะเย้ย บ้างก็ส่ายหน้ารับไม่ได้

ด้านซวนเย้าเดินเข้าไป มองหลินหยางที่ถูกล้อมเอาไว้และถอนหายใจ: "โม่เสี่ยวหวู่ ทำไมถึงยากนัก? คุณรู้ดีว่าจะเป็นอย่างไรถ้ามาต่อต้านกับบ้านโอสถฉี! รีบวางของนั่นลง อย่าต่อต้าน อาจารย์ทุกคนจัดการไม่รุนแรงอย่างแน่นอน"

"จัดการไม่รุนแรงหรอ? คิดว่าผมจะสนใจบ้านโอสถฉีเล็กๆ แบบนี้หรอ?" หลินหยางกระแทกเสียง: "เห็นอยู่ว่าผมได้อันดับหนึ่ง แต่บ้านโอสถฉีกลับกลับกลอกอย่างงี้ บิดเบือนข้อเท็จจิรง สลับขาวดำ ความไม่ยุติธรรมเช่นนี้มันควรจะมีอยู่หรอ?"

เมื่อคำพูดนี้ออกมา ซวนเย้าก็อึ้ง

อาจารย์รอบๆ และนักเรียนส่วนใหญ่ระเบิด

"ไอสัตว์ร้าย! พูดอะไร?"

"...กล้ามาทำให้บ้านโอสถฉีของพวกเราอับอายหรอ?"

"บัดซบ! อวดดี!"

"ผมว่าคุณไม่อยากมีชีวิตออกไปแล้วหล่ะมั้ง!"

"คุกเข่าลง วันนี้ไม่ขอโทษบ้านโอสถฉีของพวกเราก็อย่าคิดว่าจะได้ออกไป!"

มีเสียงตะโกนรอบๆ อย่างต่อเนื่อง อาจารย์ทุกคนและนักเรียนต่างกล่าวหาหลินหยาง และจะมีคนเข้ามาต่อยเขาด้วย

"ทุกคนเงียบ!"

ด้านเฝิงฉือตะโกนออกมา

ทุกคนหยุดลง

สีหน้าเฝิงฉือย่ำแย่อย่างมาก

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมโม่เสี่ยวหวู่ถึงอยากได้ดอกเหอหลิงเช่นนี้ แต่ไม่ว่าเพราะอะไร แม้ว่าตะต้องอับอายบ้านโอสถฉีก็ต้องจำยอม

เขาได้ยินเสียงเยาะเย้ยและถกเถียงรอบๆ แล้ว

หลังจากเรื่องของวันนี้คนทั้งประเทศจะขำกับเรื่องไร้สาระที่เกิดขึ้นในบ้านโอสถฉีในวันนี้...

"รองเจ้าบ้านโอสถ!"