หลินหยางร้องเสียงเบาและรีบวิ่งออกจากวัง
ตี้หนี่ว์ก็รีบตามไป
ในเวลาเดียวกัน ราชวงศ์ดาบส่วนใหญ่ยังคงอยู่ข้างนอก
คนจากสำนักทะเลดาบเพิ่งซ่อมร้านน้ำชาริมถนนเสร็จ ก็ได้ยินเสียงมาจากวัง
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ?"
ผู้อาวุโสของสำนักทะเลดาบ ขมวดคิ้วและมองไปในทิศของเมืองใหญ่
“ดูนั่นสิ แสงสีรุ้งเหรอ?”
มีคนอุทาน
“นั่น... ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อดอกบานสมบูรณ์เท่านั้น! หรือว่าจะมีเจ้าหน้าที่พืชพรรณในวังที่ประสบความสำเร็จในการทำให้ดอกบานสะพรั่งอย่างสมบูรณ์แบบ?”
“ดูเหมือนว่าราชวงศ์ดาบยังมีคนที่มีความสามารถอยู่สินะ!”
มีคนไม่กี่คนหัวเราะและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่ก็ไม่ได้สนใจมากนัก
“พวกเจ้า คิดว่าเป็นไปได้ไหมที่ดอกเทียนซวนเย่ จะบานสะพรั่งอย่างสมบูรณ์แบบ?”
ในเวลานี้มีคนกระซิบขึ้น
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ทุกคนก็เงียบลงและมองไปที่ชายคนนั้นพร้อมกัน
ชายคนนั้นสะดุ้งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ฝืนยิ้มเห่ยๆและพูดว่า: "ข้าได้ยินมาว่าดอกเทียนซวนเย่น่าจะบานในวันนี้ ข้าคำนวณเวลาแล้วและมันก็พอดี..."
“เป็นไปไม่ได้! ดอกเทียนซวนเย่เป็นดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์ ต้องใช้คนมีพรสวรรค์แบบไหนถึงจะบานสะพรั่งดอกนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ? ไม่มีการดำรงอยู่ที่น่ากลัวเช่นนี้ในราชวงศ์ดาบหรอก!”
มีคนพูดเบาๆ เห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยมั่นใจนัก
แต่เนี่ยชิงหงและผู้อาวุโสของสำนักทะเลดาบยังคงนิ่งเงียบ
“ท่านลุง?”
เนี่ยชิงหงมองไปด้านข้างแล้วตะโกนออกมา
"พวกเราไปกันเถอะ!"
ผู้อาวุโสกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เช่นนั้นดอกเทียนซวนเย่ก็จะบานสะพรั่งอย่างสมบูรณ์แบบ ท่านลุงไม่รู้หรือว่าการดอกเทียนซวนเย่บานสะพรั่งอย่างสมบูรณ์แบนั้นบหมายความว่าอย่างไร?”
เนี่ยชิงหงพูดอย่างเย็นชา
“พวกเราจะไม่รู้ได้อย่างไร? แต่ตอนนี้พวกเราอยู่ในราชวงศ์ดาบแล้ว! อาศัยแค่พวกเราจะบุกเข้าไปในวังและยึดดอกเทียนซวนเย่ได้อย่างไร? ถ้าเรากล้าลอง ก็เท่ากับกำลังรนหาที่ตาย!”
เมื่อตี้หนี่ว์ได้ยินดังนั้น นางก็ลอบกัดฟันอย่างลับๆ และดูไม่ค่อยเต็มใจนัก
แต่สิ่งที่ผู้อาวุโสพูดนั้นถูกต้องอย่างแน่นอน
หากพวกเขากล้าที่จะต่อสู้กับราชวงศ์ดาบ ไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้และออกจากราชวงศ์ดาบ
ทำได้เพียงยอมแพ้เท่านั้น!
ตี้หนี่ว์สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วหันหลังออกไป
แต่ในขณะนั้นก็มีเสียงคำรามเข้ามา
"หยุดตรงนั้นนะ!"
"พวกโจร มันเก็บดอกเทียนซวนเย่ไว้!"
“แม้จะต้องตามถึงสุดขอบโลก พวกเราต้องตามไปให้ได้!”
เสียงคำรามดังขึ้น ทุกคนต่างตกใจและมองไปอย่างรวดเร็ว
จากนั้นพวกเขาก็เห็นองค์รัชทายาทและขันทีแก่ๆ กำลังวิ่งมาที่สถานที่แห่งนี้ และด้านหลังพวกเขามีกองทหารหลวงของราชวงศ์ดาบอีกเป็นจำนวนมาก
“องค์รัชทายาท?”
เนี่ยชิงหงตกตะลึง
ณ ขณะนี้.
โห่ โห่ โห่...
ยอดฝีมือแห่งสำนักทะเลดาบที่อยู่รอบตัวพวกเขารีบวิ่งเข้าไปและกระโดดตรงเข้าไปในฝูงชนของราชองครักษ์เหมือนกับเสือที่เข้ามาในฝูงแกะ และเริ่มฆ่าพวกมัน


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...