สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3227

“โอ้?ขอเข็มน้ำแข็งสองร้อยชุด?”

ภายในห้องน้ำแข็ง คนที่เพิ่งบูชารูปปั้นน้ำแข็งเสร็จหันตัวมาแล้วสังเกตุจือหลานอย่างเงียบๆ

“ผู้นำปิง!ภายในนี้จะมีคนฉ้อโกงไหม?”

จือหลานพูดอย่างระวัง: “คนที่ฉันดูอยู่คนนั้นชื่อหลินหยาง แม้ว่าเขาจะมีรูปร่างหน้าตาที่ดีแต่ดูแล้วฉลาดแกมโกง ไม่ระวังไม่ได้!”

“ระวัง?”

ผู้นำปิงมองเขา: “เธอหมายความว่ายังไง?”

“เขาคิดว่าคนคนนี้ไม่มีความสามารถอะไร ขี้โม้นี่เก่งมาก ต้องพึ่งเขามาชนะการแข่งขันยอดปรมาจารย์ พึ่งพาท่านดีกว่า ข้าน้อยรู้สึกว่าท่านมีความสามารถมากกว่า มันคงจะเป็นเรื่องง่ายที่จะบดขยี้ผู้นำปิงทั้งสอง ทำไมต้องฆ่าคนคนนี้เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต?”

จือหลานพูดขึ้น

แต่ผู้นำปิงนั้นกลับส่ายหัว

“คนคนนี้มีไฟประหลาด มีอุณหภูมิบริสุทธิ์นั้นสูงมาก ถ้าหากสามารถใช้มาฝึกฝนยาอายุวัฒนะ ผลลัพธ์ที่ได้นั้นไม่ธรรมดาและสามารถใช้ได้!”

“แต่ว่า...”

“เธอไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว คนคนนี้จริงๆแล้วฉันจัดเตรียมตั้งนานแล้ว! ในตอนแรกที่ต่อสู้กับเขาก็ไม่ได้คิดจะร่วมมือกับเขาแล้ว เขาไม่เหมาะมาร่วมมือกับฉัน รอให้การแข่งขันยอดปรมาจารย์กลายเป็นละอองฝุ่น เผ่าเทพเซียนร่วมกัน คนคนนี้ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป”

ผู้นำปิงพูดอย่างไร้อารมณ์

จือหลานได้ยินก็รีบกำหมัด: “ผู้นำปิงผู้ทรงปรีชาญาณ!”

หลังจากที่เอาเข็มน้ำแข็งสองร้อยอัน หลินหยางก็นำตัวเองนั้นขังอยู่ในห้องไม่ออกมา

จือหลานมาส่งของหลายรอบ อ่าวหานเหมยเป็นคนช่วยรับไว้ไม่เห็นร่างของหลินหยางเลย

“เจ้านายเธอละ?”

จือหลานถามอย่างเย็นชา

“ผู้นำตระกลูของฉันใช้พลังงานมากเกินไปเพื่อรักอาการบาดเจ็บ กำลังพักผ่อนเธอจะทำไมหรอ?”

อ่าวหานเหมยถามด้วยสายตาที่โหดร้าย

“ฮ่าๆ เป็นของไร้ค่าจริงๆ!รักษามดไม่กี่ตัวก็จะตายแล้ว?”

จือหลานหัวเราะหันตัวแล้วจากไป

อ่าวหานเหมยเห็นเขาจากไปแต่ไกลก็โล่งอก แต่สีหน้ากลับเต็มด้วยความกังวลแล้วมองเข้าไปในห้องที่ไม่มีใครเลย ไม่มีแม้แต่เงาของหลินหยาง

ตอนเที่ยงวันนี้แม้ว่าหลินหยางนั้นออกจากห้องใต้ดินน้ำแข็ง

อ่าวหานเหมยไม่รู้ว่าเขาไปไหน

เขาทำได้เพียงรออย่างกังวลหวังว่าจะไม่ถูกจับได้

ถ้าหากเขาถูกคนของเขตเทียนเซียนนั้นรู้ว่าหลินหยางแอบออกจากห้องใต้ดินน้ำแข็ง ก็จะทำให้ผู้นำปิงนั้นโกรธ

ถ้าหากเวลานี้ทั้งสองฝ่ายฆ่ากันขึ้นมา เขตเทียนเซียนนี้ไม่เห็นหลินหยางไม่สามารถอยู่รอดต่อได้

“ผู้นำ เธอรีบกลับมาอย่างปลอดภัยเถอะ!”

อ่าวหานเหมยนั่งอยู่ในห้องแล้วรีบอธิษฐาน

หนึ่งคืนที่ช้าๆก็ผ่านไป

วันนี้เป็นวันของการแข่งขันยอดปรมาจารย์

คนของเขตเทียนเซียนก็ร่วมตัวกันแต่เช้า รอตรงลานกว้างของเขตเทียนเซียน

ผู้นำปิงนำพาจือหลานและคนอื่นๆชนชั้นสูงนั้นมา

มองผู้คนนับพันในลานกว้างของเขตเทียนเซียน ผู้นำปิงพยักหน้าอย่างเงียบๆแล้วถามขึ้น: “คนคนนั้นละ?”

“ข้าน้อยส่งคนไปเชิญตัวมา!”

จือหลานกำหมัดแล้วพูด

“เธอไปเองกับตัวเลย เรียกเขาเร็วๆหน่อย ถ้าหากผิดเวลา เขาตาย เธอก็ต้องตาย!”

ผู้นำปิงพูดอย่างไร้อารมณ์

“รับทราบ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน